Άοπλοι, άλαλοι και μουδιασμένοι, παρακολουθούμε εδώ και καιρό την τρέχουσα επικαιρότητα. Τα γεγονότα κι οι εικόνες, βεντάλια καταστροφής. Ώρες και φορές σαν την σημερινή, κολλάω να σηκωθώ από την ανοιχτή τηλεόραση. Γκρεμισμένα κτίρια, σειρήνες, βόμβες ακόμα και απαγορευμένες, επιτίθενται στις πόλεις των ανθρώπων, που ηρωικά έμειναν πίσω για να υπερασπιστούν τη χώρα τους, την πατρίδα.
Μια πατρίδα, που δεν την ωφέλησαν οι συμβουλές από τον Δυτικό κόσμο και την έμπλεξαν σε μια περιπέτεια με ανυπολόγιστες ζημιές και μυριάδες προσωπικές οικογενειακές τραγωδίες, κτίρια φαντάσματα που οριακά στέκονται ακόμα όρθια, εκατομμύρια οι πρόσφυγες. Κι έχεις από την άλλη την πεποίθηση πως οι συσχετισμοί στον πλανήτη και στην Ευρώπη, αλλάζουν άρδην προς το χειρότερο.
Η απειλή ενός πυρηνικού πόλεμου ή ατυχήματος, όχι μόνο φαντάζει πιθανή, αλλά όλο και περισσότερα κράτη, εκδηλώνουν μια δίψα πολλαπλώς εξηγήσιμη, ν’ αποκτήσουν τα δικά τους πυρηνικά όπλα. Μα είμαστε καθόλου καλά; Δεν φτάνουν όσα υπάρχουν; Θα ξεπεράσουμε ακόμα και την εποχή, που κάποιοι θεωρούσαν την πυρηνική ενέργεια ως πράσινη ενέργεια που δε μολύνει και τον πλανήτη. Τα ‘δαμε τα χάλια μας σε Ουκρανία και Ιαπωνία, άλλα ούτε αυτές έβαλαν μυαλό και συνηθίζουν να παράγουν, ούτε κι οι άλλες που τα διατηρούν, μπήκαν στην παραμικρή θέση να τα καταστήσουν ανενεργά. Αντίθετα, πολλά κράτη θέλουν ν’ αποκτήσουν και πυρηνικές κεφαλές κι οπλισμό.
Έχουμε τρελαθεί εντελώς και καθόμαστε ακόμα στους καναπέδες μας. Θα συνεχίζουμε να ζούμε με την ιδέα του ποιος θα φανεί θερμοκέφαλος και θα πατήσει το απαγορευμένο κουμπί πρώτος, επειδή θα νιώσει ίσως, ότι δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο για να χάσει;
Εξίμισι λεπτά χρειάζονται στην στριμωγμένη κι αδύναμη Ρωσία ώστε να ισοπεδώσει την Νέα Υόρκη κι επάμισι μέχρι να καταστρέψει το Λος Άντζελες!
Ποιοι στ’ αλήθεια ωφελούνται από το εμπόριο υλικών κατασκευής ή πώλησης όπλων και υλικών κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων ή εξοπλισμό της ίδιας οικογένειας; Αφήστε με να μαντέψω: Πρώτιστα, η Δύση βέβαια. Μέχρι και η τσιγκούνα Γερμανία αποφάσισε να διαθέσει το ιλιγγιώδες ποσό των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μήπως να της θυμίζαμε να συμπεριλάβει στο κονδύλι τις αποζημιώσεις και το Κατοχικό δάνειο που ξάφρισε από την Τράπεζα της Ελλάδος την εποχή που τους είχαμε κατά δω κάτω;
Ποιος μας έβαλε σ’ αυτή την κούρσα των αυξήσεων κάθε μορφής ενέργειας, των ίδιων των προϊόντων και δη των τροφίμων ή των καύσιμων που χρησιμοποιούμε για κίνηση και θέρμανση; Δε μας κυβερνάει εμάς μια κυβέρνηση που να νοιάζεται αν έχουμε να πληρώσουμε για τα ντουλάπια μας που μας κοιτάνε απορημένα, άδεια από τρόφιμα και κάθε νέος λογαριασμός προκαλεί ισχαιμικά επεισόδια στον καθένα μας; Γιατί όποτε συμβαίνει να αγοράσει η κυβέρνηση όπλα ή να κάνει απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους, εργολάβους και όσους νέμονται εξουσία, λεφτά βρίσκονται από το πουθενά. Όταν όμως μεγαλώνει το αγγούρι για όλους μας, μόνο πως δεν υπάρχουνε λεφτόδεντρα ακούμε.
Και μεις κύριοι δεν έχουμε λεφτόδεντρο στο μπαλκόνι μας, αλλά δεν υπάρχουνε άλλα περιθώρια για στρίμωγμα, σε λίγο θα κατεβαίνουμε στους δρόμους όχι για να διαδηλώσουμε αλλά για να κλέψουμε ο ένας τον άλλον! Σ’ αυτόν τον έρμο τον συνταξιούχο που παίρνει 450€ τον μήνα και του ‘ρθε να πληρώσει 430€ ηλεκτρικό ρεύμα τι θα του πείτε; Θα του κάνετε και έφοδο στο σπίτι για να διαπιστώσετε αν το ‘χει κάνει κοροϊνομπαράκι ή μπαρμπουτιέρα τις νύχτες για να βγάζει κι αυτός το κατιτίς του;
Τελειώνω με δυο κουβέντες για την εμπλοκή μας στην πολεμική όπως αποδεικνύεται και προβλεπόταν Ρώσο-Ουκρανική σύρραξη. Αλλά χωρίς να ζητάμε και μ’ ένα πολιτικό αδιάκοπο «μάλιστα», και εμπλοκή θα έχουμε και πείνα και κοροϊδία, τόσο από τους κυβερνήτες μας, όσο κι απ’ όλους εκείνους που κινούν τα νήματα σ’ αυτόν τον όμορφο πλανήτη, που ατύχησε να κατοικηθεί από ανθρώπινα όντα, μυαλά και «ειρηνευτικές» πολιτικές.
Κάντε τα διαλείμματά σας από την ενημέρωση, ακούστε μουσική, βγείτε βόλτες ελεύθερα, γιατί θησαυρίζουνε τα φαρμακεία από μοναχικούς ή ζευγαρωμένους ανθρώπους, που ξενυχτάνε τα βράδια. Κι αυτοί, ίσως να ‘ναι οι μόνοι τελικά που αγαπάνε αυτόν πλανήτη, κι ό,τι ακριβώς περιλαμβάνει η ακυρωμένη από άλλους, λέξη Ζωή.
Ζούμε σε μια Ελλάδα που αγοράζει από τρίτες χώρες σιτάρι και καλαμπόκι και πατάτες και εσπεριδοειδή γιατί έτσι το θέλησε μια Μέρκελ κάποτε με το παρεάκι της, μη ξεχνιόμαστε. Κάποιος πολεμάει τη ζωή μας, να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα.
Ως την επόμενη φορά, τα φιλιά μου…
• Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
https://www.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki
https://web.facebook.com/yannis.filippidis.profil1?_rdc=1&_rdr
