1) Ποιο ήταν το ερέθισμα για την ενασχόλησή σας με τη συγγραφή γενικά;
Δεν θυμάμαι πότε άρχισα να φτιάχνω στο μυαλό μου ιστορίες, από πολύ μικρή όμως. Με βοηθούσαν να δραπετεύω σε δικούς μου κόσμους, να τους φτιάχνω όπως ήθελα εγώ. Επίσης πάντα έγραφα, ειδικά σε έντονα φορτισμένες συναισθηματικές στιγμές της ζωής μου. Ημερολόγια, στίχους, μικρά διηγήματα. Έτσι και έγραφα τα πάντα μου περνούσαν, ξελάφρωνα. Το κάνω ακόμα, αγαπημένη συνήθεια μα και βάλσαμο στην καρδία και στο μυαλό μου. Αγαπώ πολύ τα βιβλία. Αυτή η πρώτη μου προσπάθεια να ασχοληθώ με την συγγραφή ήταν ένας ακόμα τρόπος να την εκφράσω και να την εξωτερικεύσω.
2) Ποια ήταν η κύρια έμπνευση που οδήγησε στη δημιουργία του συγκεκριμένου βιβλίου σας; Διάβαζα ένα βιβλίο και κάποια στιγμή άρχισα να σκέφτομαι πόσο πολύ μας στοιχίζουν οι διαφορές τραυματικές εμπειρίες που βιώνουμε. Όμως δεν μου άρεσε ο τρόπος που εξελισσόταν, ήταν πολύ προβλεπόμενος και πολύ κοινή η ιστορία. Άφησα το βιβλίο που διάβαζα στην άκρη και άρχισα να γράφω. Χρειαζόμουν ένα όχημα για να μεταφέρει και να χωράει αυτό το μήνυμα, να του δίνει υπόσταση και αυτό ήταν η ιστορία που «σκαρφίστηκα». Η πλοκή, σαν σκελετός, γεννήθηκε αμέσως μέσα στο μυαλό μου και άρχισα να κάνω ένα προσχέδιο που γρήγορα με απορρόφησε και έγινε μια πλήρης ιστορία. Είμαι από αυτές που θέλω το βιβλίο, ειδικά αυτό που έχει αστυνομική χροιά, να με ξαφνιάζει συνέχεια, αυτό ήθελα να το περάσω και στο κείμενο μου.. Να ξαφνιάζει συνέχεια και να κρατά το μυστικό ως το τέλος. Μου βγήκε αβίαστα αυτό το βιβλίο, αυθόρμητα, το ένα έφερε το άλλο, ούτε που κατάλαβα πόσο με απορρόφησε όλο αυτό. Μου άρεσε πολύ όμως. Έτσι έγραψα το βιβλίο, ήταν ένα βιβλίο από μένα για μένα τότε και πήρε την θέση του στο συρτάρι μου, μέχρι τώρα που ήρθε η ώρα να κάνει το δικό του ταξίδι.
3) Ποια ήταν η ιστορία «πίσω από την ιστορία» του βιβλίου σας αυτού; Η ηρωίδα μου, η Σοφία, όταν ήταν στην ηλικία των 14 ετών γυρίζοντας στο σπίτι μετά από μια βόλτα, βρίσκει την μητέρα της δολοφονημένη. Ο δολοφόνος δεν έχει προλάβει να φύγει και επιτίθεται και στην ίδια. Πολλές αλλαγές συμβαίνουν στην ζωή της εξαιτίας αυτού του γεγονότος, αλλαγές που την κρατούν για χρόνια μακριά από την γενέτειρα της,. Πάλι η τύχη όμως την αναγκάζει να επιστρέψει πολλά χρόνια μετά και επιστρέφει έτοιμη και αποφασισμένη να μάθει την αλήθεια και να βάλει ένα τέλος στους εφιάλτες που γεννά αυτή η «ματωμένη ανάμνηση» και που την κυνηγούν όλα αυτά τα χρόνια..
4) Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε λίγο για τους ήρωές σας; Σε ποιον έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί;
Δέθηκα πολύ με την Σοφία και τον Στέφανο… Με τον Στέφανο για ευνόητους λόγους… σαν γυναίκα δηλαδή θα ήθελα να έχω δίπλα μου ένα τέτοιο αρσενικό και με την Σοφία μου, γιατί πολλά από τα στοιχεία του χαρακτήρα της θα ήθελα να τα έχω και εγώ, τον δυναμισμό της ας πούμε, το θάρρος της, τα πείσμα της, μα και την συμπόνεσα γιατί βασανίζεται με πολλούς εφιάλτες, που την οδηγούν σε λάθους δρόμους, που μόνο περισσότερο πόνο της προκαλούν, γιατί και απώλειες της έφεραν, αναντικατάστατες απώλειες.. και πολλά θυσίασε και ακόμα πιο πολλά έχασε.. Είδα μέσα από αυτήν πολλά μα και μου έμαθε πολλά. Οι υπόλοιποι ήρωες τους βιβλίου έχουν και αυτοί την δική τους ιστορία, τα δικά τους ελαφρυντικά ή όχι, μα εγώ τους αγάπησα όλους, γιατί γράφοντας για αυτούς ανακάλυπτα μεγάλες αλήθειες.
5) Ποια τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μέσα από το έργο σας;
Το παρελθόν μας είναι αυτό που μας ορίζει, μας επηρεάζει και μας χαρακτηρίζει. Κάποιοι από μας, ειδικά αν αυτό είναι οδυνηρό, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, προσπαθεί να το διαγράψει. Αυτό δεν γίνεται… Μόνο αν κλείσουμε τους λογαριασμούς μαζί του, αν τακτοποιήσουμε τα κουτάκια στο μυαλό και στην καρδιά μας σωστά, τότε θα κλείσουν και οι πληγές εξαιτίας του, αλλιώς όσο και αν προχωρήσουμε, πάντα κάτι θα τις ματώνει.. Παρακινητικός λοιπόν παράγοντας στην συγγραφή του θα έλεγα πως είναι, πως όλοι πρέπει να βρούμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε τους εφιάλτες μας και τον σωστό τρόπο να τους διαχειριζόμαστε. Επίσης δεν πρέπει να μην καταλήγουμε σε εύκολα συμπεράσματα και να κρίνουμε τους άλλους επιφανειακά ή εξαιτίας ενός μόνο γεγονότος ή με αφορμή τα όσα ακούσαμε για αυτόν. Δεν ξέρουμε την προηγούμενη ζωή του, τους λόγους που τον ώθησαν να κάνει κάτι ή την πορεία του και τον προσωπικό του αγώνα, μέχρι την στιγμή που μπήκε στην ζωή μας.
6) Τι να περιμένουμε από εσάς στο άμεσο μέλλον; Έχετε ήδη ξεκινήσει το επόμενο βιβλίο σας και με τι θα καταπιαστείτε αυτήν τη φορά;
Προς το παρόν ακόμα χαίρομαι και ζω το ταξίδι με την «Ματωμένη ανάμνηση». Ανακαλύπτω συνεχώς νέα πράγματα μέσα από αυτό, βιώνω συναισθήματα και εμπειρίες που ούτε καν είχα φανταστεί. Πολλές φορές ένιωσα την αγάπη του κόσμου μέσα στην ομάδα μου «βιβλίων ορίζοντες», μα είναι πολύ όμορφο και συγκινητικό να διαπιστώνω πως πολλοί από αυτούς είναι δίπλα μου και τώρα. Μάλιστα όταν καταλαβαίνω πως το βιβλίο μου τους αρέσει μέσα από τα όσα μου γράφουν, η συγκίνηση αυτή γίνεται δάκρυ λύτρωσης, χαράς και ικανοποίησης στα μάτια μου. Πολύ θα ήθελα να κυκλοφορήσει ακόμα ένα δικό μου βιβλίο μέσα στο έτος, δεν θα το κρύψω, μα αυτό θα εξαρτηθεί από πολλά. Μέσα στο μυαλό μου υπάρχουν πολλές ιστορίες, κάποιες από αυτές έχουν προχωρήσει. Έχω αποφασίσει πλοκή, σκελετούς, ήρωες μα δεν αποφάσισα ακόμα με ποιο από όλα θα συνεχίσω. Όλες με γοητεύουν για τους δικούς τους λόγους. Δεν ξέρω ούτε πότε θα τις ολοκληρώσω, ούτε αν θα προκύψουν αρκετά αξιόλογες για να τις προωθήσω στον χώρο των εκδόσεων. Τώρα ξέρω πόσο δύσκολη και σοβαρή δουλεία είναι η έκδοση ενός βιβλίου. Πόσο βαριά η ευθύνη που σηκώνεις μόλις ένα βιβλίο σου κυκλοφορήσει. Με ενδιαφέρει αυτό που θα διαβάσουν και θα έχει την υπογραφή μου να τους χαρίσει την αναγνωστική απόλαυση που προσδοκούν από αυτό. Η ενασχόληση με την συγγραφή θέλει τον δικό της κατάλληλο χρόνο, την δική της σωστή στιγμή. Κάποιες φορές το μυαλό μας θα κολλήσει, κάποιες άλλες η καθημερινότητα μας και όσα ζούμε μας κουράζουν, μας αποσπούν την προσοχή και απαιτούν όλες μας τις δυνάμεις σωματικές και πνευματικές, οι υποχρεώσεις μας μας πιέσουν και μας απομυζούν πολύ από τον χρόνο μας και την ενέργειά μας, όλα πρέπει να ‘ναι εναρμονισμένα και εμείς έτοιμοι αν θέλουμε να γράφουμε επειδή μας αρέσει, επειδή κάτι έχουμε να μοιραστούμε κι όχι επειδή βιομηχανοποιούμε τον εαυτό μας.
https://www.facebook.com/kalliopi.orfanou
Οπισθόφυλλο:
Όταν άνοιξε τα μάτια της ήταν ήδη οι πρώτες ώρες της αυγής. Το σκοτάδι είχε αρχίσει να χάνει την απόλυτη ως τώρα κυριαρχία του, λες και κάποιος ζωγράφος είχε πάρει την απόφαση να προσθέσει λίγο φως σε έναν πολύ σκούρο καμβά, ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω. Το φως κέρδιζε σιγά, αλλά σταθερά τη μάχη με το σκοτάδι. Ήταν μια από τις εκατομμύρια μάχες του σε έναν προαιώνιο πόλεμο ανάμεσά τους. Ποτέ κανείς τους δεν υποχωρούσε και σε κάθε ξαπόσταμα του ενός, ο άλλος έβρισκε πάντα την ευκαιρία να υπερτερήσει.
Η Σοφία δεν φοβόταν το σκοτάδι πια… τώρα τα ταξίδια του ονείρου της δεν την οδηγούσαν πάντα σε εφιάλτες. Ο ήχος της απαλής, αλλά ρυθμικής βροχής που έπεφτε έξω έφτανε στα αυτιά της σαν ένα υπέροχο τραγούδι που μόλις είχε συνθέσει μόνο γι’ αυτήν ένας πολύ ταλαντούχος συνθέτης. Ήταν μια πολύ γλυκιά μελωδία από πολλά και διαφορετικά όργανα, έτσι όπως ακούγονταν καθώς έπεφτε πάνω στην άσφαλτο, στις τέντες, στους κάδους, στα αυτοκίνητα και στα φυλλώματα των δέντρων. Μια μελωδία αποπλάνησης που την οδηγούσε ξανά σε ένα ταξίδι στο παρελθόν, και αυτή τη φορά ένιωθε ότι θα ήταν ένα εύκολο ταξίδι.
Tώρα πια καμιά ανάμνηση δεν θα μπορούσε να τη γεμίσει ακόμα περισσότερο με μίσος. Τίποτα πια δε θα τη βούλιαζε πιο βαθιά στον απόλυτο φόβο, που τρεφόταν μέσα της χρόνια τώρα, από μια άγνωστη απειλή για την ίδια της τη ζωή. Ένιωθε έτοιμη πλέον και ήθελε να τα θυμηθεί όλα απ’ την αρχή ως το τέλος. Ήθελε να το παλέψει, να το νικήσει, να μπορέσει επιτέλους να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς αυτό. Να μάθει την αλήθεια, να βρει τον ένοχο και να τον κάνει να πληρώσει.
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα, εδώ:
https://www.facebook.com/kalliopi.orfanou
