«Ο κλέφτης των σκουπιδιών» (εκδ. Λιβάνη) | Κώστας Σιμενός | Συνέντευξη στο Άνεμος magazine

Άνεμος Magazine 01/07/2020 0

Ο Κώστας Σιμενός είναι ηθοποιός, συγγραφέας και σεναριογράφος. Σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Τελείωσε τη δραματική σχολή του Εθνικού Ωδείου. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα δραματικής τέχνης στο Παρίσι. Στην Ελλάδα πρωταγωνίστησε στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο σε αξιόλογα έργα των Έλιοτ, Ίψεν, Ο’Νιλ, Καραγάτση, Βενέζη κ.ά.
Το 1984 κέρδισε κρατικό βραβείο για το θεατρικό έργο του Ένα Δωμάτιο Ευκαιρίας, που παίχτηκε με επιτυχία στο θέατρο και στο κρατικό ραδιόφωνο. Έχει γράψει πολλά σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Δύο από αυτά, η Χειμερινή Έξοδος και Οι Επαγγελματίες, προβλήθηκαν από την ΕΡΤ και το MEGA αντίστοιχα, ενώ Tο Τελευταίο 24ωρο έγινε ταινία.
Διασκεύασε, για την FM Records, την Οδύσσεια για παιδιά σε έξι τόμους, καθώς και άλλους δέκα τόμους με ιστορίες ηρώων της ελληνικής μυθολογίας. Έχει αρθρογραφήσει σε εφημερίδες και blogs με θέματα κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού περιεχομένου. Η τελευταία συγγραφική δουλειά του ήταν το νουάρ μυθιστόρημα Καταφύγιο στη Βροχή.

1) Ποιο ήταν το ερέθισμα για την ενασχόλησή σας με τη συγγραφή γενικά;
Δεν υπήρξε ένα γεγονός, μια εικόνα, ένα συναίσθημα που με παρακίνησε. Ήταν μια γενική ανάγκη έκφρασης από μαθητής σχεδόν, που μεγάλωνε όσο μάθαινα τον κόσμο και το τι συμβαίνει γύρω μου. Το ξεκαθάρισμα της αλήθειας από το ψέμα και το μύθο που μας έχει ποτίσει μια δογματική κοινωνία, στο όνομα σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Η τάση επίσης να μάθω τους ανθρώπους και τις αντιδράσεις τους βελτίωνε τον εαυτό μου και την κριτική μου σκέψη. Αυτή η σκέψη είχε ανάγκη να εκδηλωθεί, παραμερίζοντας την υποκρισία με την οποία κτίστηκε ο κόσμος. Έτσι, άρχισα δειλά να γράφω τις πρώτες μου σκέψεις, να τις κάνω εικόνες και μετά ιστορίες, αποτυπώνοντας τις δικές μου αλήθειες.

2) Ποια ήταν η κύρια έμπνευση που οδήγησε στη δημιουργία του «Κλέφτη των σκουπιδιών» που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Αυτό που συμβαίνει στο παρασκήνιο της ζωής ή αλλιώς, στο περιθώριο της κοινωνίας. Το περιθώριο είναι συνυφασμένο με την παράνομη και σκοτεινή πλευρά του κόσμου, αλλά μπορεί να ζει δίπλα μας χωρίς να το ξέρουμε. Μπορεί να αποτελούμε και μέρος του χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Εκεί βρίσκεται ο καθρέφτης της αλήθειας για όλη την κοινωνία. Διότι ο κάθε άνθρωπος δε χρειάζεται να κινείται έξω από την περιφέρεια της οργανωμένης ζωής για να είναι περιθωριακός, μπορεί να ζει και μέσα, αλλά στο δικό του εσωτερικό περιθώριο, που είναι χειρότερο. Γι’ αυτό βλέπουμε ανθρώπους που έχουν τα πάντα, θέσεις και πλούτο, να καταφεύγουν σε αδιέξοδες λύσεις και ναρκωτικά για να καλύψουν τα κενά τους. Άρα, δεν μπορεί κανείς να τοποθετεί τον εαυτό του, με την απόλυτη έννοια, έξω από το περιθώριο στη γενικότερη διάσταση.

3) Γιατί ασχοληθήκατε με τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο;
Διότι ο κόσμος όλος σήμερα βρίσκεται σε μια σύγχυση. Διότι έχουν απαξιωθεί τα πάντα. Μεγαλοαπατεώνες με αξιώματα και οικονομική δύναμη νομιμοποιούνται, ενώ πληρώνουν τη νύφη με φυλακή, διασυρμό και φτώχια οι μικροί που συχνά γίνονται παράνομοι από ανάγκη, χωρίς να παραβλέπουμε εγκληματικό ένστικτο, ούτε τις αιτίες του. Η κοινωνία θέλει άλλοθι και ενόχους, και οι διοικούντες φροντίζουν να τα παρέχουν για να μην ελέγχονται αυτοί. Όταν ο κόσμος βλέπει και ακούει για σκάνδαλα και απάτες στη δημόσια ζωή, ακόμη και ανεξιχνίαστες δολοφονίες υπόπτων, τι να πιστέψει? Το χειρότερο θα είναι να καταλήξει να πιστεύει ότι είναι αναπόφευκτος ο νόμος του ισχυρού, ό,τι πιο καταδικαστικό, δηλαδή. Οδηγεί στη δουλεία και στην αυτοαναίρεση με δική του ευθύνη.

4) Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η έρευνα για να αναπαραστήσετε τον παραβατικό κόσμο όπου διαδραματίζεται το βιβλίο σας;
Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα δε χρειάστηκα μεγάλη έρευνα, παρά κάποιες πληροφορίες. Βασίστηκα κυρίως στη δική μου βιωματική γνώση και εμπειρία. Όχι, προσωπική, απαραίτητα, αλλά όπως προείπα, αυτός ο κόσμος μας περιστοιχίζει και συνυπάρχει μαζί μας, αρά, κατά έναν τρόπο αποτελούμε μέρος του. Αυτός μου δίνει τα ερεθίσματα, και η εξελισσόμενη πραγματικότητα, που αλλάζει μορφές, αλλά όχι σύσταση. Είχα, επίσης, ανέκαθεν μια ενσυναίσθηση που με έβαζε βαθύτερα στους ανθρώπινους χαρακτήρες και στα πράγματα. Ασφαλώς, χρειάζεται και η ανάλογη τεκμηρίωση, που είμαι σε θέση να κάνω, αλλά ένας συγγραφέας αποτυπώνει πώς βλέπει αυτός τον κόσμο, κι ο αναγνώστης παίρνει θέση. Αλλά μη ξεχνάμε ότι στο μυθιστόρημα, κατά ένα μέρος, δημιουργούμε και τη δική μας πραγματικότητα.

5) Ποια ήταν η ιστορία «πίσω από την ιστορία» του βιβλίου σας αυτού;
Πάντα υπάρχει ένας αθέατος κόσμος, και μια διαφορετική πραγματικότητα, όπου κι αν κοιτάξεις. Ακόμη και μέσα μας, και συχνά χρειαζόμαστε τη ματιά ενός άλλου, του συγγραφέα στην προκειμένη περίπτωση, για να τη δούμε, και να τη δεχτούμε ή να την απορρίψουμε.
Στο πρώτο μυθιστόρημα που εκδόθηκε από εσάς, τον «Άνεμο εκδοτική» με τίτλο «Καταφύγιο στη βροχή», αποτυπώνεται σε ένα δεύτερο επίπεδο της δραματικής νουάρ ιστορίας, η πεποίθηση, πώς αν δε χάσουμε την επαφή μας με το όνειρο, μπορούμε μόνοι μας να φτιάξουμε το πλαίσιο της ευτυχία μας. Κι επειδή η δύναμη της θέλησης είναι ισχυρή, μπορεί και το πιο απίθανο να συμβεί. Αν όμως, δε συμβεί, θα έχουμε «ζήσει» αυτό που το μυαλό μας δημιούργησε. Έτσι. μέσα από την ιστορία του ερωτικού θρίλερ, βλέπουμε ένα επικίνδυνο ταξίδι δύο αντίθετων ανθρώπων που ερωτεύονται υπερβαίνοντας τους λογικούς κανόνες προστασίας.
Στο δεύτερο βιβλίο, για το οποίο αναφερόμαστε, «Ο Κλέφτης των σκουπιδιών» απ’ τις «εκδόσεις Α.Ε.Λιβάνη», το σκηνικό φόντο αλλάζει. Έχουμε μια μικρογραφία του περιθωριακού κόσμου, όπου μπορεί να βρεθεί ο καθένας. Εδώ, μέσα από μια αστυνομική ψυχολογική ιστορία με συνεχή δράση, γίνεται μια ακτινογράφηση του κόσμου του περιθωρίου, όπως αυτό απλώνεται στον κοινωνικό χάρτη. Εδώ, η ματιά, πάει βαθύτερα στον κοινωνικό ιστό, και αποκαλύπτει αντιδράσεις του ανθρώπινου χαρακτήρα στον γκρίζο πραγματικό κόσμο. Υπάρχει χώρος για συναισθήματα στον σκληρό αυτό χώρο? Είναι ένα ερώτημα που προκύπτει και το παρακολουθούμε μέσα από αυτή την ιστορία.

6) Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε λίγο για τους ήρωές σας; Σε ποιον έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί;
Θα πω κατ΄αρχήν, ότι όλοι είναι πρόσωπα που συναντάμε στην καθημερινότητά μας, αλλά αγνοούμε το τι ακριβώς κρύβουν. Και παρότι τα δημιούργησα εγώ, οφείλω, στον καθένα ξεχωριστά, ένα είδος ευγνωμοσύνης για το ρόλο τους, καλό ή κακό, γιατί ένοιωθα κάποιες φορές να με οδηγούν αυτοί. Εντούτοις δε μπορώ να μην αναφερθώ ιδιαίτερα σε δύο πρόσωπα καταλύτες, τον κεντρικό ήρωα, έναν νεαρό άνδρα που βρέθηκε από νωρίς στην άκρη του δρόμου, προσπαθώντας να επιβιώσει ανάμεσα στην εκμετάλλευση και το κοινωνικό στίγμα κυνηγημένος, και τη Λούκα. Μια περίεργη για πολλούς περιθωριακή γυναίκα, που βρέθηκε στο δρόμο του ήρωα, για να συνθέσουν μια σχέση, που από μόνη της θα μπορούσε να είναι ένα έργο. Επίσης, θα αναφέρω και στη Σάντρα. Αν και δεν είναι κυρίαρχο πρόσωπο, εν τούτοις, είναι μια νέα γυναίκα που διαπερνά στην ιστορία, με μια μοναδική γενναιότητα, τόσο στον έρωτα, όσο και στις άλλες εκδηλώσεις της ζωής της.

7) Ποια τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μέσα από το έργο σας;
Δε μου αρέσει να περνάω ποτέ μηνύματα υπό μορφή υποδείξεων. Αφήνω το αναγνώστη να καταλήξει σε αυτά με βάση τη μέχρι τώρα στάση ζωής του. Εγώ, προσπαθώ να φωτογραφίσω αθέατες και ανομολόγητες συχνά αλήθειες. Καταγράφω γεγονότα, περιγράφω χαρακτήρες και συνθέτω καταστάσεις που κρύβονται πίσω από την καθημερινή υποκρισία, είτε είναι ατομική, είτε κοινωνική.

8) Με την υποκρισία να κυριαρχεί σήμερα, που πιστεύεται βαδίζει η κοινωνία?
Αναρωτιέμαι πραγματικά. Πώς γίνεται ο κόσμος να κυκλοφορεί με μια μάσκα και να θέλει να τη φοράει και στον καθρέφτη του σπιτιού του ακόμη. Θεωρώ αυτό το κρυφτό με τον εαυτό μας και τους άλλους, ως κύρια αιτία όλων των ψυχικών δεινών του ανθρώπου, και κυρίως από τη στιγμή που εξασφάλισε ένα στοιχειώδες επίπεδο ζωής. Αδειάζοντας όλο και περισσότερο από πνευματικό και συναισθηματικό περιεχόμενο, γίνεται θύμα της προπαγάνδας του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, και μιας οικονομικής μαφίας, που σήμερα θέλει να επιβληθεί στον κόσμο. Αυτό ο κενό στον άνθρωπο, που σκόπιμα καλλιέργησαν οι εξουσίες, γίνεται ροπή, και με ανησυχεί βαθύτατα ο νεοφασισμός που παρατηρείται στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο που απέτυχε, και τώρα θέλει να κρατήσει με τη βία τα πλεονεκτήματα που απέκτησε. Κινδυνεύουν η ελευθερία και η δημοκρατία άμεσα, και πρέπει να αντιδράσουμε.

9) Πώς βλέπετε τον πολιτισμό στην Ελλάδα σήμερα, και ιδιαίτερα την πολιτική για το βιβλίο.
Σαν ένα αδιέξοδο χάος. Όχι, διότι δεν υπάρχει δυνατότητες, αλλά διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτές. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι η Ελβετία του πολιτισμού. Αν δεν είναι η Ελλάδα που θεμελίωσε το δυτικό πολιτισμό, ποια χώρα μπορεί να είναι?
Ακόμη κι ο ουρανός είναι γεμάτος από άστρα με Ελληνικά ονόματα. Σήμερα ο πολιτισμός δεν είναι παρά μια συνέχεια της πνευματικής ανεπάρκειας και της κοινωνικής μιζέριας. Έτσι, τον θέλουν. Μπορούν όμως να γίνουν πάρα πολλά.
Να ενώσουμε το νήμα της πνευματικής και καλλιτεχνικής άνθισης που προέκυψε, κυρίως από το 60, με την κοινωνική επανάσταση και το ξέσπασμα όλων των τεχνών, το οποίο κόπηκε απότομα στα μισά του 80, περίπου, από ένα ηλίθιο life style, με το σήμερα, δημιουργώντας ένα νέο μεγάλο πολιτιστικό όραμα για τη χώρα. Χωρίς αυτό δεν πρόκειται τίποτα να γίνει. Δεν θα υπήρχε η Ακρόπολη χωρίς το ουτοπικό όραμα του Περικλή, κι ας πολεμήθηκε γι’ αυτό.
Για το βιβλίο ειδικά, μπορούν πολλά να γίνουν για να ενισχυθεί η παραγωγή του ποιοτικού βιβλίου, όπως και οι μικροί εκδότες, που είναι στο έλεος μιας άγριας αγοράς. Να θεσπιστούν κανόνες ομαλής διακίνησης, και να προωθηθούν, μεταφρασμένα, τα αξιόλογα έργα στο εξωτερικό, δημιουργώντας προϋποθέσεις διάθεσης. Υπάρχουν τρόποι, αν υπάρχει έμπνευση.

10) Τι να περιμένουμε από εσάς στο άμεσο μέλλον; Έχετε ήδη ξεκινήσει το επόμενο βιβλίο σας και με τι θα καταπιαστείτε αυτήν τη φορά;
Ναι. Επεξεργάζομαι το υλικό για το επόμενο βιβλίο. Θα είναι διαφορετικό από άποψη κοινωνικού πλαισίου, με στοιχεία μαύρου χιούμορ. Δε μου αρέσει να καταπιάνονται με το ίδιο θέμα σε παραλλαγές, αλλά να βουτάω και σε άλλους κόσμους, που απασχολούν και βασανίζουν τη ζωή και τη μεταφυσική σκέψη του ανθρώπου. Πάντα μπαίνοντας στις σκοτεινές «κάμερες» που δεν βλέπουν το φως, και να τις φωτογραφίζω.

“ Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
https://www.facebook.com/kostas.sime

• Αποκτήστε εύκολα τα βιβλία του:
http://www.livanis.gr/O-klefths-twn-skoupi_p-3164427.aspx
https://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/katafigio.html

Leave A Response »

Αποδείξτε ότι είστε άνθρωπος και όχι bot *