Μόλις τελείωσα το ταξίδι μου σ΄ένα όμορφο νησί που με τις περιγραφές της Τζίνας Μιτάκη και μόνο, νοιώθω σαν να το έχω ήδη επισκεφτεί. Δεν ήταν, ωστόσο, μόνο ένα απλό και ωραίο ταξίδι. Ήταν πολύ περισσότερα.
Αυτό το βιβλίο ήταν ένα μάθημα ανθρωπιάς, αγάπης, φιλίας, καλοσύνης, αλλά και μάθημα πόνου, απόγνωσης, θυμού. Ένα μάθημα για το πως μπορεί κάποιος να οδηγηθεί σε λάθος μονοπάτια, σε λάθος δρόμους, σε λάθος κατεύθυνση. Ένα μάθημα για το πως μια λάθος πορεία, μπορεί να διορθωθεί, πως μπορεί το καράβι να ξαναπάρει την σωστή ρότα.
Η Τζίνα Μιτάκη κατάφερε να χωρέσει σε μία νουβέλα το παράπονο, τον πόνο, την απόγνωση, την μοναξιά, το μίσος, και μετά την φιλία, την ανθρωπιά, την αγάπη, την συνειδητοποίηση του λάθους, την μετάνοια και την συγχώρεση, αλλά και την νέα αρχή.
Με τη δική της μοναδική γραφή, με φρέσκια και καθαρή ματιά, με όμορφες περιγραφές, ξετυλίγει την ιστορία και περιγράφει καταστάσεις της εποχής μας: τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον φόβο, την αγωνία, το μίσος αλλά και όλα τα αντίθετά τους: την αλληλεγγύη, τον σεβασμό, την σύμπνοια, την αγάπη, την βοήθεια, την κατανόηση.
Οι ήρωες της ιστορίας πολύ νέοι, παιδιά σχεδόν, μάχονται με δαίμονες και δράκους. Μάχονται με τον εαυτό τους, τον πόνο τους, με μόνο όπλο την φρεσκάδα τους και την αγάπη. Η φιλία σύμμαχός τους, τούς βοηθά να αντιμετωπίσουν τα δύσκολα. Και στο τέλος νικούν.
Ένα βιβλίο γεμάτο γλυκύτητα και τρυφεράδα, με την όμορφη γραφή της Τζίνας Μιτάκη.
Ένα βιβλίο, αναφορά στην σκοτεινιά των καιρών μας, αλλά παράλληλα ένα δυνατό φως που δίνει ελπίδα για το μέλλον και πίστη στα ανθρώπινα ιδεώδη που κόντρα στις συνθήκες δεν χάνονται αλλά παραμένουν δυνατά, σταθερά και παντοτινά.
Αντιγράφω:
«Μετά, ξαφνικά, όλα άλλαξαν… Μετά ήρθε ο πόλεμος… Δεν ξέρω από που… Δεν ξέρω γιατί… Ο παππούς μού είπε πως τον πόλεμο τον φέρνουν αυτοί που έχουν άρρωστο μυαλό και για καρδιά μια τρύπα μαύρη. Αυτοί που είναι αχόρταγοι για χρήματα και εξουσία. Ξέρεις πως είναι ο πόλεμος; Ο αληθινός πόλεμος; Είναι σκοτάδι και φόβος, είναι εκείνος ο τρομακτικός ήχος από τα όπλα, τα απαίσια σφυρίγματα από τις ρουκέτες, οι κρότοι από τις εκρήξεις. Είναι η σκόνη, οι σωροί από πέτρες και ξύλα των γκρεμισμένων σπιτιών, οι θαμμένοι άνθρωποι και τα ζώα κάτω από αυτά, είναι το φαγητό, το καθαρό νερό και τα φάρμακα, το σπίτι και το σχολείο, που δεν υπάρχουν πια!»
• Mάθετε περισσότερα για το βιβλίο, αποκτήστε το εύκολα, εδώ:
https://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/koralli.html
