Η σκηνή ένα δωμάτιο. Ένα κρεβάτι, ένα γραφείο με λαμπατέρ, μια καρέκλα. Ένας άνδρας (35-40) περιφέρεται προβληματισμένος.
«Μου παρήγγειλε ο δάσκαλος να γράψω έναν μονόλογο σε διακόσιες λέξεις. Μα είναι σοβαρός; Ποιος γράφει στα μαύρα μεσάνυχτα, μονόλογο; Τι είναι; Πίτσα ντελίβερυ;
Διακόσες λέξεις λέει, μόνο! Όσο πιάνει ένα τετράγωνο κομμάτι πίτσα… Γιατί σε τρίγωνο κομμάτι… ίσα που χωρά να γράψεις, «το τετράγωνο της υποτεινούσης βρίσκεται… βρίσκεται… δυο τετράγωνα παρακάτω». Πού να θυμάμαι τέτοια ώρα Ευκοίλιο Γεωμετρία;»
Περιφέρεται αγχωμένος. Αλλάζει ύφος. Πιάνει το στομάχι του.
«Εδώ που τα λέμε, να είχα τώρα μια πίτσα! Καθότι, νηστικό αρκούδι που χορεύει αρχίζει να δαγκώνει! Πάντως μονόλογος με άδειο στομάχι δεν γράφεται!»
Βγάζει το κινητό και παίρνει τηλέφωνο.
Ναι; Γεια σας. Πιτσαρία εκεί; Ένα μονόλογο παρακαλώ. Ναι αυτό, τί δεν κατάλαβες; Ένα μονόλογο σπέσιαλ, απ’ το κατάλογο, πού είναι το παράλογο;
Κατεβάζει ακουστικό.
«Δεν έχουν λέει, πίτσα με άλογο. Και τώρα έχουν κλείσει. Όρε πείνα! Άντε τώρα να σκεφτείς μονόλογο. Εκτός και αν γράψω τον μονόλογο του αλόγου:
”Άλογο, παράλογο, μετά από διάλογο, με ύφος ανάλογο, παρήγγειλε κατάλογο.
Λέξεις, δέκα! Και με είκοσι άλογα, θα ‘χω διακόσιες λέξεις.
Αυτό όμως δεν είναι μονόλογος, είναι εικοσάλογος… είκοσ-άλογος. Όπως λέμε: Οίκος Αλόγου, οίκος ευγηρίας, οίκος ανοχής…»
Ορθώνεται με έκπληξη!
«Οίκος ανοχής!
Αχ! Να είχα τώρα ένα σπαγγέτι με σάλτσα πουτανέσκα!»
• Eπικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
https://www.facebook.com/anestis.ploumis
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
https://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/stoixima.html
https://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/pezografia/anestis-ploumis.html
