Ο,τιδήποτε μοιάζει άβολο, εμένα με γοητεύει. Με φέρνει πιο κοντά μου. Νομίζω πως μόνο υπό τέτοιες συνθήκες μπορείς να αναγνώσεις τον εαυτό σου. Και αν θες να μάθεις μερικά πράγματα για εσένα, παρατήρησε τη συμπεριφορά σου στη σιωπή. Κι έπειτα, μέτρα πόσες στάχτες έχεις αφήσει στο τασάκι. Εκτός κι αν πρόλαβες να το αδειάσεις, να εξαφανίσεις τα πειστήρια του εγκλήματος. Γιατί είναι έγκλημα να σε αποφεύγεις.
Τα πάντα στις μέρες μας μου φαίνοται έγκλημα εδώ που τα λέμε. Τα πάντα, σχεδόν, κουβαλάνε πάνω τους μία μυρωδιά ιδιοτέλειας. Δεν θα κρίνω. Και προπαντώς δεν θα σε κρίνω. Εξάλλου, δεν είμαι ούτε πνευματικός, αλλά ούτε και ψυχολόγος. Δηλώνω πιστός, όχι κάποιας θρησκείας, αλλά της κάθε μου σχέσης. Προσπαθώ να χτενίζω καθημερινά τους δεσμούς μου με τους άλλους, να παραμένουν καθαροί. Να διατηρήσουν το δικαίωμα στο αγαθό της συνέχειας, στην ευλογία αυτή, που ονομάζεται διάρκεια.
Κι αν με ρωτήσεις πως το κάνω αυτό, σου έχω πληρωμένη απάντηση. Με κάθε κόστος, έτσι τις φροντίζω! Ό,τι κι αν μου κοστίσει, ακόμη κι αν πρόκειται για τη μετατόπισή μου πάνω σε κάποιες ιδέες, τότε θα πληρώσω με μεγάλη μου χαρά. Και τα ρέστα χάρισμα σε όποιον τα προλάβει.
Θυμάσαι εκείνο το απόγευμα που σου είπα ένα νέο μου κι εσύ ενθουσιάστηκες; Ξέρεις κάτι, όλο αυτό ήταν ένα ψέμα. Σου είπα αυτό το ψέμα επειδή δεν είχαμε τίποτα άλλο να πούμε. Όχι μονάχα εκείνη τη στιγμή. Γενικά είχα την αίσθηση πως δεν είχαμε κάτι άλλο να πούμε. Κι έπρεπε κάπως να αντιδράσω σε αυτό. Υπάρχουν στιγμές που το ψέμα αγιάζει, κι αυτή τη φορά, μου έσωσε την ψυχή. Είμαι ένας αδίστακτος. Είμαι ένας ρομαντικός. Η κουβέντα μας άνοιξε, είχε ζέση, καθώς κι εκείνη τη γνώριμη και στους δυο μας φλόγα. Όπως παλιά.
Τώρα, κάθε φορά που σε βλέπω κι επανερχόμαστε στο θέμα αυτό, εγώ παρασύρομαι και μιλάω σαν να διαδραματίστηκαν όντως τα όσα σου περιγράφω. Χάνω κάπως έτσι, την επαφή με την πραγματικότητα. Μα το ξέρω πως πήγα κόντρα στη μοίρα και την τελευταία στιγμή έστριψα και ρέφαρα μία σχέση ζωής. Όπου μοίρα, εσύ βάλε τον αυτοκαταστροφικό μου εαυτό για να συννενοηθούμε καλύτερα.
Σου είπα ένα ψέμα, το οποίο δεν σε αφορά. Δεν σε ακουμπάει και δεν αλλάζει και πολλά από την καθημερινότητά σου. Κι ούτε την εμπιστοσύνη σου στο πρόσωπό μου θα έχανες, αν διάβαζες το κείμενο αυτό. Γιατί θα καταλάβαινες. Θα καταλάβαινες πολλά. Για ακόμη μία φορά. Μόνο εμένα ρίσκαρα, μονάχα εμένα αντάλλαξα στο σκλαβοπάζαρο των ανθρώπινων σχέσεων.
Μα όλο αυτό μου έδωσε ένα φωσάκι ακόμη, μία τελευταία αναπνοή. Γιατί όσο σημαντικό είναι να επιλέγεις τις ζωές σου, άλλο τόσο σημαντικό είναι να επιλέγεις και τις πληγές σου.
• Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
https://www.facebook.com/john.manikas
