Η ζωή όπως την ξέραμε τελείωσε.
Η νέα αυτή αρρώστια θα πάρει μαζί της πολλούς από μας, αλλά και για όσους μείνουν, θα πάρει μαζί της και την ζωή όπως την ξέραμε.
Αυτό που τώρα αντιμετωπίζουμε, δεν είναι απλά μια νέα ασθένεια, που από μια σύμπτωση ή από μια ιδιοτροπία της φύσης, χτυπάει τους πιο μεγάλους και τους πιο ευάλωτους. Δεν αντιμετωπίζουμε απλά μια νέα ασθένεια που από κακή μοίρα ή κακό προγραμματισμό, ή έλλειψη προνοητικότητας, έπιασε τα συστήματα υγείας, παγκόσμια, απροετοίμαστα. Ούτε μια νέα ασθένεια, που από το κακό ριζικό μας, έρχεται ακριβώς την στιγμή που δεν έπρεπε, όταν δηλαδή η παγκόσμια οικονομία είναι κι αυτή βαριά ασθενής και το κλίμα της γης το ίδιο. Δεν είναι μια νέα ασθένεια που έρχεται μια στιγμή που η γη έχει βαρύνει πολύ από τους κατοίκους της και νοσεί η ίδια, από την αλόγιστη σπατάλη των πόρων της από τους ανθρώπους αλλά και την μεταχείριση της υπόλοιπης πανίδας αλλά και της χλωρίδας, σαν να ήταν και οι δύο υπηρέτες τους και όχι συγκάτοικοι στον πλανήτη. Ούτε έρχεται κατά λάθος, την στιγμή που η τεχνολογία έχει κάνει τεράστια άλματα, των οποίων τις μακροπρόθεσμες συνέπειες κανείς μας δεν γνωρίζει.
Δεν είναι απλά μια νέα ασθένεια που αντιμετωπίζουμε. Αυτό που τώρα συμβαίνει και βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι η ριζική αλλαγή του κόσμου όπως τον ξέραμε. Μακάρι να πέφτω έξω…
Είναι γι’ αυτό που οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας ανά τον κόσμο τρίβουν τα χέρια τους και αναπτύσσουν μυριάδες τέτοιες θεωρίες. Τις έχω διαβάσει όλες ή σχεδόν όλες. Και ομολογώ πως ενώ κάποιες είναι εξόφθαλμα γελοίες, κάποιες άλλες έχουν και κάποια πειστικά στοιχεία στο περιεχόμενό τους. Άλλος λέει πως ο ιός είναι εργαστηριακός, άλλος λέει πως δεν υπάρχει ιός αλλά φταίει το 5G, άλλος λέει πως ο σκοπός είναι να προωθηθεί ένα εμβόλιο, άλλος πως ο λόγος είναι να ελέγχεται ο κόσμος με τσιπάκια και τόσα άλλα που ίσως μου διαφεύγουν.
Όμως το θέμα για μένα δεν είναι καν εκεί. Δεν έχει πια σημασία πως ξεκίνησε ή γιατί ή από ποιους, αν πράγματι έγινε έτσι. Αυτό ίσως το δείξει η ιστορία. Ίσως πάλι όχι. Είναι σαν να έχουν εισβάλει εξωγήινοι στην γη και να ψάχνουμε να βρούμε πως μας βρήκαν και όχι πως θα τους αντιμετωπίσουμε.
Και ποιος είναι ο λόγος που ψάχνουμε τόσο το πως; Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Αρνούμαστε να δεχτούμε την ύπαρξη της ασθένειας και προσπαθούμε να βρούμε πειστική εξήγηση για την μη ύπαρξή της. Και γιατί αρνούμαστε να δεχτούμε την ύπαρξή της; Γιατί όλοι καταλαβαίνουμε την αλλαγή που αυτή θα μας φέρει. Και αυτή η αλλαγή θα είναι το λιγότερο δραματική. Φυσικά ένας από τους λόγους των θεωριών συνωμοσίας είναι πως έχει χαθεί η εμπιστοσύνη. Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη για τους πάντες: για τους πολιτικούς, για την κυβέρνηση, για τα κόμματα, για τους δημοσιογράφους, για τους διαμορφωτές γενικά της κοινής γνώμης, για τους επιστήμονες, για τους γιατρούς, για τους πάσης φύσεως ειδικούς, για όλους τους υψηλά ιστάμενους αλλά και για όλους τους διπλανούς μας.
Έχουμε φορτωθεί στην πλάτη μας μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, ανεργίας, φτώχειας, λιτότητας, αλλά και εγκληματικότητας και ανασφάλειας και φόβου.
Και τώρα που ακόμα δεν έχουμε σωθεί από όλα αυτά, έρχεται μία νέα συμφορά να πέσει στα κεφάλια μας. Μία νέα αρρώστια που ο μόνος τρόπος για να την αντιμετωπίσουμε είναι η «κοινωνική αποστασιοποίηση» όπως είπαν στην αρχή, κοινωνική απόσταση όπως το διόρθωσαν μετά. (Γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέγει;)
Αυτό που έχει σημασία, είναι η αλλαγή της ζωής μας που έρχεται καλπάζοντας ξέφρενα.
Και ποια θα είναι αυτή; Αυτή που ήδη έχει ανατείλει!
Αυτά που ήδη έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε και έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε να ζούμε μαζί τους. Αυτά στα οποία σιγά σιγά αρχίζουμε να προσαρμοζόμαστε. Αυτά που μπορεί να μην μας αρέσουν, αλλά στο τέλος τα επιζητάμε μόνοι μας, αφού είναι για την προστασία μας.
Και ποια είναι όλα αυτά τα πράγματα, ποιες είναι όλες αυτές οι αλλαγές;
Πρώτη και κυρίαρχη αλλαγή η «κοινωνική αποστασιοποίηση ή απόσταση». Με λίγα λόγια η κοινωνική απομόνωση. Η ολοσχερής περιχαράκωση του ατόμου στον εαυτό του. Όταν οι κοινωνικές συναναστροφές γίνονται επικίνδυνες, όταν η ανθρώπινη επαφή γίνεται επικίνδυνη, τότε οι άνθρωποι στρέφονται στον εαυτό τους. Αυτός γίνεται το κέντρο του κόσμου και το επίκεντρο των πάντων. Οι υπόλοιποι δεν μας αφορούν. Όταν ό,τι μας αφορά, απλά το μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ, όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Ύστερα πρέπει να μάθουμε στην δουλειά εξ αποστάσεως όπως και στην μόρφωση εξ αποστάσεως, αλλά και στην επικοινωνία εξ αποστάσεως. Όλα αυτά υπήρχαν ήδη, αλλά ήταν στα σπάργανα. Ήρθε η ώρα να ολοκληρωθούν. Και αφού όλοι κάναμε αρκετή εξάσκηση στις ιντερνετικές πληρωμές, στις ιντερνετικές αγορές, στην ιντερνετική επικοινωνία, δεν υπάρχει λόγος να μπαίνουμε στον κίνδυνο της προσωπικής επαφής. Επομένως αφού όλα θα μπορούμε να τα αγοράσουμε μέσω ίντερνετ δεν θα υπάρχει λόγος ύπαρξης καταστημάτων. Όσοι δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις νέες τεχνολογίες θα πάψουν να υπάρχουν. Και τα καταστήματα λιανικής πιθανότατα να εκλείψουν. Όπως ακριβώς και τα περίπτερα. Όλα θα έρχονται στην πόρτα μας με μία ηλεκτρονική παραγγελία. Τα καταστήματα θα γίνουν αποθήκες και οι υπάλληλοι απλοί μεταφορείς και μάλιστα χαμηλά αμειβόμενοι. Ίσως και τα μαθήματα να γίνονται ιντερνετικά. Ίσως και τα σχολεία σύντομα να καταργηθούν. Όλοι κλεισμένοι στο σπίτι. Ο μπαμπάς θα δουλεύει από τον ίντερνετ, η μαμά το ίδιο και τα παιδιά θα παρακολουθούν τα μαθήματά τους μέσω ίντερνετ. Όλοι σπίτι. Η ανθρώπινη επαφή δεν θα χρειάζεται.
Μ΄ αυτόν τον τρόπο δεν είναι καθόλου δύσκολη η περιθωριοποίηση διαφόρων κατηγοριών ανθρώπων. Αυτών που δεν μπορούν να προσαρμοστούν. Των ηλικιωμένων για παράδειγμα ή των πολύ φτωχών που δεν έχουν δυνατότητες προσαρμογής.
Την επόμενη μέρα ο φόβος θα είναι κυρίαρχος. Ο φόβος για την υγεία μας και την ζωή μας. Ο φόβος για τον διπλανό μας, τον συνάνθρωπό μας, που μπορεί να μας μεταφέρει έναν θανατηφόρο ιό. Υπάρχουν ήδη επιστήμονες που το λένε καθαρά. Αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε. Οι αγκαλιές και οι χειραψίες θα είναι απαγορευμένες και το μόνο ασφαλές μέρος όπου θα είμαστε προστατευμένοι θα είναι το απολυμασμένο σπίτι μας.
Επόμενο είναι η κάθε περικοπή ελευθερίας που γίνεται για την προστασία της ζωής μας να είναι αποδεκτή. Και ίσως όχι μόνο αποδεκτή, αλλά και επιθυμητή.
Ασφαλώς και πρόκειται για μια ακραία περιγραφή. Πάντα η υπερβολή χρησιμοποιείται για να τονίσει μία αλήθεια. Ελπίζω όλα αυτά να ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας και τίποτα να μην γίνει πραγματικότητα. Όμως ψήγματα των παραπάνω, ήδη τα βλέπουμε και τα βιώνουμε.
Το σίγουρο είναι πως η ζωή όπως την ξέραμε θα αλλάξει. Ελπίζω όχι τόσο δραματικά, αλλά θα αλλάξει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να την επαναφέρουμε. Όποτε μπορέσουμε. Στο ενδιάμεσο διάστημα, ας μην ξεχάσουμε τι είναι η αγάπη. Ας μην ξεχάσουμε τι είναι η αγκαλιά. Ας μην ξεχάσουμε τι είναι η συναναστροφή. Ας μην πάψουμε να νοιαζόμαστε για τους διπλανούς μας. Ας μην πάψουμε να νοιαζόμαστε για τους γύρω μας, για τους άλλους ανθρώπους, για τους δυστυχισμένους, για τους αδύναμους, για τους φτωχούς, για τους άνεργους, για τους ξεριζωμένους, για τους μεγαλύτερους, για τους πονεμένους, για τους μόνους. Ας μην πάψουμε να νοιαζόμαστε για τις αδικίες του κόσμου που φτιάξαμε, για τα θύματα που ο κόσμος αυτός δημιούργησε. Ας συνεχίσουμε να είμαστε άνθρωποι με Α κεφαλαίο ή ας γίνουμε σωστοί άνθρωποι. Ας συνεχίσουμε να αγαπάμε με Α κεφαλαίο ή ας αρχίσουμε επιτέλους. Ας συνεχίσουμε να πιστεύουμε στην αγκαλιά με Α κεφαλαίο και ας γίνουμε όλοι μια αγκαλιά που να χωρέσει όλον τον κόσμο και να μπορέσει να τον αλλάξει…
• Επικοινωνήστε με την συγγραφέα:
https://www.facebook.com/anapandorou
Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/eutopia.html
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/floga.html
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/pezografia/anni-papatheodorou.html
