Συνηθίζουμε να λέμε πως μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Δεν θα διαφωνήσω. Η εικόνα που ζούμε τους τελευταίους μήνες είναι διαφορετική, αφού έχει αλλάξει και η καθημερινότητα μας. Δεν θα σταθώ στις μάσκες και στις αποστάσεις. Τα βλέμματα του κόσμου, η έκφραση στα πρόσωπα, οι αντιδράσεις στα καθημερινά, είναι που με ανησυχούν. Σα να μας έχει διαπεράσει μια ανησυχία, ένας φόβος για το αύριο κι όχι αδικαιολόγητα.
Χθές πρότεινα σε μία φίλη μου να πάμε σινεμά. Έπαιζε μια καλή ταινία κοντά και δεν ήθελα να τη χάσω.
«Θα πρέπει να φορέσουμε και μάσκα;» με ρώτησε.
«Εννοείται της απάντησα, τουλάχιστον στην είσοδο και στην έξοδο».
«Να μου λείπει το βύσσινο, μου απάντησε απογοητευμένη, ίσως να πρέπει να την φοράμε και σ όλη τη διάρκεια οπότε δεν θα ευχαριστηθώ…»
Δεν συμμερίστηκα την άποψή της και πήγα μόνη μου. Το έργο ήταν ενδιαφέρον. Κάθισα ανάμεσα στις κενές θέσεις, στο ενδιάμεσο έβγαλα τη μάσκα και απήλαυσα την υπόθεση.
Την επόμενη μέρα πρότεινα σε άλλη φίλη να πάμε παρέα στο γυμναστήριο. Ήθελα να δω την αντίδραση της για να συμπληρώσω την εικόνα.
«Θα γυμναστώ στο σπίτι μου», είπε με ύφος που δεν σήκωνε κουβέντα κι έτσι δεν προσπάθησα να την πείσω.
Φθάνοντας στο Γυμναστήριο μετά από μήνες αποχής αντίκρυσα μια άλλη εικόνα. Λίγοι αθλούμενοι, γεγονός που με γέμισε ασφάλεια αλλά και συστηματική απολύμανση στα στρώματα γυμναστικής και στα όργανα πριν τη χρήση τους, από όλους ανεξαιρέτως.
Αν και ένιωσα το κίνδυνο και την απειλή δίπλα μου, έκανα τις συνηθισμένες μου ασκήσεις με ζήλο και καλή διάθεση κι έφυγα ικανοποιημένη.
Στο δρόμο για το σπίτι πολλά ερωτήματα ζητούσαν απάντηση… Θα πρέπει να απομονωθούμε; Μήπως οι φίλες μου είχαν δίκιο κι εγώ άδικο; Μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου είχα απαντήσει στα περισσότερα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απομονωθούμε. Μπορούμε να ζούμε φυσιολογικά παίρνοντας τις απαραίτητες προφυλάξεις. Αλλοίμονο αν αφήσουμε το απρόσωπο της μάσκας να εισχωρήσει μέσα μας και μας κάνει σκληρούς, αδιάφορους, χωρίς συμπόνοια για τον διπλανό μας.
Γι αυτό κι εγώ προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, να προσαρμόζομαι στα νέα δεδομένα και να πορεύομαι ανάλογα. Να γεμίζω καθημερινά τις μπαταρίες μου, να εργάζομαι όσο περισσότερο μπορώ, να γράφω όσο καλύτερα μπορώ! Ίσως έτσι ξορκίσω το κακό και επανέλθουμε γρήγορα σ’ αυτά που μας λείπουν. Στο άγγιγμα, στις αγκαλιές, στην ανθρώπινη επαφή, στην ανθρώπινη επικοινωνία…
• Eπικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000820752635&ref=br_rs
• Σχετικός σύνδεσμος:
https://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/xrwma.html
