Εάν μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, σκεφτείτε πόσες εικόνες θα έχουμε μέσα από ένα ολόκληρο βιβλίο. Σκεφτείτε πόσα ακόμα παραθυράκια θα ανοίξουν μέσα από μια συγκεκριμένη εικόνα, για να μας ταξιδέψουν κάπου αλλού. Πόσα παραθυράκια ανοίγονται από μία μονάχα λέξη. Σταχτόνερο: πίσω σε παλιές εποχές, όχι όμως τόσο πίσω ώστε να πάψει να θεωρείται μέσον κάθαρσης.
Γιατί ο τίτλος «Σταχτόνερο»; Ο καθένας μπορεί να φανταστεί οτιδήποτε, όταν το βιβλίο φεύγει πια από τον συγγραφέα. Μονάχα ένας όμως, αυτός που το έγραψε, μπορεί να μεταφέρει στον αναγνώστη τη θύελλα σκέψεων και εικόνων που τον κατέκλυσαν όταν αυτό άρχισε να δημιουργείται. Εν αρχή είναι ο τίτλος λοιπόν, και για να γίνω πιο σαφής, δεν μπορώ να ξεκινήσω να γράφω, εάν δεν έχω αυτές τις πρώτες λέξεις, κάτω από τις οποίες θα στηθεί η ιστορία.
Ήταν ο καιρός να μιλήσω για κάθαρση. Κάπως πρέπει να ξεπλένονται και οι αμαρτίες των ηρώων. Δεν νομίζετε πως είναι αρκετά συνηθισμένο στα βιβλία να τελειώνουν όλα με μια δυσβάσταχτη τιμωρία, είτε ακριβώς το αντίθετο, όπως στην πραγματική ζωή, να κυριαρχεί η ατιμωρησία; Το ζητούμενο είναι λοιπόν, γιατί έφτασε στο έγκλημα κάποιος και κατά πόσο μπορείς να τον εμπιστευθείς εφόσον το ξέρεις. Η ουσία είναι να μην χάνεσαι στα ψέματα
Αυτό ακριβώς επιδιώκει η ηρωίδα του βιβλίου μου, και «θα κάνει τα πάντα για να φτάσει στην αλήθεια». Είναι μια πεισματάρα, με αρχές, νεοβάπτιστη δημοσιογράφος, που καλείται να καλύψει το γεγονός του στραγγαλισμού γυναίκας, στο Λίθι, τόπο καταγωγής της. Η αλήθεια όμως έχει πολλές εκδοχές, και τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, σε αυτό το περιβάλλον κρυψίνοιας και μίσους.
Το θύμα, η νεαρή Ντόνα, την οποία σκότωσε σύμφωνα με ομολογία του ο κουνιάδος της, ήταν μια γυναίκα με πολλά πρόσωπα. Ο καθένας στο χωριό έχει να πει και μια διαφορετική ιστορία για κείνη, γεγονός που προκαλεί σύγχυση, αβεβαιότητα και αγωνία στη δημοσιογράφο. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν εκείνη συναντά τον παιδικό της φίλο, σύζυγο της αδικοχαμένης γυναίκας, και ζει από κοντά το δράμα της οικογένειας. Τα παιδιά της Ντόνας γίνονται και δικά της παιδιά, θέλει να τα προστατεύσει από εκείνους που ζητούν εκδίκηση.
Έκπληκτη όμως ανακαλύπτει πως στο χωριό υπάρχουν βρώμικα κυκλώματα, και κανείς δεν θέλει να χώνουν τη μύτη τους οι ξένοι, όπως εκείνη. Ξένη δεν ήταν άλλωστε και η Ντόνα, η αγαπημένη και μισητή τους Ντόνα, εκείνη που ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο χωριό; Χωρίς να το θέλει, η δημοσιογράφος παίρνει αργά αργά τη θέση της Ντόνας, με κίνδυνο η ιστορία να επαναληφθεί.
Προσπάθησα μέσα από μια αστυνομική ιστορία, να μιλήσω για τη θέση της γυναίκας σε όλες τις εποχές και σε όλους τους τόπους. Να απαντήσω στο ερώτημα, γιατί πάντοτε η γυναίκα ήταν και θα είναι η «πηγή της αμαρτίας», και γι’ αυτό ο εύκολος στόχος. Γιατί η βία που κοιμάται μέσα μας, μπορεί να ξυπνήσει όπως μια ακίνητη ακρίδα που περιμένει την κατάλληλη στιγμή.
Αν θέλετε να μάθετε πόσο δύσκολο είναι να φτάσεις στην αλήθεια, δεν έχετε παρά να περιμένετε δείχνοντας υπομονή, αφού τίποτε δεν μένει κρυφό κάτω από τον ήλιο. Τίποτε, αρκεί ένα μυστικό να το γνωρίζουν πάνω από ένας! Στην περίπτωση της ηρωίδας μου, χρειάστηκαν είκοσι ολόκληρα χρόνια. Να λοιπόν που η κάθαρση δεν έρχεται αμέσως, χρειάζεται να ωριμάσει. Να γιατί, όσο πιο πολλά χρόνια σκεπαστεί με στάχτη ένα κομμάτι της ζωής, τόσο πιο γόνιμο γίνεται. Σας προτείνω να ταξιδέψετε μέσα από τον ψυχισμό των ηρώων του «Σταχτόνερο» και να νιώσετε σε βάθος την αγωνία των μικρών παιδιών της Ντόνας, που για χάρη τους η δημοσιογράφος μου ξεκίνησε μακρύ και δύσκολο δρόμο για την αποκάλυψη της αλήθειας. Εάν αντέχετε το αργό και υποδόριο σασπένς. Εάν έχετε υπομονή.
Αποκτήστε εύκολα το βιβλίο, εδώ:
http://bell.gr/bookdetails/5/3475/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%BF
