Εξοικειώθηκα με όσα φοβάμαι | Γιάννης Φιλιππίδης | Άνεμος magazine

Άνεμος Magazine 02/07/2019 0

Αποβράδιασε πριν ώρες
κι εγώ ακόμα κρατάω στο βλέμμα μου
το χρώμα του γέρματος.
Απροσδιόριστος ο ουρανός πριν σκοτεινιάσει,
γλυκαίνει, σε ταξιδεύει,
ορίζει τη νύχτα που θα ‘ρθει
πριν προλάβεις να ξανακοιτάξεις ρολόι.
Έχει κάτι καλό η νύχτα να μου φέρει;
Η μέρα μού χάρισε ένα μηδενικό και κάτι φωνές.
Φωνές θυμωμένων, θυμός· αλλά και φόβος.
Έχω ξεχάσει πια να θυμάμαι
αυτά που με φοβίζουν.
Εξοικειώθηκα μαζί τους,
καλημεριζόμαστε τα πρωινά.
Οι Ιστορία και οι ποιητές μού έμαθαν
πως ο διχασμός
καίει το αίσθημα της ελευθερίας.
Και πως ο φόβος ποδηγετεί την ανάγκη,
κάνει την ανθρώπινη ψυχή,
πεταμένα λεφτά στη γιορτή του φανατισμού.
Αγωνιώ για τα πράγματα·
αλλά αισθάνομαι πως
είναι η στιγμή της κρίσης.
Αριθμοί ποτίζουνε το κεφάλι μου
δε μπορώ – δε θέλω – όχι άλλο.
Η διαρκής μου ανησυχία για όσα συμβαίνουν
θα με συνοδεύει ως να μ’ αγκαλιάσει
στο μαξιλάρι μου.
Εγώ, ωστόσο;
Γιατί νιώθω ότι λιγοστεύει ο αέρας
από το στέρνο μου;
Είναι ο Ιούλης που κουβαλάει μέσα του
όλη αυτή την ανακατωσούρα
των ανοιχτών τηλεοράσεων
ή το μέλλον που δύσκολα προβλέπεται;
Θα κλείσω τα βλέφαρα κι απόψε,
έχοντας στον νου μου,
εκείνο το παλιό ποδήλατο που χάρισα
αλλά όσα χρόνια το χάρηκα,
μ’ είχε πλημμυρίσει εικόνες· μα και άνεμο, ναι!