Ποιο ουράνιο χέρι με σμίλεψε από τέτοιο χώμα, ποιος υπερκόσμιος Πλάστης φύσηξε απρόοπτα ζωή μέσα μου και από το υλικό της γης και των αστεριών γεννήθηκε άλλη ζωή καινούργια…
Με ανάσα Θεού και χώμα μαλακό, εύθραυστο, πορώδες.
Κι αυτό το θαύμα έγινα εγώ, αλλά παράξενο θαύμα στ’ αλήθεια, απ’ την αρχή ορισμένο να ‘ναι διαφορετικό, από αλλιώτικο υλικό·
ικανό να κρατάει τα σημάδια από κάθε άγγιγμα, βάρος ή πάτημα, ασταθές σε κάθε άνεμο, μη στερεό για την ακρίβεια του λόγου, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να γίνει σκόνη, σύννεφο, ν’ ανέβει στον ουρανό παρέα με τα φευγαλέα νεφελώματα, να το μουσκέψει η φρέσκια βροχή κι ύστερα να ξαναπέσει στη γη των άλλων ανθρώπων, σκόνη πια, αλλά ωστόσο ικανή να πλάθεται και να ξαναπλάθεται κάθε φορά απ’ την αρχή, γιατί έτσι υπαγόρευσε η Θεία Βούληση.
Κι εγώ παρέμεινα χώμα μαλακό, κι εύθραυστο.
Εύθραυστο, ικανό να μην αντέξει ακόμα και την πιο ελαφριά ξηρασία και να ραγίσει, να σπάσει από την παραμικρή βιαιότητα, να κατακερματιστεί σε αμέτρητα μικρά κομμάτια θρύψαλα, κι ύστερα να τα ψάχνει ένα ένα, ν’ αποκτήσει ξανά πλήρη ύλη και υπόσταση σε μια διαδικασία συχνά επώδυνη, αλλά τουλάχιστον ανθεκτική και σίγουρα παράξενη, μαγική.
Χώμα λοιπόν. Εύθραυστο, μαλακό και πορώδες, φτιαγμένο απ’ τη φύση του να απορροφάει τις ανάσες των άλλων, τα συναισθήματα, τη λύπη, τις μυρωδιές των ομορφότερων λουλουδιών και των πιο δύσοσμων ρύπων. Να το διαπερνούν γέλια, βροχές και δάκρυα, να το ξεραίνει ο δυνατός ήλιος, να ονειρεύεται βροχές, δροσιές, άνθη κι αγαπημένα αγγίγματα.
Εγώ ο πορώδης. Κι ο εύθραυστος κι ο μαλακός, πάλι εγώ.
Αλλά πιο πολύ, ακόμα και πάντα, με το φύσημα του Θεού. Δυνατό, ικανό να με στηρίζει, κραταιό μέσα μου, εγώ. Ο χωμάτινος, εγώ…
• Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
https://www.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki
https://web.facebook.com/yannis.filippidis.profil1?_rdc=1&_rdr
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
https://www.instagram.com/yannis.filippidis_official/
https://yannis-filippidis.blogspot.gr/
https://twitter.com/yanisfilippidis
https://vimeo.com/yannisfilippidis
