Μετά από μια πρόταση, είπα το ναι. Ήθελα να πάω εκεί, στα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας. Πήγα και ξαναπήγα, τρεις φορές, πάνε χρόνια…Τι να θυμηθώ… Το φως του ήλιου όταν έπεφτε στη θάλασσα της Μεσογείου στο Λέτσε, τα κακοτράχαλα βουνά και σπίτια, καθώς ανηφορίζαμε τις στροφές, ένα ελληνικό νεκροταφείο, πέτρινοι δρόμοι και οι ντόπιοι…Μια γιαγιά να μου προσφέρει κόκκινο κρασί μιλώντας μου ελληνικά ενώ εγώ προσπαθούσα να παραγγείλω με σπαστά ιταλικά, η ερημιά, η λήθη, ένας αγώνας απεγνωσμένος να μην ξεχάσεις και να μην ξεχαστείς, εσύ, η γλώσσα, η γλώσσα τους, η γλώσσα μας… Ένα μεγάλο πηγάδι και μέσα μια μπάλα παιδική, σκοτάδι και νερό κρύο, δροσερό που σε ξεδιψάει, μια κούπα είναι αρκετή για την ανηφόρα και τη ζέστη… Και αν κοιτάξεις καλά, στην αντανάκλαση θα δεις ένα τσούρμο μουσικούς να χορεύουν ταραντέλα, να χτυπάνε ντέφια και οι ντόπιοι να φέρνουν κρασιά και φαγητά, στήσαμε γλέντι, όλοι χορεύουμε, στο κέντρο του χωριού, στην πλατεία κάτω απ’ το φως μιας ηλεκτρικής κολόνας… Αρχαίο βήμα νοτισμένο με κρασί κόκκινο κι ένα πόδι σχηματίζει βήματα ταραντέλας, του χορού της αράχνης που τσίμπησε μια χωρική, τα μάτια γούρλωσαν, το δέρμα ανατρίχιασε και χορεύει μέχρι τελικής πτώσεως για να ξορκίσει το θάνατο… Χορός, κρασί, ήλιος που ανατέλλει, φως γλυκό ανακατεμένο με φως ηλεκτρικό κι ένας ήλιος γνέφει σιωπηλά πως θα ‘μαι δω, θα ξαναγυρίζω κάθε μέρα…
Επικοινωνήστε με την ποιήτρια:
https://www.facebook.com/geronta.constantia?fref=ts
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/poihsh/konstantia-geronta.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/kathe-tou-leksi-enas-lygmos.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/edo_gennietai.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/kwneio.html
