Είχα καιρό να γράψω, μήνες ολόκληρους. Και να που ήρθε η στιγμή να βρεθώ εκ νέου αντιμέτωπος με τον τρόμο της λευκής κόλλας, με αυτή την παγωμάρα που δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια. Και ίσως τελικά, να ήρθαμε μπρος στο μεγάλο ζήτημα, το φλέγον. Τα περιθώρια. Αυτό που σκοτώνει είναι το ξεθώριασμα της ημέρας. Γιατί είναι γνωστόν τοις πάσι ότι η στείρα επανάληψη της μίας ημέρας για τριακόσιες εξήντα πέντε (365) φορές, σε μετατρέπει σε φάντασμα.
Τα περιθώρια δεν είναι μόνο το στρίμωγμα, το οξυγόνο που λιγοστεύει. Τα περιθώρια δεν είναι μοναχά η θηλιά που γαργαλάει τον λαιμό. Είναι πολλά περισσότερα και πάνω από όλα, μέσα στα περιθώρια συμπεριλαμβανόμαστε και εμείς οι ίδιοι. Όχι παθητικά, αλλά ως ένας παράγοντας που παίζει το δικό του ρόλο. Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να το δεις καθαρά. Είναι σαν μία κρυφή ζωή που την κρατάς κλειδωμένη στο κελάρι.
Είναι γεγονός πως όλη αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται, σαν μικρόβιο που προσβάλλει τον έναν μετά τον άλλον. Να θυμάσαι όμως πως τα περιθώρια στενεύουν για όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης και οικονομικού υπόβαθρου. Έσβησα τα φώτα που ζαλίζουν, έσβησα ακόμη και τα φώτα που χρειάζομαι και πορεύομαι μέσα στο σκοτάδι. Με στενεύω, με σπρώχνω στο γκρεμό. Έπαψα να προεύομαι με τα μάτια, με τα σημάδια και τις ταμπέλες που μου λένε ποιο θα πρέπει να είναι το επόμενo βήμα.
Εμπιστεύομαι ξεκάθαρα το ένστικτο. Προσοχή! Το γυμνασμένο ένστικτο εννοώ. Εκείνο που τραυματίστηκε πολλάκις, εκείνο που ξεγελάστηκε. Μονάχα εκείνο ξέρει. Στενεύω τα περιθώριά μου για να διευρύνω τα κίνητρά μου. Από τότε που αποφάσισα να με εκθέσω σε όλους τους πιθανούς κινδύνους, έμαθα να αντιμετωπίζω τους κινδύνους. Τα περιθώρια είναι η νέα μορφή ελευθερίας. Να ελευθερωθεί ο εαυτός που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Ο μόνος ίσως τρόπος σε μία πόλη που τρέχει και μας προσπερνάει. Σε μία μέρα, τόσο όμορφη που δεν μας αξίζει. Γιατί εμείς κινούμαστε στους ρυθμούς της. Η ομορφιά είναι κίνδυνος και τα περιθώρια, όπως εγώ θέλω να τα ορίσω, κλέβουν λίγο από τη λάμψη της.
Επικοινωνήστε με τον δημιουργό:
https://www.facebook.com/john.manikas?ref=br_rs
