Για μια στιγμή μαζί σου
πρόδωσα τον ήλιο μου
και τους νεκρούς μου,
αψήφησα όλα τ’ αστέρια
της επικίνδυνης νύχτας,
γιατί εσύ μου μίλαγες με αστραπές.
Σ’ έντυσα με ρόλους επικούς·
δεν ξέρω πόσους άντεξες
δεν ξέρω πόσους ένιωσες.
Ίσως ο ήρωας μιας παράδοξης πλάνης
να μην ήσουν εσύ
μα εγώ όταν πλησίασα τα χείλη σου.
Είναι εκεί που οι άγγελοι έχασαν το δρόμο τους
εκεί που η κρήνη πίκρανε το φως τους.
Φτηνά τα τρόπαια τής επαιτείας,
κώδικες μύθοι τρίκλισμα βροχής.
Άλλη μια νότα το κλάμα ή μια αιωνιότητα;
Άγγιγμα θάμβους ο πόνος στο σκοτεινό ουρανό σου.
Και τα καράβια ξεμακραίνουν
σ’ έναν ορίζοντα βαρύ
σαν πικρή μεταμέλεια.
• Eπικοινωνήστε με την ποιήτρια:
https://www.facebook.com/katerina.nestoridou.31?ref=br_rs
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/toksovolos.html
