Βγήκα και εγώ
μικρή σε αυτή την κοινωνία
Και έμαθα να αντιμετωπίζω
τα παράλογα ως αστεία.
Πίστευα πως οι άνθρωποι
μόνο αλήθεια λένε.
Αλλά διαπίστωσα με θλίψη
πως εκείνοι χαίρονται όταν κλαίμε.
Είδα μικρούς ανθρώπους με μεγάλες γνωριμίες
να φτάνουν ψηλά και να πλουτίζουν.
Και θύμωσα για την ανοησία μου
να πιστεύω πως μόνο οι άξιοι κερδίζουν.
Έβλεπα πρόσωπα, χαμόγελα
και πίστευα σε αυτό που φαινόταν.
Αλλά η ζωή μου έδειξε πως το χειρότερο
εκείνο που έβλεπα πως δεν υπήρχε, πάντα εκεί κρυβόταν.
Έδινα από μέσα μου,
σε σχέσεις πίστεψα ποιοτικές.
Αλλά η ζωή μου δείχνει
πως μόνο λίγες είναι οι αληθινές.
Αλλά η ζωή μου δείχνει
πως πρέπει να πιστεύω.
Στην αγάπη, στη φιλία, στη ζωή
και αυτά να τα γυρεύω.
Όσο και αν κρύβονται καλά,
δεν είναι χαμένα.
Υπάρχουν σε μέρη απόμερα,
βαθιά είναι κρυμμένα.
Δε χρειάζονται σκορπίσματα,
δε χρειάζονται πολλοί.
Δε θέλω να είμαι δίπλα σε πολλούς,
μόνο κοντά μου λίγοι και καλοί.
Σκληρή η ζωή και νοσταλγώ
την παιδική μου ηλικία.
Που θεωρούσα πως ένα φιλί
φέρνει την ευτυχία.
Αλλά στη ζωή
που τόσο σκληρή είναι.
Όταν της αποδείξω
πόσο δυνατή και άξια είμαι!
• Επικοινωνήστε με την δημιουργό:
https://www.facebook.com/100001458137189
