Φυσάει πάλι.
Και εγώ, κάθομαι στην άκρη του βράχου,
παρατηρώντας τον άνεμο.
Πάντα μ’ άρεσε να αφήνω σκέψεις ελεύθερες,
να τις ταξιδεύει όπου εκείνος θέλει.
Το μυαλό άδειο από εικόνες.
Ανίκανο να σκεφτεί.
Χθες το κλείδωσα, σήμερα φωνάζει.
Τι να ακούσω, τι να σκεφτώ
Δεν θέλω άλλη προχειρότητα.
Χόρτασα…
Δεν περιμένω να καταλάβεις,
να σκεφτείς θέλω.
Μπας και μια από τις σκέψεις σου,
τη φέρει ο άνεμος σε εμένα.
Να σκεφτείς πως,
δεν μπορείς να πηγαίνεις όπου σε πάει.
Όσο και αν φυσάει…
Να αποφασίσεις θέλω.
Να αισθανθείς πως το «θέλω»,
δεν συμβαδίζει με την προχειρότητα.
Χόρτασα…
Ήσουν αλλιώς νόμιζα.
Κάθομαι στην άκρη του βράχου
Μπορώ να χτίσω απ’ την αρχή,
μαζεύοντας ότι φέρνει.
Εσύ, ένα μόνο έχεις να πράξεις.
Να αποφασίσεις τι θα κρατήσεις.
Δεν είναι ίδια όλα τα φύλα
που θα ‘ρθουν στα πόδια σου.
Να το ζήσεις θέλω!
Όχι να αλλάξεις τη ζωή σου.
__________
Eπικοινωνήστε με την ποιήτρια:
https://www.facebook.com/maria.vouzouneraki
Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nyxta.html
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/poihsh/maria-vouzouneraki.html
