Και εσύ, νομίζεις πως κοιμίζεις τη σάρκα σου
και μετά, γλύφεις τις πληγές σου.
Υπόσχεσαι, προσμένεις, υπάρχεις
και μετά, ρωτάς στο άπειρο
και επιστρέφει η φωνή σου.
Υπάρχουν πληγές που δεν κλείνουν
και το βράδυ, πονάνε.
Δεν θες να κλείσουν,
γιατί είναι το μόνο ζωντανό
που ένιωσες τελευταία.
Παρακαλάς
να μην σε προδώσουν οι σκέψεις
και αγνοείς το κορμί σου.
Χθες, δεν μέτρησες τον χρόνο.
Φτάνει για να ξεκινήσεις από την αρχή,
σκέφτηκες.
Δεν σε τρομάζουν οι γκρίζοι κρόταφοι.
Αλήθεια, οι πληγές σε τρομάζουν.
Που δεν κλείνουν.
Προσμένεις…
Ονειρεύεσαι…
Υπόσχεσαι…
Μετά;
_____________
• Eπικοινωνήστε με την ποιήτρια:
https://www.facebook.com/maria.vouzouneraki
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/nyxta.html
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/poihsh/maria-vouzouneraki.html
