Απόσπασμα από το ανέκδοτο ποίηση και πεζό “ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ”
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
Καλοκαίρι 2015. Κάθε καλοκαίρι βάζω στόχο να ξεκινήσω μια ιστορία που όλο το χειμώνα την περιεργάζομαι εγκεφαλικά. Όμως αυτό το καλοκαίρι κι ενώ προχωρούσα τα ήδη δυο που έχω σε προσχέδιο, υπήρξε μια ολική ανατροπή. Επηρεασμένος από διάφορες εξελίξεις γύρω μου σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό, μου καρφώθηκε μια ιστορία στο μυαλό που δεν έλεγε να φύγει, ακόμα κι όταν δήθεν την εξαπατούσα, αδιαφορώντας στο ότι υπάρχει. Η ιστορία επέμενε ακόμα περισσότερο, όταν μέσα από ένα βιβλίο που τράβηξα από το ράφι να διαβάσω ένα ήσυχο βράδυ του Αυγούστου, έπεσε στο πάτωμα ένα χειρόγραφο γράμμα, από έναν γραφικό χαρακτήρα που δεν ήταν δικός μου. Ένα γράμμα ερχόμενο από το 1998 με τίτλο «Μετά την Ιθάκη», το οποίο γράφτηκε από την Σοφία Ευαγγελινού ως απάντηση σε μια ποιητική μου συλλογή που τότε της είχα χαρίσει.
Η ιστορία τότε έγινε πιο καταπιεστική…
Μου φώναζε, «τώρα έχεις και τίτλο, γράψε με αν δεν θέλεις να σε βασανίζω» κι έτσι, βάζοντας στο μυαλό μια εικόνα αποχωρισμού και ταξιδιού, έγραψα το «Μετά την Ιθάκη».
Ακόμα και όταν αρκετά απογεύματα καθόμουν στην παραλία του Κοκκίνη στο Ηράκλειο της Κρήτης, δίπλα στην ταβέρνα του «Τζο» και προσπαθούσα να διαλύσω την σκέψη γι’ αυτή την ιστορία – έχοντας το κύμα της θαλάσσης ως σύμμαχο – η ιστορία στεκόταν εκεί και φώναζε, «γράψε με, δεν με ξεγελάς». Ξεκίνησα λοιπόν το ταξίδι ως εγχειρίδιο μιας Ιθάκης για την αναζήτηση ενός Μεσσία μετά την Ιθάκη αναζητώντας εκείνο Μεσσία που θα έμοιαζε με τον Οδυσσέα, που υπήρξε και υπάρχει στη ζωή ως Κανένας και πάντα ήταν πολυμήχανος, πολύτροπος και παντοτινός.
Τούτος ο κόσμος μοιάζει με φωλιά χελιού
που χτυπά όπως οι γκρι σαλαμάνδρες
στα κρυφά και από πίσω.
Κι εκεί που τα αρπαχτικά κοιμούνται
κάποια άλλα τέρατα ξυπνούν και τα κατασπαράζουν.
Η ιδέα κάθε οράματος προσπαθεί να δραπετεύσει
όπως το κάθε ζωικό πλάσμα πάνω στη γη,
που βλέπει το χώμα σαν ωκεανό ελευθερίας,
όπου η απεραντοσύνη δείχνει ατέλειωτη.
Τα μάτια του αθώα μπρος της!
Η θεωρία κάθε γέννησης είναι προμελετημένη.
Από την επιθυμία του βρέφους να αφήσει την μήτρα της μητέρα του,
γνωρίζοντας έτσι ένα καινούργιο κόσμο, από τότε
στη μήτρα μέσα αισθάνεται φυλακισμένος
κι έξοδος από αυτή φαντάζει ελευθερία,
ώσπου έξω από αυτή την φυλακισμένη προστασία,
θα συναντήσει μόνο την ενοχή,
τον παραλογισμό και την τεχνική των αρπαχτικών!
Ενώ είναι τόσο απλή η διδαχή της ελευθερίας και της αγάπης,
διψά να συναντήσει τον Πήγασο και να πετάξουν ελεύθερα μακριά.
Όμως υπάρχει η πραγματικότητα…
Πάντα υπάρχει μια πραγματικότητα,
που σκοτώνει την πραγματικότητα οποιουδήποτε ονείρου.
• Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
https://www.facebook.com/emmanuel.mavros?ref=br_rs
https://www.facebook.com/egmavros/
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.emmanuelmavros.com
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/yios.html
