Απόψε ετυμολόγησα με λέξεις τη ζωή μου.
Άρχισα απ’ το «σκέπτομαι» κι έμαθα πως «υπάρχω»…
Σκληρή διαπίστωση απλά να υπάρχεις.
Έπειτα… ανατομία έκανα στην εμπειρία
μα είδα μετά λύπης μου πως ήταν άπειρη,
στης απεραντοσύνης της το άσυλο αφημένη!
Προχώρησα σε ενδοσκόπηση.
Κι εκεί που ιχνηλατούσα… να σου το βίωμα.
Ερεύνησα τις ρίζες του, την απαρχή του.
Περπάτησα ακόμα και τ’ απόκρυφα λαγούμια του.
Άκρη δε βρήκα! Βίος αβίωτος,
γεμάτος από δούναι… έλειπε το λαβείν!
Από τη μια τα «πρέπει» του εγκλωβισμού.
Από την άλλη η «εθελούσια επανάσταση».
Πώς να συγκρατηθεί η ψυχή… ακέραια να μείνει;
Πώς να ισορροπήσει αλώβητη σε «γη και ουρανό».
Προσέγγισα «συν» την «ουσία» βήμα – βήμα…
Σ’ εκείνη τη συνεύρεση την αμοιβαία – όπως προκύπτει
αβίαστα στην πιο καλή εκδοχή της –προσέκρουσα.
Σκόνταψα πάνω στον απαγορευμένο της καρπό!
Δύστοκο το συμπέρασμα… αβυσσαλέο.
Η ετυμολογία τελικά μια ψυχοφθόρα τάση.
Την επιβάλλει η αδηφάγος περιέργεια
που ’χει συνεταίρο το όνειρο και ψάχνει ουτοπίες!
Απόψε αποπειράθηκα να δω το αναπάντητο κατάματα…
Κι αυτό που εισέπραξα,
η “ετυμολόγησή μου”!
Διάκριση στους 31ους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης
Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών
• Επικοινωνήστε με την ποιήτρια:
https://www.facebook.com/stella.sourafi?ref=br_rs
