Μου αρέσει… η φασαρία τις ώρες της «κοινής ησυχίας», τα κουδούνια που τρελαίνουν τον ντουνιά στις πλατείες, τα χαμόγελα άγνωστων περαστικών, τα χέρια που χάνονται σε τσέπες αναζητώντας ζεστασιά, τα βαριεστημένα φανάρια με τους μονότονους χρωματισμούς, τα μηχανάκια, τα ανοιχτά παράθυρα των ταξί, ο νυσταγμένος τροχονόμος, η αργοπορημένη γραμματέας, τα πολύχρωμα και όχι συνδυασμένα, τους δακτυλοδεικτούμενους, τα αδέσποτα του κόσμου, τους επιβάτες των τρένων, τους αναπάντεχους αποχαιρετισμούς, τους καλλιτέχνες των δρόμων, τις μυρουδιές των φούρνων, τους φιλοσοφημένους κουλουρτζήδες, τα φθηνά τσιγάρα, τους σκέτους καφέδες, τα ραδιόφωνα που παίζουν ασταμάτητα, τις φωνές στις ουρές των πολιτισμένων, τα καφενεία που γίνανε είδος υπό εξαφάνιση, τα σκισμένα εισιτήρια, τις γάτες που μιλούν, τους καπνούς που πνίγουν την ατμόσφαιρα, τις κεραίες που στέκουν σαν μοναχές, τη συννεφιά, τα γέλια των νυχτερίδων, τις κόρνες και τα σκουπιδιάρικα που σταματούν τα όνειρα…
Μα σταματούν τα όνειρα;
• Eπικοινωνήστε με τον δημιουργό:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100010062043746&ref=br_rs
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
«Η εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου»
(Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος – Στέλλα Σουραφή – Άνεμος εκδοτική)
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/poihsh/theofanis-panagiotopoulos.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/ekplirosi.html
