Αθήνα, καταμεσής καλοκαιριού με τον ήλιο να καίει την πόλη, την άδεια πόλη. Καμία φορά συλλογίζομαι, πως οι πόλεις ομορφαίνουν καθώς τους δίνουμε λίγο χώρο να αναπνεύσουνε και δεν τις πνίγουμε με την βαριά μας ψυχή. Όλοι οι γνωστοί μου, είχαν φύγει ήδη για κάποιο νησί ή γι ακάποιο χωριό μακριά, εκεί που η καθημερινή μας επαφή, δεν ήταν αρκετή για να γίνει γέφυρα σταθερή και να ενωθώ μαζί τους.
Η απουσία κάποιου από την ζωή σου είναι η καλύτερη ευκαιρία που σου δίνει για να ανανεωθείς. Να γεννηθείς και να τον προσεγγίσεις ξανά με μία κρυφή δροσιά στα χέρια, ολόκληρος, αμόλυντος.
Έτσι κι εγώ, αποφάσισα να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο περπατάω, αντί για τις σπασμένες πλάκες των πεζοδρομίων. Έμαθα να βασίζομαι σε αυτό που είμαι και όχι σε αυτά που πιθανώς να μου προσφέρουν. Μέχρι που χτύπησε το ρημάδι το τηλέφωνο. Ήταν σαφής. Δέκα μέρες διακοπές σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της χώρας. Έτρεξα στο σπίτι, Θεέ μου ξέχασα το περπάτημα, ετοίμασα βαλίτσα και κάλεσα ταξί για να με πάει εώς το λιμάνι. Καθώς σφράγιζα το παράθυρο του δωματίου, άκουσα ένα παράξενο νιαούρισμα. Θυμήθηκα, οι κεραμιδόγατες! Αυτοί οι ευαίσθητοι αλήτες που ήταν πάντα εκεί, δίπλα μου, στον καύσωνα της απογοήτευσης, την βαρυχειμωνιά της μοναξιάς. Αυτοί οι τσόγλανοι που νοιάζονταν αληθινά για μένα.
Κι εγώ ήμουν έτοιμος τώρα να τους εγκαταλείψω, δίχως ενδοιασμούς, δίχως τύψεις. Τα ακύρωσα όλα, το ταξίδι, το ταξί, το εισιτήριο του πλοίου, την προδοσία. Έμεινα Αθήνα για ένα ακόμη καλοκαίρι. Αυτή την φορά όμως, είχα καθαρή συνείδηση.
Στάθηκα αντάξιος της αγάπης αυτών των παράξενων προσφύγων της ζωής.
• Επικοινωνήστε με τον δημιουργό:
https://www.facebook.com/john.manikas?ref=br_rs
• Δείτε περισσότερα δείγματα γραφής του:
https://anemosmagazine.gr/2017/pezografia/trikumia-yannis-manikas/
https://anemosmagazine.gr/2017/pezografia/kathreftes-yannis-manikas/
https://anemosmagazine.gr/2017/pezografia/h-diki-tis-thilia/
