Φίλες και φίλοι,
πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκα στη Ρόδο για την παρουσίαση του νέου μου βιβλίου. Με συνδέουν πολλά με το νησί, έτσι έμεινα λίγες μέρες παραπάνω, δράττοντας την ευκαιρία να δω παλιούς, αγαπημένους φίλους, κάνοντας τις αναμενόμενες «βουτιές» στο παρελθόν τής κοινής νιότης μας. Η αναπάντεχη έκπληξη όμως, ήρθε από κάπου αλλού…
Ήταν το πρωί της ίδιας μέρας τής παρουσίασης(25 Απριλίου), η μέρα της γιορτής του Αγίου Μάρκου. Η φίλη μου Σέβη Νικολάου, πρότεινε από την προηγούμενη να παραστούμε σε μια ασυνήθιστη εκδήλωση στην παλιά πόλη: λειτουργία σε επιβλητικό ναΐσκο του 14ου αιώνα, μνημόσυνο, αρτοκλασία και, απονομή μιας υποτροφίας στη Γαλλία!
Πώς συνδέονται όλα αυτά;
Ένα ζευγάρι Γάλλων ευγενών -σήμερα είναι ηλικιωμένοι- έφεραν στον κόσμο δύο παιδιά. Το ένα χάθηκε πολύ νωρίς, μάλλον από κάποια ψυχική ασθένεια, αλλά το άλλο, ένα πανέμορφο αγόρι, ο Μαρκ, μεγάλωσε και κάποια στιγμή επισκέφθηκε με φίλους τη Ρόδο, ως τουρίστας.
Οι νέοι επέλεξαν για τη διαμονή τους ένα μικρό ξενοδοχείο τής παλιάς, γραφικότατης πόλης και άρχισαν τις εκδρομές τους. Ο Μάρκ από το παράθυρό του, έβλεπε έναν εγκαταλειμμένο κήπο και τα απομεινάρια μιας τουρκικής κατοικίας. Εντυπωσιάστηκε και περιέγραψε σε μια κάρτα στους γονείς του όσα έβλεπε.
Σε μια θαλάσσια εκδρομή, ο Μαρκ πνίγηκε…
Οι γονείς του, Εμμανουέλα και Ρενέ Ντε Μονταλεμπέρ, συντριμμένοι, πήγαν στη Ρόδο και θέλησαν να ακολουθήσουν τα βήματά του. Να αναπνεύσουν τον αέρα που ανέπνευσε το μοναδικό τους παιδί, να περπατήσουν όπου περπάτησε, να δουν όσα είδαν τα μάτια του, να ενώσουν τις ψυχές τους με την δική του.
Δεν σταμάτησαν εκεί, κι αυτό είναι που τους κάνει ξεχωριστούς, τους ανεβάζει ψηλά και κάνει όλους όσους τους γνωρίζουν από κοντά να αισθάνονται λίγο ψηλότεροι, λίγο περισσότερο άνθρωποι.
Άρχισαν έναν τιτάνιο αγώνα -κράτησε πάνω από μια δεκαετία- και αγόρασαν την εγκαταλειμμένη κατοικία, αυτή που έβλεπε το παιδί τους από το παράθυρό του. Ύστερα την ανακαίνισαν, με την βοήθεια της αρχαιολογίας, περιποιήθηκαν τον κήπο και η Εμμανουέλα τον γέμισε με φυτά και άπειρα λευκά λουλούδια. Λευκά, σαν την αγνή ψυχή του γιου της, σαν τη δική της και του Ρενέ.
Και από τότε, μαζεύονται οι τυχεροί που τους γνωρίζουν, μνημονεύουν τον Μαρκ και χαρίζουν μια υποτροφία στη Γαλλία, τη χώρα τους, σε έναν τυχερό.
Καταργούν τον θάνατο, ανοίγοντας το δρόμο σε νέους, σβήνουν την απέραντη θλίψη τους, δίνοντας κάθε χρόνο ζωή.
Κι εγώ αισθάνθηκα υπέροχα μιας και μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία, να δώ, να οσφρανθώ και να «κοινωνήσω» τη μεγαλοσύνη της καρδιάς τους.
__________
• Eπικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000920248223&ref=br_rs
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
https://www.facebook.com/DemetraPapanastasopoulou/
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/pezografia/dimitra-papanastasopoulou.html
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/fos.html
