Είδηση από το βραδινό δελτίο: Εταιρεία στην Αγγλία, είχε την πρωτοπόρο ιδέα να νοικιάζει σκοτεινά δωμάτια με την ώρα. Τα δωμάτια προσφέρονται για ολιγόωρο ύπνο, για ανθρώπους που θέλουν το διάλειμμα από την δουλειά τους να το καταναλώνουν για ξεκούραση. Τα δωμάτια διατίθενται έναντι 20€ την ώρα. Η νεαρή κοπέλα που μίλησε στην κάμερα, είπε ότι προτιμά να ξεκουραστεί από το να πάει για καφέ, την ώρα του διαλείμματός της.
Δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: γι’ αυτή τη ζωή προορίζουμε τα παιδιά μας; Την μία ώρα που θα έχουν διάλειμμα από την δουλειά, να καταφεύγουν, εξοντωμένα, σε ένα απρόσωπο σκοτεινό δωμάτιο για να κοιμηθούν; Οι εταιρείες βρήκαν και άλλο τρόπο να μαζεύουν τα λιγοστά χρήματα των εργαζόμενων; 20 € για μια ώρα ύπνου! Αλλά 20 € δεν είναι πια καν ούτε το μεροκάματο!
Και μετά θυμάμαι: την εποχή που οι πατεράδες μας, γύρναγαν το μεσημέρι για ύπνο στο σπίτι και μετά, το απόγευμα ξαναπήγαιναν στην δουλειά. Το καυτό μεσημέρι της Ελλάδας, ποτέ δεν προσφερόταν για δουλειά. Γύρναγαν σπίτι, έτρωγαν, ξεκουράζονταν και μετά ξανά στη δουλειά. Το περίφημο διακεκομμένο ωράριο που καταργήθηκε.
Και ναι! Οι καιροί αλλάζουν. Και μάλλον είναι προτιμότερο το συνεχές ωράριο. Όχι όμως όταν αυτό γίνεται δεκάωρο και δωδεκάωρο… Τότε γυρνάς το βράδυ σπίτι και αυτό είναι όλο. Γι’ αυτή τη ζωή προορίζουμε τα παιδιά μας; Πρόχειρο φαγητό από fast food και ύπνος σε σκοτεινά δωμάτια με πληρωμή;
Όταν δουλεύεις από τις 10 το πρωί (όπως πια έχουν καθιερώσει οι περισσότερες εταιρείες) για 10 ώρες, σημαίνει πως γυρνάς σπίτι σου μετά τις 8 το βράδυ, ανάλογα και τον χρόνο που χρειάζεσαι στα οδοιπορικά. Και τότε, μετά από ένα ολόκληρο εξοντωτικό 10ωρο δουλειάς, δεν είσαι ικανός για τίποτα άλλο. Η προσωπική ζωή καταργείται. Η διασκέδαση δεν το συζητάμε. Όμως, αυτό που κυρίως καταργείται, είναι η σκέψη. Γιατί ούτε χρόνο έχεις και δυστυχώς ούτε μυαλό. Και τελικά φτάνεις να ζεις για να δουλεύεις κι όχι να δουλεύεις για να ζεις.
Και εξακολουθώ να αναρωτιέμαι: Αυτό είναι το μέλλον που όλοι θέλουμε;
Δεν είμαι ούτε κατά της δουλειάς, ούτε νοσταλγός του παρελθόντος. Αναζητώ τα καλά και των δύο. Τα καλά και της δουλειάς (που θα έπρεπε να είναι δημιουργία και όχι κάτεργο) και του παρελθόντος.
Και σίγουρα ένα από αυτά που αφορά και τα δύο, είναι το 8ωρο. Το 8ωρο δουλειάς που είναι παρελθόν. Και όχι! Αυτό δεν είναι πρόοδος. Το να γυρίζουμε σε εποχές που οι άνθρωποι δούλευαν όλη την μέρα, σίγουρα πρόοδος δεν είναι. Στον αιώνα που η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει άλματα, αυτό όχι μόνο πρόοδος δεν είναι, αλλά ούτε καν οπισθοδρόμηση. Είναι κάτι ακόμα χειρότερο. Είναι επιστροφή στην δουλεία. Η επιστήμη και η τεχνολογία, θα έπρεπε να έχουν απελευθερώσει τον άνθρωπο. Όμως ο άνθρωπος γίνεται και πάλι σκλάβος. Σκλάβος της δουλειάς, σκλάβος των χρημάτων, σκλάβος της κατανάλωσης, σκλάβος των προτύπων που η σύγχρονη κοινωνία δημιουργεί.
Και το επιστέγασμα; Μεσημεριανό σάντουιτς στα γρήγορα και σκοτεινά μικρά δωμάτια για μεσημεριανό ολιγόωρο ύπνο… Ελπίζω και εύχομαι, η πρωτοπόρα αυτή ιδέα, να μην χρειαστεί να φτάσει μέχρι εδώ…
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/anapandorou?ref=br_rs
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/eutopia.html
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/pezografia/anni-papatheodorou.html
