Συνέντευξη στην Σταυρούλα Αλατσά
Το βιβλίο σας αποτελεί ένα ανάγνωσμα αρκετά έξω από ότι έχουμε συνηθίσει, ειδικά στη χώρα μας. Σας φάνηκε δύσκολο αυτό το εγχείρημα; Δεν αποτέλεσε κάποιου είδους ρίσκο;
Ήρθε με φυσικό τρόπο και υπό αυτή την έννοια δεν ένοιωσα το δύσκολο ή το ρίσκο του εγχειρήματος. Και τι εννοώ όταν λέω ότι ήρθε με φυσικό τρόπο; Όπως ξέρετε, έχω ζήσει στη Σκωτία ως φοιτητής. Πριν ακόμα πάω στη Σκωτία, έλεγα ότι κάποια στιγμή θα γράψω ένα μυθιστόρημα εμπνευσμένο από την παραμονή μου εκεί. Κι έτσι έγινε. Γενικά, πιστεύω ότι όταν αισθάνεσαι ότι έχεις αγγίξει μια δυνατή κι αυθεντική πηγή έμπνευσής στο πλαίσιο μιας δημιουργικής προσπάθειας το όποιο ρίσκο ελαχιστοποιείται.
Το μεταφυσικό στοιχείο έχει κύρια θέση στις σελίδες του βιβλίου. Λένε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει απόλυτα το άγνωστο, ακόμα και αν καταφέρει να το δει. Εσείς πιστεύετε; Θελήσατε να περάσετε κάποιο μήνυμα στους αναγνώστες;
Αυτό που πιστεύω με βεβαιότητα είναι ότι το σύμπαν, ο κόσμος μας, η πραγματικότητα μας είναι πολύ πιο περίπλοκα από ότι αντιλαμβανόμαστε με την περιορισμένη μας επίγνωση. Όχι, δεν επιδιώκω να περάσω κάποιο μήνυμα στους αναγνώστες και ουδέποτε είχα ως σημείο εκκίνησης κάποιο premise, κάποια μεταφυσική ή φιλοσοφική οπτική γωνία που τη θεωρώ αληθή. Η τέχνη είναι πιο αυθεντική, πιστεύω, όταν τα όποια μηνύματα που ενδεχομένως περνάει δεν προέκυψαν επειδή το επιδίωξε συνειδητά ο δημιουργός.
Πόσο δύσκολο ήταν να γράψετε ένα βιβλίο που αφορούσε κυρίως την κουλτούρα κάποιου άλλου λαού;
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν σκέφτηκ
α ότι γράφω για τη κουλτούρα κάποιου άλλου λαού. Είχα να πω μια ιστορία και διάλεξα τη Σκωτία ως το κατάλληλο σκηνικό για την ιστορία αυτή. Ακόμα και το γεγονός ότι το μυθιστόρημα έχει έντονα στοιχεία γοτθικής λογοτεχνίας δεν έγινε με σκοπό να προβάλλω την κουλτούρα ενός άλλου λαού. Απλά εξυπηρετούσε την ατμόσφαιρα που ήθελα να δημιουργήσω στο μυθιστόρημα. Ήταν το μέσο. Ωστόσο, ενδιαφέρον θα παρουσίαζε η άποψη ενός σκωτσέζου για το κατά πόσο αποτυπώνεται επιτυχώς στο μυθιστόρημα η κουλτούρα του λαού αυτού.
Υπήρξατε φοιτητής στη Σκωτία όπως και ο ήρωας σας, ο Πιτ. Γενικά υπάρχουν στοιχεία σας μέσα του;
Αυτή η κοινή εμπειρία με τον ήρωα μου πρόσφερε κάτι το χειροπιαστό που χρησιμοποίησα ως σημείο εκκίνησης για να χτίσω το μυθιστόρημα. Αυτό το χειροπιαστό, δηλαδή η πραγματική εμπειρία μπορεί να λειτουργήσει για το συγγραφέα όπως θα λειτουργούσε η πρώτη ύλη, ο πηλός ας πούμε, για τον αγγειοπλάστη. Κι άλλες εμπειρίες που βίωσα στη Σκωτία, για παράδειγμα μια συναυλία στο Εδιμβούργο, μια επίσκεψη στη Γλασκόβη πυροδότησαν την έμπνευση μου και απέκτησαν μυθιστορηματική χροιά.
Έχετε δηλώσει ότι δεν ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο με σκοπό να αποτελέσει μεταφυσικό θρίλερ, ήταν κάτι που προέκυψε στην πορεία. Τι ήταν αυτό που αρχικά θέλατε να γράψετε;
Ναι, ισχύει αυτό. Το βιβλίο χτίστηκε βήμα βήμα, κεφάλαιο με κεφάλαιο. Δεν είχα ιδέα ότι θα κατέληγε μεταφυσικό θρίλερ με στοιχεία γοτθικής λογοτεχνίας. Εγώ ξεκίνησα να γράφω μια ερωτική ιστορία και για αυτό το μυθιστόρημα στο πυρήνα του είναι ακριβώς αυτό, μια ερωτική ιστορία. Όμως στο μαύρο κουτί της δημιουργίας τα πάντα μπορούν να συμβούν και το εξερχόμενο είναι πολλές φορές απρόβλεπτο.
Ο Πιτ και η Μπριτ. Δύο εντελώς άγνωστοι που συναντιούνται τυχαία σε μία συναυλία. Έπειτα από αυτό τίποτα δεν θα είναι ίδιο στις ζωές τους. Πόσο τυχαία ήταν τελικά η γνωριμία τους; Πόσο τυχαίες είναι γενικά οι συναντήσεις στις ζωές μας;
Γενικά δεν πιστεύω στο τυχαίο. Πιστεύω ότι υπάρχει μια αιτιότητα πίσω από καθετί που απλά πολλές φορές είναι πέρα από την κατανόηση μας και γι’ αυτό το ονομάζουμε τυχαίο. Πολλοί από εμάς έχουμε βιώσει την εμπειρία γνωριμιών που άλλαξαν για πάντα τη ζωή μας, έτσι δεν είναι; Μπορείς να τις θεωρήσεις τυχαίες. Ωστόσο, αν σου δημιουργηθεί η υποψία ότι μπορεί να μην ήταν τυχαίες κ αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί συνέβηκε, που σε πήγε, τι έμαθες, κλπ. τότε αλλάζει εντελώς ο τρόπος που βιώνεις τη ζωή σου. Από την άλλη δεν νομίζω ότι πρέπει να προσκολλόμαστε και πολύ σε αυτά τα πράγματα. Ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να αποδείξουμε αν υπάρχει το τυχαίο στη ζωή ή όχι. Ας παίρνουμε λοιπόν τα μαθήματα που τόσο απλόχερα μας προσφέρει η ζωή κι ας προχωράμε.
Η ολοκλήρωση του μυθιστορήματος κράτησε 5 χρόνια. Υπήρξε κάτι που σας δυσκόλεψε;
Ήταν το πρώτο μου μυθιστόρημα και για αυτό ήταν για μένα και μια μαθησιακή εμπειρία, μια διαδικασία trial and error. Χρειάστηκε να αλλάξω πράγματα στην πορεία, κάτι που δημιούργησε καθυστερήσεις και βέβαια όταν μιλάω για πέντε χρονιά δεν εννοώ πέντε χρόνια full time συγγραφής. Υπήρχαν και κενά διαστήματα. Γενικά πάντως η συγγραφή του μυθιστορήματος ήταν ένα συναρπαστικό ταξίδι.
Συγγραφέας, φωτογράφος, ποιητής. Καταφέρατε να ενώσετε και τις τρεις ειδικότητες μέσα στο βιβλίο, με έναν όμορφο και αρμονικό τρόπο. Σας φάνηκε εύκολη αυτή η διαδικασία;
Σας ευχαριστώ. Όχι, δεν ήταν εύκολη διαδικασία. Χρειάστηκε πολύ δημιουργικότητα. Όμως το γεγονός ότι πρόκειται για ειδικότητες που αγαπώ και μου είναι οικείες έκανε πιο ευχάριστη τη διαδικασία.
Οπισθόφυλλο:
Ένα ερωτικό μεταφυσικό θρίλερ, ή ίσως καλύτερα ένα σκοτεινό παραμύθι για μεγάλους, που υπενθυμίζει ότι η ζωή αποτελεί ένα ταξίδι αυτογνωσίας, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Ο Πιτ σπουδάζει γοτθική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο του Στέρλινγκ στη Σκωτία. Σε μια συναυλία στο Εδιμβούργο γνωρίζει την Μπριτ, μια αινιγματική φωτογράφο. Μερικές μέρες αργότερα, ο καθηγητής Δρ. Έντγκαρ τού αναθέτει μια πανεπιστημιακή εργασία που αφορά την εύρεση και ανάλυση ενός πολύτιμου χειρογράφου. Τα γεγονότα αυτά θα αλλάξουν τη ζωή του, δίνοντάς της μια μεταφυσική διάσταση, όπου ονειρικές μα και ζοφερές πραγματικότητες, εγκλωβιστικές ψυχολογικές καταστάσεις και παράλληλοι κόσμοι σκοτεινών αγγέλων και νεράιδων τέμνονται επικίνδυνα. Θα καταφέρουν τελικά η Μπριτ και ο Πιτ να διασχίσουν το σκοτάδι που ξαφνικά απλώθηκε μπροστά τους; Θα σταθούν ικανοί να αναδυθούν ξανά στο φως;
Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο εδώ:
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/hlios.html
