«Άννα»… όπως την έζησα και την ερωτεύτηκα
Δεν θυμάμαι αν ήταν βράδυ ή πρωί, πριν δυό χρόνια περίπου… όταν πήρα την απόφαση να γράψω αυτό το βιβλίο.
Ένα βιβλίο που βασίστηκε πάνω σε αληθινές ιστορίες γυναικών της νύχτας, «Κυρίες της νύχτας», όπως μου αρέσει να τις αποκαλώ εγώ, «πόρνες» όμως για όλους εκείνους που αδιαφορούν για την υπόστασή τους…
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δυσκολεύτηκα μέχρι να απομονώσω εκείνα τα κομμάτια που θα μου επέτρεπαν να συνθέσω την ιστορία, να παντρέψω αν θέλετε την αλήθεια με το μύθο.
Πιστεύω όμως, ότι στο τέλος τα κατάφερα, μιας και το όνομα «Άννα», με βοήθησε να ταιριάξω παράλληλες ζωές, κοινωνικές τιμωρίες, εγωισμούς, πάθη, ταπείνωση, εξευτελισμό, μα πιο πολύ… παίζοντας με τα ονόματα «Γιαννούλα» και «Ιωάννα», κατάφερα να παρουσιάσω την κάθε μορφή βίας που μπορεί να βιώσει μια γυναίκα…
Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου λοιπόν, ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τη διαδρομή μιας κοπέλας που έχοντας εγκαταλειφθεί από τους γονείς της ως βάρος, πέφτει θύμα της ενδοοικογενειακής βίας, στα πρώτα χρόνια της εφηβείας της!
Μοιραία, η τοπική κοινωνία της κολάει την ταμπέλλα της «μαγαρισμένης», με αποτέλεσμα να βιώνει καθημερινά την κάθε μορφή εξευτελισμού, δίχως να μπορεί να πετάξει από πάνω της αυτή τη «ρετσινιά», δίχως να μπορεί να αντιδράσει.
Οι συγγενείς της για να την ξεφορτωθούν, την παντρεύουν με το ζόρι, αδιαφορώντας για το τι βιώνει μέσα σ’ αυτό το γάμο, από έναν άντρα αδίστακτο και μια πεθερά εκδικητική, που το μόνο που τους έμελε ήταν το πώς θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους, σωματικές μα και ψυχικές πάνω της.
Η Γιαννούλα, η κουτσή όπως την αποκαλούσαν στο χωριό, φυγαδεύεται ένα βράδυ και γίνεται η Ιωάννα της πόλης, ως πόρνη… μπαίνοντας έτσι βίαια στη ζωή μια άλλης στην ουσία ύπαρξης, σ’ ένα νέο παιχνίδι της μοίρας.
Πουλώντας το κορμί της σε αριστοκράτες της Αθήνας, υπό την καθοδήγηση μιας θείας της, αποκτά δόξα και όταν η «υποτιθέμενη» μοίρα της γυρίζει την πλάτη, ξενιτεύεται στην Αμερική για να γλιτώσει από τους εκβιαστές της, μα και τα δικά της λάθη, που δεν ήταν και λίγα… όσο και αν έντεχνα προσπαθούσε να τα καλύψει, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους.
Επιστρέφει μετά από χρόνια ως Άννα και θέλοντας να κάνει μια νέα αρχή, με την ιδιότητα της ψυχαναλύτριας, ανοίγει έναν ξενώνα για την προστασία των κακοποιημένων γυναικών, όπως έτσι ήθελε να την παρουσιάσει στο βιβλίο του ο συγγραφέας της ζωής της, εκείνος που γεννήθηκε για να την «ξεμπροστιάσει» και να της φανερώσει τη γύμνια της.
Τίποτα όμως δε στάθηκε ικανό να την εξιλεώσει από τα λάθη της, μιας και ποτέ η ίδια δεν αγάπησε την αλήθεια, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί από την αγάπη των άλλων, που πάντα την τρόμαζε… όπως έλεγε, γιατί κανείς ποτέ δεν της έμαθε το μεγαλείο της.
Μέσα από το πρόσωπο της Ηρωίδας φροντίζω να φωτίσω, φωτογραφίσω όλες εκείνες τις «βουβές» γυναίκες που κακοποιήθηκαν σαρκικά ή και ψυχικά, που αναγκάστηκαν να γίνουν το θύματα, το παιχνιδάκι μιας παροδικής σαρκικής απόλαυσης .
Η πλοκή του βιβλίου, δημιουργεί ερωτηματικά, προβληματισμούς… δίνει μηνύματα, εξάπτει τη φαντασία του αναγνώστη σε χώρους ίσως μέχρι χθες, άγνωστους σ’ αυτόν… πλαισιωμένους με ανθρώπινα όντα… ή απλώς όντα!!!
Η «Άννα», αν θέλουμε να πούμε τι άλλο θα μπορούσε να ήταν εκτός από βιβλίο, με το χέρι στην καρδιά σας ομολογώ ότι είναι μια συγνώμη που ποτέ δεν ειπώθηκε, που ποτέ δεν εννοήθηκε, ποτέ δεν κατακτήθηκε…
Είναι ένας ύμνος για κάθε γυναικεία ψυχή που αποζητά σεβασμό, συντροφικότητα, αγάπη.
Οφείλω βέβαια να αναφέρω ότι ο αναγνώστης διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, θα δει ότι γίνεται μια αναφορά και στους άνδρες, σε ότι έχει σχέση με τον σεξουαλικό ευνουχισμό τους και τις ψυχοσωματικές επιπτώσεις, μιας και αυτοί αρκετές φορές πέφτουν θύματα της γυναικείας ματαιοδοξίας!
Κατά πολλούς βέβαια, η γυναίκα είναι το εύκολο θύμα, το ον εκείνο που έχει τη δύναμη να απορροφά κάθε μορφή εξευτελισμού και βιασμού και σφίγγοντας τα δόντια να συνεχίζει.
…αυτή την «Άννα» λοιπόν ερωτεύτηκα και έζησα, μέσα απ’ όλα εκείνα τα σκόρπια λόγια που μου είχαν πει οι «Κυρίες της νύχτας» και που εγώ πιστεύω κατάφερα να τα βάλω στο κορμί και τη σκέψη της.
Ερωτεύτηκα τη «Γιαννούλα» του χωριού, την «Ιωάννα» της καθημερινότητας και έφτασα να κάνω βιβλίο την «Άννα», γιατί στο πρόσωπό τους είδα τη ΓΥΝΑΙΚΑ.
Παύλος Ανδριάς
