* Στον Yves Bonnefoy
** στους αναγνώστε και στους φίλους του Ανέμου.
Κρύο βαθύ, ο αέρας συνοδεύει και υπογραμμίζει τα δευτερόλεπτα, σα σουίτα για τσέλο και πιάνο, η ακτίνα του ήλιου κρύσταλλο που στάζει και ιριδίζει, ένα ανθάκι μαραμένο στη γλάστρα κι ένα σπουργίτι τρώει ψίχουλα στη βεράντα, πολυκατοικίες με ταράτσες επίπεδες, πού να φωτίσει το φεγγάρι, κι όταν έρχεται η νύχτα, σύννεφα καπνού υψώνονται και τ’ άστρα μια μουντζούρα, οροπέδιο γυμνό, γύρω βουνά κι ένα πορτατίφ ηλεκτρικό φέγγει στο ξημέρωμα, προβάλλοντας στον έρημο τοίχο ένα φεγγάρι χάρτινο, ιχνηλασία μέσα στη νύχτα ενός ακροβάτη που μετεωρίζεται στο κενό πάνω σ’ ένα σχοινί που εκτείνεται σ’ όλη την πόλη και τα αναμμένα φώτα του δείχνουν το δρόμο, ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο άστρο των μάγων, άδεια φάτνη, Χριστούγεννα πού κρυφτήκατε, γκρίζα πρωτοχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος, κάθε χρόνο τέτοια μέρα θυμόμαστε τη μάχη ανάμεσα στο καινούριο και στο παλιό, φεύγει ο παλιός, έρχεται ο νέος, σαν αγγελάκι γυάλινο που έπεσε απ’ το δέντρο και έσπασε το ένα του φτερό, ανάσες ζώων ζεσταίνουν την παγωνιά, σανός και κόπρανα μυρίζουν και μες στο κρύο, ο θεός που δε γεννήθηκε, κάνει τα πρώτα του βήματα, ο θεός που είναι και δεν είναι, που λάμπει και ξεθωριάζει σαν την ανάμνηση των Χριστουγέννων όταν ήμασταν παιδιά και ψάχναμε τις σακούλες με τα δώρα του Άη Βασίλη, ο μικρός θεός τρέκλισε και είπε, άστρο φώτισε το δρόμο σ’ αυτό το σκοτεινό δάσος και πήγαινε με σπίτι μου…
06/01/2017, Πτολεμαΐδα
• Επικοινωνήστε με την ποιήτρια:
https://www.facebook.com/geronta.constantia?fref=ts
• Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/poihsh/konstantia-geronta.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/kathe-tou-leksi-enas-lygmos.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/edo_gennietai.html
http://www.anemosekdotiki.gr/poihsh/kwneio.html
