Σήμερα η δασκάλα, μας έβαλε να γράψουμε έκθεση με θέμα την οικογένεια μας. Στην αρχή, είπα μέσα μου να μην γράψω τίποτα, να δώσω το τετράδιο με λευκή σελίδα, μετά σκέφτηκα όμως, πως θα έμπαινα σε μπελάδες και αποφάσισα να γράψω.
Έγραψα ψέματα. Η δασκάλα, μας έχει πει πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
«Δηλαδή τι κυρία, είναι κοντοστούπικο το ψέμα;» ρώτησε η Αργυρούλα και γελάσαμε όλοι.
Η δασκάλα μάς εξήγησε, πως λέμε ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, γιατί δεν μπορεί να πάει μακριά, ο δρόμος της ζωής του είναι σύντομος σε αντίθεση με την αλήθεια. Τώρα ή η δασκάλα μας λέει ψέματα η δεν τα ξέρει καλά τα πράματα.
Εμάς ας πούμε, αν το καλοσκεφτείς η ζωή μας, αυτή η ζωή που οι άλλοι γνωρίζουν, είναι ένα ψέμα και μάλιστα ένα ψέμα, που διαρκεί πολλά χρόνια.
Όπως ξέρεις και εσύ αγαπημένο μου ημερολόγιο, ο μπαμπάς είναι γιατρός και η μαμά ζωγράφος. Έχουμε ένα πολύ ωραίο και μεγάλο σπίτι, αυτοκίνητο και εξοχικό, ωραία ρούχα και εγώ πολλά παιχνίδια Συχνά η μαμά και ο μπαμπάς πάνε ταξίδια στο εξωτερικό, κάποιες φορές πάνε μαζί, κάποιες άλλες, τις περισσότερες, πάνε ξεχωριστά. Εγώ μένω με την γιαγιά όταν λείπουν οι γονείς μου. Πότε πότε κάνουμε γιορτές στο σπίτι και έρχονται φίλοι και συγγενείς.
Όλο αυτό αγαπημένο μου ημερολόγιο είναι το ψέμα της ζωής μας η είναι –αν δεν είναι το ψέμα της ζωής μας– τότε μόνο η μισή αλήθεια. Είναι όσα ξέρουν οι άλλοι για μας.
Δεν ξέρουν ας πούμε, πως ο μπαμπάς κάτι παθαίνει συχνά πυκνά και αγριεύει και όταν αγριεύει σκοτεινιάζει ο κόσμος όλος. Μπορεί να αγριέψει, γιατί το φαγητό δεν ήταν τόσο ζεστό όσο το θέλει ή επειδή το πουκάμισό του είχε ζαρώσει σε μια άκρη ή γιατί λύθηκε ο κόμπος τής γραβάτας του ή γιατί πήρε η γιαγιά τηλέφωνο. Μπορεί να αγριέψει γιατί πονάει ο λαιμός ή το αυτί μου, γιατί μιλάω δυνατά ή γελάω, μπορεί να αγριέψει για χίλιους δυο λόγους ή και χωρίς λόγο και τότε…
Τότε τα μάτια του γουρλώνουν και γίνονται κόκκινα, τρέμει ολόκληρος και βρίζει θεούς και δαίμονες. Τα χέρια του, το χειρότερο, μακραίνουν και πέφτουν με δύναμη πάνω στην μαμά και σε μένα.
Μετά η μαμά τηλεφωνεί στην δασκάλα και της λέει πως έχω ίωση και με κρατάει σπίτι ως να φύγουν τα σημάδια από τα χέρια του μπαμπά. Εκείνη ως να φύγουν τα δικά της σημάδια κλείνεται στο σπίτι, δεν πάει ούτε στο περίπτερο και φυσικά δεν δεχόμαστε καμία επίσκεψη, ούτε καν την γιαγιά η μαμά λέει πως έχει «έμπνευση» και θέλει απομόνωση για να ζωγραφίσει.
Τα ψέματα αυτά, που τελικά έχουν μακριά ποδάρια, αφού κρατάνε χρόνια και ας λέει η δασκάλα, ότι θέλει, το ξέρουν όλοι πως είναι ψέματα, αλλά κάνουν πως δεν το ξέρουν. Ακόμα και η δασκάλα το ξέρει.
Έτσι και εγώ αποφάσισα να γράψω ψέματα στην έκθεση, γιατί και την αλήθεια να έγραφα, δεν θα την πίστευε κανείς ή θα παρίστανε πως δεν την πιστεύει.
Για να σου πω την αλήθεια αγαπημένο μου ημερολόγιο, αυτό είναι που πονάει περισσότερο και από τα χέρια του μπαμπά, όταν μακραίνουν και πέφτουν πάνω μου.
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/Tzinamit?ref=br_rs
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/nyxterines-kouventes.html
