Παιδί μου! Κοίταξε με πόσο μεγάλα γράμματα σου γράφω με το χέρι μου. Θα ήθελα τα λόγια μου να μείνουν χαραγμένα μέσα σου, να μην τα ξεχάσεις ως κάποιες παραινέσεις μου που τις πήρε ο αέρας και τις σκόρπισε. Σου αφήνω μία αφιέρωση, για εκείνες τις ημέρες που ίσως εγώ πια δεν θα υπάρχω..
Παιδί μου, υπήρξες καρπός πραγματικού έρωτα. Και θα ήθελα και εσύ, μέσα στην πορεία σου στη ζωή, να βρεις την αγάπη που σου αξίζει. Αλλά πρόσεξε και εσύ, μη βολευτείς σε αγκαλιές που δεν αγαπάς, μην αποζητάς την ψεύτικη κοινωνικότητα, απλά και μόνο επειδή φοβάσαι τη μοναξιά. Να αγωνιστείς για να κουμπώσεις στις αγκαλιές εκείνες των ανθρώπων, που πλάστηκαν για να υπάρχουν στη ζωή σου. Θα τους βρεις, μη φοβάσαι. Μην ξοδέψεις τη ζωή σου σε πρόσκαιρες αγκαλιές, ψεύτικες φιλίες, ανόητες κολακείες. Να προσπαθήσεις να γίνεις εσύ σωστό άτομο, όχι να θέλεις μόνο οι άλλοι να είναι.
Θα ήθελα να ξέρεις, ότι είμαι περήφανος για σένα. Για όλη την πορεία σου μέσα στη ζωή, για τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τα λάθη, τα χαρίσματα. Σε αγαπώ γιατί είσαι ένας άνθρωπος που ενώ γεννήθηκε από μένα, ήταν από την πρώτη του ματιά στο θαύμα της ζωής ένας ανεπανάληπτος και μοναδικός άνθρωπος. Ποτέ δεν επεδίωξα να σε χρησιμοποιήσω στο βωμό της δικής μου ματαιοδοξίας , ποτέ δεν ήθελα να σε χρησιμοποιήσω για να καλύψω το δικό μου κενό και να τονώσω τον εγωισμό μου. Θα ήθελα να τιμήσεις την ελεύθερη βούλησή σου και να ακολουθήσεις το δρόμο της καρδιάς σου. Να χαράξεις τη δική σου πορεία, να αγωνιστείς για τα δικά σου όνειρα και να αγγίξεις τη δική σου ολοκλήρωση. Θα ήθελα να είσαι αυτό που είσαι, όχι κάποιος άλλος.
Μέσα στην αγωνία μου για να μην κακοπέσεις και πληγωθείς, πολλές φορές έπεσα σε λάθη. Η μεγάλη αγάπη κρύβει πάντα μέσα της και λάθη. Αλλά να ξέρεις, οι προθέσεις μου ήταν πάντοτε αγνές. Αν μέσα στην ανθρώπινη αδυναμία μου παρασύρθηκα και έπεσα σε λάθη , σου ζητώ συγγνώμη. Είναι ο φόβος μου ότι θα πληγωθείς, ότι θα πικραθείς όταν αντικρίσεις το σκληρό και άδικο πρόσωπο αυτού του κόσμου, όταν δεις πώς γελούν οι άλλοι με τα δικά μας δάκρυα…
Εύχομαι η πορεία σου στη ζωή να είναι όμορφη και όλα αυτά τα μικρά αγκάθια που θα συναντήσεις στο διάβα σου, να μη αποθαρρύνουν ποτέ από το αγωνίζεσαι και να πιστεύεις στο καλύτερο. Θα είμαι πάντα εκεί, δίπλα σου. Ακόμα και τις στιγμές εκείνες που δε θα πια κοντά σου σωματικά, πάντα θα υπάρχω. Θα με κουβαλάς μέσα σου.
Παιδί μου! Να ανοίγεσαι με λαχτάρα σε όλες τις χαρές τής ζωής. Και όταν περάσουν τα χρόνια και αντικρίσεις πια τη ζωή με τα πιο ώριμα μάτια σου, μην ξεχάσεις ποτέ εκείνο το μικρό παιδί που κάποτε υπήρξες, εκείνο το αθώο πλάσμα που του ζωγράφιζα σκιές στους τοίχους και θεωρούσε ότι μία καραμέλα είναι όλη του η ευτυχία.
Επικοινωνήστε με την συγγραφέα:
https://web.facebook.com/mskampardoni
