Ο Ευάγγελος Ρήγας μας μιλάει για την ποιητική του συλλογή «Ο κήπος του Ανάγερτου» και διαβάζουμε τρία ποιήματα του.
Κατάγομαι από το Βόλο όπου και τελείωσα το Γυμνάσιο. Οι σπουδές μου ως μηχανικός πετρελαίου και αερίου, η μετέπειτα εργασία μου όπως και οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις με βρίσκουν περιπλανώμενο σε πόλεις σταθμούς της ζωής μου όπως Καβάλα, Θεσσαλονίκη και Σέρρες όπου και διαμένω μέχρι σήμερα εργαζόμενος στην εταιρεία φυσικού αερίου ΔΕΣΦΑ ΑΕ. Το λιμάνι μου ωστόσο παραμένει ο Βόλος. Εκεί η ρίζα μου, εκεί και οι γονείς μου.
Το γράψιμο προέκυψε εντελώς ξαφνικά. Ήταν στα τέλη του 2010 όταν η ψυχή μου ένιωσε την ανάγκη να εκφρασθεί μέσα από την ποίηση. Έτσι, όπως αναφέρω και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μου “ O Kήπος του Ανάγερτου” το πρώτο μου βιβλίο που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2015 από τις εκδόσεις I-write, πήρα μολύβι και χαρτί και χωρίς στασίδι με ανοιχτή πληγή στη μέση του δρόμου άρχισα να γράφω για της καρδιάς τον έρωτα, ξεφλουδισµένα ιδανικά και πεινασµένα όνειρα. Χωρίς σειρά. Όπως µιλούσε η ψυχή. Το φως και ο βυθός µου.
Ξέρεις κάτι;
Την ώρα που κοιμάσαι,
όταν τα όνειρά σου
μπλέκονται με την ομίχλη της αυγής
σωπαίνω
για να μη βαρύνω την ανάσα σου
κι αφουγκράζομαι τη ζωή
που αναβλύζει έτσι ήρεμα
από τον ύπνο σου!
ξέρεις κάτι;
δεν υπάρχει τίποτα
που να συγκρίνεται με τούτη τη σιωπή
ίσως μόνο πάλι εσύ
την ώρα που με κοιτάζεις
όταν μ’ αγαπάς…
Ο τρόπος
Για να ακυρώσεις το μηχανισμό
δεν είναι απαραίτητο να καταστρέψεις τα γρανάζια.
Μπορείς απλά ν’ αλλάξεις θέση στους λεπτοδείχτες.
Στις δέκα στράτες
Στις δέκα στράτες αδελφέ μου
εκεί θα αγαπήσουμε τον κόσμο
Δεν είναι δα μακριά οι δέκα στράτες
Μακριά είναι τα κομμένα πόδια
που κουβαλά ο κόσμος
