Την Δεύτερα 16 Φεβρουαρίου στις 8μ.μ. η Νικολέττα Μαγεμέλι θα παρουσιάσει την ατομική της έκθεση με τίτλο «Αστρικό Αδράχτι», στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, στην οδό Φίλωνος 29 (κτίριο Παλαιού Ταχυδρομείου).
Η έκθεση θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 21/2/2015.
Ο ζωγράφος-εικαστικός Γιώργος Σκύθος, γράφει για το έργο της
Στα έργα της η Νικολέττα (Μαγεμέλι) φέρνει στην αντίληψη τη ζωτική σχέση ροής ενέργειας, που αντιλαμβάνεται στον κόσμο, να επικαθίσει στο σώμα κάθε έργου. Έχει κανείς την αίσθηση, πως αντί να βλέπει μόνο, απολαμβάνει τον ήχο μιας συμπαντικής μελωδίας με ανεξάντλητες τονικότητες, που εναλλάσσονται αυξημένες και ελαττωμένες στο παράλληλο διάστημα με το δημιουργικό της φύσης. Ο ανοιγματικός χώρος από την μία με την επίφαση ρεαλισμού στα μεταφυσικά σχηματικά από την άλλη, συνθέτουν την μετουσίωση από την άυλη στην υλική παρουσία.
Οι αναζητήσεις της αιτιότητας μέσα από κοσμολογικές παραβολικές μεταφορές, μας φανερώνουν μια φιλοδοξία της: να μας οδηγεί από την πλάγια οδό του αντιληπτού, στα φαινόμενα που έχει, αλλά και που εμείς έχουμε την εμπειρία τους πέρα από ιδεολογίες. Μας δείχνει τον ουσιώδη χαρακτήρα του σύμπαντος, της φύσης, την ενέργεια αυτήν που υπάρχει παντού και στηρίζει τα πάντα. Μια παντοδύναμη ενέργεια που αν κατανοηθεί , θα μπορούσε να φέρει σε ένα άλλο επίπεδο τις διανθρώπινες σχέσεις. Η τόλμη να επιχειρεί να ζωγραφίζει τούτο το όραμα, δηλώνει πως η ζωγραφική της, προέρχεται από εσωτερικές πηγές. Δεν απεικονίζει τη συνηθισμένη πραγματικότητα, αλλά εκτείνει τη συνειδητότητα σε έναν δικό της κόσμο που έχει ανακαλύψει. Η συνειδητότητα αυτή είναι το απαύγασμα χρόνων ζωής. Με κατά καιρούς διαστήματα μακράς απουσίας εισδύει στη σιωπή, για την κατανόηση της εσωτερικής της ζωής, έτσι ώστε όταν έρχεται η στιγμή, να εκφράζει την τέχνη της. Η εσωστρεφής έννοια στα έργα της σε συνδυασμό με την πνευματική δύναμη του ανθρώπου που ελέγχει τη ζωή, είναι οδοδείκτης για την εξελικτική ζωγραφική της.
Τα «Αστρογέννεση» και «Οφθαλμός» απεικονίζουν την ενέργεια στο σύμπαν με μια παράθεση υπεροχής δύναμης, που αφήνει στον θεατή το ερώτημα της ύπαρξης του ανθρώπου, ίσως και της αθανασίας του. Τα «Πηγή», «Ανάβαση», «Τροχός» αναγνωρίζουν εκφραστικές τάσεις ζωής από κατοικούντες σε αυτό το σύμπαν. Κινητικές, αφαιρετικές μορφές με αντίθετες δυνάμεις που ισορροπούν. Τα «Andante», «Ζω-γραφί-ζοντας», «Ταξίδι», «Έμβρυο» προσαρτώνται σε στοιχεία που καταδεικνύουν την ανθρώπινη ύπαρξη σαν ιχνηλασία σε ταξιδιωτικό χάρτη. Έργα όπως το «Παράθυρα» και «Επιστροφή» τεκμηριώνουν με το χρώμα, τη ρευστότητα, την κινητικότητα, το υποβλητικό, δίνοντας κάτι που αντίκειται στη συμβατική φυσική. Στο πρόσφατο έργο της «Ποιος κινεί τα νήματα» ρίχνει τη φόρτιση μέσα σε κλειστές φόρμες, σε πόλη με άναρχη δόμηση, σε στριμωγμένο μοτίβο, για να εκφράσει τελικά άνετα στο μάτι, την ενοποίηση του ζοφερού με το λαμπρό που προκύπτει από την κλίμακα σύγκλισης στον κοινό νου και την εσωτερική δυναμική. Οι χειρονομίες, η αυθαιρεσία, το ανεπιτήδευτο λεξιλόγιο της Νικολέττας, φέρνουν στο φως μορφές, που δεν αναγνωρίζονται από την οπτική. Αφηρημένες που δεν έχουν ειδωθεί. Σαν σκιές αφομοιωμένες στο περιβάλλον σε φαινόμενα αστρικών πεδίων, παρουσιαζόμενες ως μονάδες.
Οι δημιουργίες της καλλιτέχνιδας είναι προικισμένες άλλοτε με αφαιρέσεις, άλλοτε με αυστηρά δομημένες συνθέσεις που χαλάνε την αρμονία τους με μιαν άλλη μεταβλητή γεωμετρία, φτιαγμένη με κύκλους, τρίγωνα, τετράγωνα, σημεία, ροές, συγκλίνουσες και αποκλίνουσες γραμμές, στίγματα, αντίστιξη θερμών και ψυχρών τόνων. Ανθρωπόμορφα όντα, ζωόμορφα πλάσματα η καταγωγή των οποίων προέρχεται ύστερα από μια αναδόμηση της γήινης πραγματικότητας, μακριά σε ένα παράλληλο χρωματιστό σύμπαν της υπογράφουσας ως Μαγεμέλι. Αυτή η υποκειμενική άποψη του κόσμου είναι βιωματική, που εμπλουτίζεται με συναίσθημα. Απομακρύνει, αποδομεί, διαχωρίζει ενίοτε κι έρχεται πάλι να συμφιλιώσει και να εμψυχώσει την εικόνα.
Για πρώτη φορά η Νικολέττα- Μαγεμέλι με την ατομική της έκθεση, μας περνά στο προσωπικό της πρωτογενές ύφος, δοσμένο με επιτυχία. Να γνωρίσουμε τις επιδράσεις, να δούμε τη στάση της, να περιπλανηθούμε στις εικόνες της με φανταστική σύλληψη. Η διαπίστωση είναι πως η καλλιτέχνιδα μετά από αυτό, υπόσχεται να αποκαλύψει τις έννοιες που παραθέτει, να απελευθερώσει την ουσία κι εντέλει να ερμηνεύσει το ίδιο το συναίσθημα.
