Σ’ ένα καταυλισμό των τσιγγάνων στα βορειοδυτικά της Ελλάδας στους πρόποδες των οροσειρών της Πίνδου, ζει η εντεκάχρονη τσιγγανoπούλα Καρμελίτα, με την πολυμελή οικογένεια της κάτω από άθλιες συνθήκες. Η σωματική της διάπλαση και η εντυπωσιακή της εμφάνιση την οδηγούν στα νύχια του θείου της Λόρυ που την κακοποιεί συστηματικά. Ο γάμος της Καρμελίτα με τον Γκόριαν τον παιδικό της φίλο την απαλλάσσει προς στιγμή από τα νύχια του δημίου της αλλά δεν αναβαθμίζει τη ζωή της. Η μοναδική της διέξοδος είναι οι παραστάσεις στο δρόμο μαζί με τον αρκουδιάρη πατέρα της.
Όμως η δολοφονία του άντρα της από το θείο της Λόρυ για λόγους αντεκδίκησης της ανοίγει το δρόμο προς την ελευθερία ακολουθώντας ένα περιπλανώμενο τσίρκο.
Ο Χόμα, ιδιοκτήτης του τσίρκου και τσιγγάνος ο ίδιος συνάπτει συζυγική σχέση με την Καρμελίτα και διαβλέποντας το ταλέντο αλλά και τα φυσικά της προσόντα την προωθεί επαγγελματικά οδηγώντας την στο απόγειο της δόξας της. Η κακοποίηση κι ο θάνατος του ωστόσο στο κράτος των Ρως ανατρέπουν τα δεδομένα ώστε να βρεθεί η Καρμελίτα πάλι εκτεθειμένη σε παντός είδους κινδύνους.
Μετά την ολοσχερή καταστροφή του τσίρκου από φωτιά η Καρμελίτα πάμπτωχη αναζητά πάλι την τύχη της στο θέατρο του δρόμου και στις μαντικές της ικανότητες στην Κωνσταντινούπολη και καταφύγιο για τα βάσανα της στην τσιγγάνα Ρουμιάνα, σ’ ένα ανθρώπινο καταυλισμό τσιγγάνων, στην οποία κι αναθέτει την ανατροφή του παιδιού της που απόκτησε με το Χόμα.
Σε μια παράσταση του δρόμου, ένα από τα γνωστότερα και λαοφιλή θεάματα των βυζαντινών γνωρίζεται με τον άρχοντα Αγάθωνα τον οποίο και παντρεύεται κι αποκτά ένα ακόμη γιο τον Κομνηνό. Μέσα από τις διηγήσεις του οποίου μαθαίνουμε για την ευγενική καταγωγή της πραγματικής μητέρας της Καρμελίτα που την πούλησε σαν βρέφος στην οικογένεια των τσιγγάνων που μεγάλωσε. Κατά τη διάρκεια εξάσκησης των μαντικών της ικανοτήτων γνωρίζεται με την πραγματική της μητέρα την οποία κι εκδικείται αρνούμενη να την συγχωρήσει. Η ίδια όμως για να εξιλεωθεί από τις τύψεις της, μετά το θάνατο του άντρα της βαφτίζεται χριστιανή Αικατερίνη κι ασπάζεται το μοναχικό σχήμα.
Με τη βοήθεια του γιου της Κομνηνού αποκαθιστά τη σχέση της με τους θετούς της γονείς επιστρέφοντας στον καταυλισμό όπου μεγάλωσε και προσφέροντας την περιουσία της και τις υπηρεσίες της καταφέρνοντας ν’ αναβαθμίσει τόσο τη ζωή των δικών της όσο και των άλλων της φυλής της. Σκοτώνεται από ατύχημα στην άμαξα που την μεταφέρει στα εγκαίνια του νέου καταυλισμού μέσα στη χρυσή λάσπη που μεγάλωσε κι έπαιζε σαν παιδούλα.
Οι διάφορες φυλές των τσιγγάνων απέναντι σε μια ρατσιστική αντιμετώπιση της κοινωνίας γενόμενοι ωστόσο οι ίδιοι αντικείμενο εκμετάλλευσης μέσα στους αιώνες από την άρχουσα τάξη χωρίς ουσιαστική αλλαγή μέχρι σήμερα. Οι επιπτώσεις της διαχρονικής δύναμης του ρατσισμού και των κοινωνικών διακρίσεων.
Η τέχνη κι η δημιουργία αναιρώντας τη φθορά του χρόνου κι ανάγοντας τις υπάρξεις σε ανώτατα επίπεδα. Η συμπόρευση της ατομικής και της συλλογικής προσπάθειας σε ένα κοινό στόχο. Τα φυσικά ταλέντα που ενυπάρχουν από καταγωγής στις διάφορες φυλές των τσιγγάνων σαν μέσα επιβίωσης αλλά και κοινωνικής ανέλιξης. Οι φυλές των τσιγγάνων διεκδικώντας ίσα κι ανθρώπινα δικαιώματα μέσα σε μια ιστορική πραγματικότητα κατά το 13ο αιώνα.
Ένα βιβλίο με στοχασμό για τη ζωή των κατατρεγμένων Ρομά, γεμάτο αγάπη για τη ζωή και το συνάνθρωπο μας.
Βρείτε το βιβλίο:
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/laspi.html
Ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών μιλάει για το βιβλίο «Χρυσή λάσπη»
https://anemosmagazine.gr/2014/vivlio/tavoularis-xrisi/
Βρείτε την συγγραφέα στο fb
https://www.facebook.com/elisavet.iakovidou.5?fref=ts
