Αν θα έπρεπε να διαβάσουμε δύο ή τρία μόνο βιβλία μέσα στο 2014 θα έλεγα πως το «Μέρες και νύχτες που δεν ήταν δικές μας» αναμφίβολα θα ήταν μέσα σε αυτά. Θα μπορούσε να συμπυκνώσει στις σελίδες του τα περισσότερα από όλα τα φρέσκα βιβλία που κυκλοφόρησαν.
Ένα ταξίδι από τον ακριτικό, ξεχασμένο Έβρο μέχρι την Αθήνα. Η ανακάλυψη μιας άλλης Ελλάδας. Ένα ταξίδι όχι μόνο στο χώρο αλλά και στο χρόνο. Μια τομή στην Ελληνική οικογένεια, κυρίως της επαρχίας. Η συγγραφέας με μεγάλη μαεστρία εισχωρεί στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχολογίας. Αναδύει κρυμμένες πτυχές αφήνοντας την ερμηνεία στον αναγνώστη. Οι ήρωες δεν είναι ανεξάρτητοι από τα μέρη που ζουν. Η ζωή τούς τάζει και ύστερα τους το παίρνει πίσω.
Η ηρωίδα του βιβλίου πολεμάει να γλιτώσει από μια δυσλειτουργική οικογένεια αλλά και από την απόλυτη επαρχιακή δομή, από τα στενά όρια όχι τόσο του χώρου αλλά του πνεύματος και των επιλογών. Με ένα κρυφό αλλά λαμπερό άστρο να την οδηγεί στην έξοδό της αυτήν, τον έρωτα, η πρωταγωνίστρια καταφέρνει να φύγει από τον Έβρο και να βρεθεί στην Αθήνα για σπουδές στην Νομική.
Δύσκολα χρόνια. Περνώντας οι δεκαετίες από το 1975 μέχρι σήμερα, περνούν φυσικά και όλα τα ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα του παρελθόντος που συγκλόνισαν την Ελλάδα. Η Αθηνά μεγαλώνει, εργάζεται, πασχίζει να γίνει αυτό που θέλει κι όχι αυτό που της «επιτρέπεται». Τι γίνεται όμως με τους εφηβικούς έρωτες; Ο νεαρός Αλέξανδρος ποιος είναι; Ήταν άραγε μόνο αυτό; Ένας νεανικός έρωτας; Κι ενώ το βιβλίο μοιάζει να είναι μια κοινωνική και πολιτική κριτική στις τελευταίες δεκαετίες του τόπου μας, τότε αντιλαμβάνεσαι πως στην πραγματικότητα είναι μια δυνατή ερωτική ιστορία. Από αυτές που δεν έγινε μελό γιατί οι ήρωες της δεν ήταν χάρτινοι αλλά ζωντανά, τρισδιάστατα πρόσωπα. Από αυτές που δεν ξέρεις το τέλος γιατί οι ζωές της Αθηνάς και του Αλέξανδρου δεν είναι ρόλοι σε σαπουνόπερα. Μια μεγάλη ιστορία αγάπης δοσμένη με τόση αλήθεια που δεν θυμίζει μυθοπλασία μα βιογραφία.
Δεν υπάρχει σελίδα που τα νοήματα δεν βάζουν σε σκέψη ακόμη και τον πιο ανυποψίαστο αναγνώστη. Η απόδειξη πως η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει ψυχαγωγία με την ερμηνεία που αναλογεί στη λέξη αυτή και όχι απλά να προσφέρει μια εκτόνωση.
Μια μοναδική γραφή από μια από τις καλύτερες σύγχρονες, ελληνίδες, συγγραφείς- που αν και τόσο νέα- γράφει εδώ και είκοσι χρόνια . Πιθανόν να άλλαζα το τέλος. Αυτό βέβαια δεν μένει παρά να το ανακαλύψετε όταν το διαβάσετε.
