Συνέντευξη: Bασίλης Παπαβασιλείου
Είναι αφιερωμένη ψυχή τε και σώματι στο θέατρο. Ιέρεια της Τέχνης της. Γεννημένη ηθοποιός. Ανήκει στην ελίτ των σπουδαίων ηθοποιών! Η χαρισματική Μαρία Πρωτόπαππα αν και έχει πολλές περγαμηνές, βραβεία ερμηνείας και διακρίσεις στο ενεργητικό της, παρόλα αυτά είναι ιδιαίτερα χαμηλών τόνων. Τι και αν δεν έχει ταλέντο, στα “φλας”, όπως ομολογεί η ίδια. Το ταλέντο της επί σκηνής είναι τόσο πληθωρικό, που και η σκηνή ακόμη υποτάσσεται σ’ αυτήν. Είναι μία μεγάλη πρωταγωνίστρια. Από εκείνες που δημιουργούν και σε κάνουν να νιώθεις μία βαθύτατη μέθεξη , αυτή που νιώθεις μόνο από πολύ σπουδαίους ηθοποιούς , με τις συγκλονιστικές και καθηλωτικές ερμηνείες τους- όπως οι δικές της- και από το άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της παράστασης που παρακολουθείς στο θέατρο. Κάθε φορά που τη βλέπω να σαρώνει τη σκηνή, υποκλίνομαι μπροστά της. Το καλοκαίρι αυτό συνεργάζεται με την 5η Εποχή Τέχνης του Θέμη Μουμουλίδη και το ΔΗ-ΠΕ-ΘΕ Βέροιας στις “Tρωάδες” του Ευριπίδη, υποδυόμενη την Ανδρομάχη , όπου δίνει πραγματικό ρεσιτάλ ηθοποιίας !…
Νιώθεις δικαιωμένη με το διαφορετικό δρόμο που επέλεξες όλα αυτά τα χρόνια τόσο στο θέατρο και ιδιαίτερα στην τηλεόραση ;
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω, γιατί έχω κάνει και πράγματα εμπορικά, και πράγματα που δεν μου άρεσαν, τα οποία μάλιστα επέλεξα εγώ για λόγους βιοποριστικούς. Δεν μετάνιωσα για καμία επιλογή μου… Νομίζω, ότι κάθε φορά κάνω, ό,τι μπορώ και ό,τι μου αρέσει. Άλλοτε ο δρόμος είναι εύκολος και άλλοτε δύσκολος. Δεν επέλεξα, όμως, ένα διαφορετικό δρόμο. Αυτό που είναι σίγουρο πάντως είναι ότι δεν έχω ταλέντο στα φλας…
Δουλεύεις τους ρόλους κυρίως με το μυαλό ή με την ψυχή;
Και με τα δύο ταυτόχρονα. Με το μυαλό είναι απαραίτητο να δώσεις μία δομή και να χτίσεις την κατασκευή του ρόλου σε σχέση με το έργο και την παράσταση. Συνθέτεις, λοιπόν, κάτι όχι με βάση το έργο ή με ό,τι θέλεις εσύ, αλλά και με αυτό που φτιάχνουν οι άλλοι συνεργάτες. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, όπως προείπα, χρησιμοποιείς το μυαλό. Το θέατρο μιλά για τον άνθρωπο. Αν δεν πονέσεις τον άνθρωπο, αν δεν τον νιώσεις, δεν μπορείς να τον υποδυθείς στη σκηνή. Επίσης, δεν έχεις λόγο να επικοινωνήσεις με τους άλλους που έρχονται να σε δουν και αυτοί είναι οι θεατές. Το θέατρο είναι επικοινωνία. Πρέπει να σε νοιάζουν αυτοί που είναι κάτω από τη σκηνή και σε βλέπουν και αυτό γίνεται μόνο με το ψυχικό κομμάτι. Εξάλλου, είμαστε άνθρωποι και μιλάμε με ανθρώπους και για να το επιτύχουμε αυτό χρησιμοποιούμε ό,τι διαθέτει ο άνθρωπος: σώμα, ψυχή, πνεύμα, διάνοια…
Έχω την εντύπωση ότι είσαι περισσότερο του θεάτρου παρά της τηλεόρασης. Ισχύει;
Ναι, εκ των πραγμάτων. Το θέατρο είναι η βάση της τέχνης που προσπαθούμε να μάθουμε εμείς οι ηθοποιοί. Από αυτό ξεκίνησα και αυτό αγάπησα πρώτο. Η τηλεόραση είναι άλλη συνθήκη.
Δεν υπάρχουν στιγμές που σου λείπει ένας πιο εύκολος ρόλος;
Ου… ου …ου! Θα μου άρεσε να κάνω έναν πιο ελαφρύ ρόλο, με βοήθεια. Γιατί δεν θεωρώ την κωμωδία εύκολο είδος.
Η δημοσιότητα δε σε απασχολεί ;
Να σου πω την αλήθεια, θα έπρεπε να με απασχολεί κανονικά περισσότερο .Με την έννοια ότι πρέπει να προωθείς τις δουλειές που κάνεις. Αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος που γίνεται, δεν μου αρέσει η ωραιοποίηση. Προτιμώ να λέω τα πράγματα πολύ καθαρά και ντόμπρα. Και αυτό δεν είναι πολύ εύκολο σε αυτές τις διαδικασίες …
Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου και ποια ήταν η “γεύση” που σου άφησε η συνεργασία σου με το θέατρο AMORE;
Δεν άνηκα στην ομάδα του Χουβαρδά, όπως άλλοι συνάδελφοι μου. Έχω δουλέψει μόνο δύο φορές και όλα ήταν πολύ ωραία, ζεστά και συνεργατικά. Το κάθε θέατρο, όμως, έχει το δικό του ύφος. Το AMORE , παρ’ όλα αυτά, άφησε μία πίκρα και ένα κενό στους ανθρώπους, όταν έκλεισε.
Πιστεύεις ότι θα μπορούσε να ξαναδημιουργηθεί ένα τέτοιο σχήμα ;
Αν βρισκόταν ένας άνθρωπος με ηγετικές ικανότητες και άξιος να το ξαναδημιουργήσει και να τα βγάλει πέρα με τις οικονομικές συνθήκες, θέλω να πιστεύω πως ναι.
Τι σημαίνει για σένα “ποιότητα ζωής” ;
Να έχω τα βασικά στο να επιβιώνω και να νιώθω μία σχετική ασφάλεια, να μπορώ να προγραμματίζω το αύριο, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί, να είμαι ήσυχη με την συνείδηση μου και όλα αυτά σε συνάρτηση με την υγεία μου και την υγεία των δικών μου ανθρώπων. Επίσης, να μπορώ να συνεννοούμαι με τους συμπολίτες μου.
Ποιοι ρόλοι σε ιντριγκάρουν;
Εξαρτάται από τη στιγμή στην οποία βρίσκομαι. Από ένα ζήτημα που με απασχολεί στη ζωή μου ή από κάτι που δεν περιμένω, αλλά απασχολεί κάποιον άλλον και μού το προτείνει. Δεν έχω ποτέ στο μυαλό μου ούτε ρόλους ούτε έργα. Όμως, μπορεί να “ κυνηγήσω” ένα ρόλο , γιατί είδα μία φωτογραφία και ζήλεψα κάτι σ’ αυτή . Οι εξωτερικοί παράγοντες παίζουν μεγάλο ρόλο και με κάνουν να “λιμπιστώ”, να σκεφτώ κάτι για το θέατρο.
Γιατί συνεργάστηκες με την 5η Εποχή Τέχνης του Θέμη Μουμουλίδη; Τι σε άγγιξε στο ρόλο της Ανδρομάχης στις “Τρωάδες” του Ευριπίδη ;
Με τον Θέμη είχα ξαναδουλέψει πριν από δέκα χρόνια στην προ προηγούμενή του “Ιφιγένεια” . Είχα περάσει μία από τις πιο ωραίες περιοδείες στην ζωή μου, χωρίς άγχος. Στην προκειμένη περίπτωση, αφ’ ενός με ενδιέφερε να παίξω τραγωδία και αφ’ ετέρου μου πρότεινε ένα ρόλο που δεν περίμενα. Δεν είχα φανταστεί ποτέ, ότι θα έπαιζα στην Ανδρομάχη, γιατί πίστευα ότι δεν μου πήγαινε. Απλά, έψαξα να βρω τα στοιχεία που εγώ μπορούσα να νιώσω και να δείξω. Την αγάπησα την Ανδρομάχη. Στην αρχή την αντιμετώπισα σαν αγγελιαφόρο, γιατί σ’ αυτή την τραγωδία δεν υπάρχει αγγελιαφόρος. Στάθηκα στα σημεία εκείνα που θέλουν να μεταδώσουν την τελευταία εικόνα της Τροίας στις γυναίκες που είναι φυλακισμένες. Και επειδή θέλαμε να “πειράζουμε” το κείμενο, ενώ θεωρείται ένας συντηρητικός ρόλος, εμφάνισα μία γυναίκα, η οποία είναι τόσο δεμένη με τον άντρα της, που αποτελεί σχεδόν επαναστατικό στοιχείο για τα ήθη της εποχής…
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια ;
Αυτό που ξέρω μέχρι στιγμής είναι ότι θα κάνω στο θέατρο ΠΑΛΛΑΣ σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια “ Τον αγαπητικό της Βοσκοπούλας” του Κορομηλά.
