Ο άνεμος σφύριζε πάνω στα μαλλιά σου
τα χείλη σου τη νύχτα βάφονταν γκρι
του σκύλου το χνώτο μοναδική ζεστασιά σου
το κλάμα του θρήνος, στην τελευταία σου πνοή
Είχες πάρει υποσχέσεις μα βγήκαν όλες ψέμα
σου έδωσαν ευχές μα βγήκαν όλες τους θολές
η κοινωνία έπαιξε τη ζωή σου σε ένα κέρμα
και κέρδισε η όψη με τις ψεύτικες ευχές.
Τώρα είσαι στο παγκάκι τ’ ουρανού
μα το φευγιό σου εμάς δεν μας αγγίζει
περιφρονούμε το μεγαλείο ενός αστεριού
που έσβησε χωρίς βοήθεια να μας ζητήσει.
Καλωσορίζουμε το φως της αστραπής
κι ας φώτιζε τις άδειες τσέπες του παλτού σου
τι κι αν κρύωνες, τι κι αν ήθελες κάτι να πεις
σε μας δεν έφτασε ποτέ ο ήχος του λυγμού σου.
Άστεγη ψυχή σημαδεμένη
απ’ του εγωισμού μας την αμυχή
άστεγη ψυχή δαρμένη
από το ψέμα που κρύβει η ευχή.
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/despina.trachalaki?fref=ts
