Αχνοφέγγει στα μάτια σου το φεγγάρι,
η θάλασσα καθρεφτίζει τον πόθο της ηδονής
μεταγγίζοντας την ενέργεια της πανσελήνου
σε θυμίαμα, του ‘Έρωτα!
Αχ, γυμνό σώμα λούζεσαι στην αστροφεγγιά
ανυπότακτο στου Ποσειδώνα τις βουλές,
η Τρίαινα αναδεύει τα ύδατα του πάθους.
Σε περίμενα σαν ανοχύρωτη πόλη,
που γκρεμίζει μόνη της τα κάστρα.
Η έλευση δεν ήταν δεδομένη,
για τους άλλους καταστροφή
για μένα λύτρωση…
Κι όταν κατακτητής και τροπαιούχος
μπήκες μέσα μου,
άνοιξαν ”οι πύλες της Σιών”
Παραδόθηκα
καμία αντίσταση…
Δεν είδα το ξίφος
μόνο η πληγή μαρτυρά τη μάχη
το αίμα ρέει,
Ιφιγένεια εγώ.
Εσύ ο κύριος και θεός μου, (είπα)
Ο Έρωτας Νυν και Αεί…
Κι η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη
τη νύχτα, που οι ανεμώνες του βυθού
έκρυψαν για πάντα στο κοχύλι
το δικό μας μυστικό…
• επικοινωνήστε με την δημιουργό:
https://www.facebook.com/mariapyroessa
http://pyroessa-logotimis.blogspot.gr/
