Γεννήθηκα απ της Μάνας μου
την μήτρα
και του Πατέρα μου
το σπέρμα
την φθορά, στην πλάτη μου καμπούρα.
Τα μάτια άνοιξα κι ένιωσα την έχθρα,
ημερομηνία λήξεως μου πέρασαν στο στήθος.
Είπαν…σε καταδικάζω στην Ζωή.
Ο σύγχρονος άνθρωπος εγώ…
Με μεγάλωναν να τρώω και ολοένα να πεινώ.
Δεν μου’φτανε της Μάνας μου το γάλα,
στήθια να κρεμάω με έμαθαν.
Και βύζαινα στο μεταίχμιο του “φτάνει”και του “κι άλλο”.
Ο σύγχρονος άνθρωπος εγώ…
Επιτυχία είναι να δαμάσεις αετό.
Μου λέγαν… Να πασχίζω, ενώ γελούσαν οι γέροι κορυδαλλοί.
Κι η υπομονή έγινε βρισιά…
Και τα θέλω Όλα. Τώρα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος εγώ…
Και πήγα στρατιώτης.
Πατριδολατρεία κι άγιος ο Θεός…
Και σφαγή…
Και σώπα…
Και χτύπα…
Και σώπα…
Κι ας την μάνα σου να πνίγει στο αίμα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος εγώ…
Φοβάμαι Θεέ, πως πεθαίνω…
Βοήθα την αθανασία μου με τα γιατρικά σου.
Φοβάμαι το σκοτάδι, Μάνα…
Εδώ κι κόλαση,εδώ κι ο παράδεισος.ΨΕΜΜΑΤΑ!
Πεθαίνω…
Ο αθάνατος εγώ…
Ανοιγόκλεισμα φτερών μιας πεταλούδας η ζωή μου,σε καταιγίδα άλλων.
Μια ευκαιρία ακόμη.
Να αλλάξω.
Να βρω φως πίσω απ το σκοτάδι σας.
• επικοινωνήστε με την δημιουργό
https://www.facebook.com/elenaki.greka
