Τα μάτια θάμπωσαν, έκλεισαν πεισματικά το δάκρυ,
σαν το μαργαριτάρι το όστρακο.
Η αίσθηση εκλεπτύνεται, ο χώρος μικραίνει,
η μνήμη σκοπός περιφρουρεί τις θύμησες.
Οι λέξεις χάνονται, γράφτηκαν πολλές σελίδες
μόνο για λίγους αναγνώστες.
Οι αληθινές λέξεις χαράχτηκαν πάνω στην πέτρα,
το βάρος του βράχου να παίρνει ο άνεμος,
στα κύματα να ξεπλένεται το κρίμα.
Ο βράχος στέκει πάντα μόνος,
την πέτρα ποιος να τη σηκώσει;
Κι’ αγάπη όρθια μονάχη απόμεινε
σαν το φτωχό παιδί στους βράχους,
να βλέπει το καράβι δίχως καπετάνιο στης καρδιάς το άγριο πέλαγος…
«Εδώ θα μείνω» είπε, για να περισυλλέξω τους ναυαγούς.
• επικοινωνήστε με την δημιουργό:
https://www.facebook.com/mariapyroessa
http://pyroessa-logotimis.blogspot.gr/
Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία !!
Τι να πω;
Ο,τι κι αν πεις…
Πάντα κάτι θα λείπει…
Μέσα ”κλειδωμένες” οι σκέψεις…
Εξω,”ουρλιάζουν” οι επιθυμίες…
Μα , πάντα κάτι υπομένει
στον κυκλώνα της αθόρυβης ”αναζήτησης.”
Ευχαριστούμε το Ανεμος magazine
Ο άνεμος σου παει Μαρία !
Σας θέλουμε ξανά στο ραδιόφωνο να διαβάζεις τα βιβλία με την βραχνή ερωτική φωνή σου.