Ένας δρόμος με ομίχλη… Δεν ξέρω πως βρέθηκα εδώ. Τον διασχίζω και κάτι ξεχασμένα “αν” προσπαθούν να με τραβήξουν απ’ το μανίκι. Δεν γυρίζω. Αφήνουν όμως ίχνη στο μαύρο μου πουκάμισο. Με λερώνουν… Κι ύστερα, βρίσκομαι μ’ ένα ποτήρι στο χέρι μου. Κόκκινο ποτό. Όπως πάντα… Ένα παγάκι θολό, αναδεύεται σαν να χορεύει.
Μα δεν ακούω μουσική. Ίσως επειδή έρχεσαι από κάπου και καταλαβαίνω πως σ’ ακολουθούν οι νότες. Σκορπίζονται γύρω σου και ίπτανται στο δωμάτιο, σαν πολύχρωμες φυσαλίδες. Μου μιλάς, αλλά δεν ξέρω τις λέξεις σου. Δεν τις καταλαβαίνω. Ούτε κι εσένα. Ποτέ δεν σε κατάλαβα… Ούτε όταν στέκεσαι σιωπηλός και κοιτάς τις γραμμές των τρένων, σαν να μην ξέρεις που στ’ αλήθεια θες να πας..
Θα σου μιλούσα ίσως, αλλά με τα “ίσως” δεν τα πάω καλά. Θα φταίει που κοιμήθηκα με κάμποσα από δαύτα. Μερικά προσπάθησαν να με σκοτώσουν. Άλλα μου άφησαν πληγές, σαν καύτρες τσιγάρων. Φωσφορίζουν όταν βρέχει και κυλάει πάνω μου ο άνεμος. Κι όταν περνάω σε επόμενη πίστα, ρίχνουν στα πόδια μου τις βόμβες τους.
Με πλησιάζεις… Προσπαθείς. Μου δείχνεις πρόσωπα σε παλιές φωτογραφίες. Κοιτάζω προσεκτικά. Θέλω να διώξω τη σκόνη. Α, είσαι εσύ.. Έπρεπε να το καταλάβω. Παντού είσαι εσύ. Μα δεν σε βλέπω. Σκορπίζεσαι σε τόσα πρόσωπα και τελικά μόνο μια αδιόρατη θλίψη απ’ τα μάτια σου κρατάω… Γιατί φοβάσαι; Θες να φύγεις για να μην μάθω; Μου λες “μείνε, περίμενε με…” Αλλά σου έχω γυρίσει την πλάτη.
Δεν σε αποστρέφομαι. Με τίποτα. Απλώς με κουράζει το μαχαίρι σου. Γυαλίζει πολύ η λεπίδα του και με ζαλίζει. Δεν στο ‘χω πει πως με χαϊδεύει το σκοτάδι; Είναι στοργικό και έχει έλεος. Μου πάει. Θα γυρίσω πίσω… Μην ανησυχείς. Μοιάζει να φεύγω στην εικόνα που βλέπεις, αλλά εμπιστεύσου με. Θα γυρίσω.
Δεν έχω πάει μακριά. Είμαι εκεί που πρέπει. Κρυμμένη, αλλά υπάρχω. Πρέπει να σκάψεις λίγο με τα νύχια σου για να με βρεις. Έχουν πέσει πάνω μου πολλές ματαιώσεις και με σκέπασαν. Μυρίζω ανάγκη και παραίτηση. Αλλά καμιά φορά απ’ το λαιμό μου στάζουν νυχτολούλουδα…
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/aikaterini.tempeli
http://aikaterinitempeli.wordpress.com
Συγχαρητήρια στην κ. Αικατερίνη Τεμπέλη για το πανέμορφο κείμενο της! Πραγματικά πρόκειται για μια εξαιρετική συγγραφέα και σπουδαίο άνθρωπο!