«Στο ’πα; Το ξέρεις;
Ο άγγελός μου είσαι
και φύλακας καλός μου».
«Γιατί το λες; Δε νιώθω άξιος.
Ξέχασες που σε πόνεσα;»
«Αυτό τέλειωσε. Πάει…
Κι οι άγγελοι σκοντάφτουν.
Όμως δεν πέφτουν.
Έχουν φτερά που τους κρατούνε».
«Τα είχα χάσει τα φτερά μου
Στη γη σερνόμουν. Δε θυμάσαι;»
«Να λησμονήσω δεν μπορώ
Σπασμένα ήταν μα υπήρχαν
Κοίτα τα τώρα! Ανοιχτά! Λευκά!
Πάει το κακό! Πέρασε! Πάει!»
«Εσύ το λες. Κι αν ξαναπέσω;»
«Εγώ είμαι εδώ. Να σε σηκώσω.
Βλέπεις; Πατάω γερά.
Φτερά δεν έχω. Μόνο αγκαλιά.
Μιαν αγκαλιά για σένα.
Ανοίγει δυνατά.
Tα κουρασμένα σου φτερά να τα κρατά
μη σπάσουν πάλι, άγγελέ μου,
γιατί σε θέλω να πετάς».
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/sophia.niniou?fref=ts
http://www.anemosekdotiki.gr/paidi.html
