Η κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού άλμπουμ της Τάνιας Νικολούδη “Los Eroticos” και η πολύ καλή εντύπωση που μου έκανε όταν το άκουσα, ήταν η αφορμή για μια κουβέντα μαζί της. Σπάνια συναντάς ερμηνευτές που ρισκάρουν να τραγουδήσουν στο δισκογραφικό ντεμπούτο τους είδη τραγουδιών που δεν έχουν ξαναπεί – οι περισσότεροι διαλέγουν την πεπατημένη οδό, με οικείους ήχους. Ίσως τελικά η γοητεία των πάντων πηγάζει από το ρίσκο.
Τάνια, διαβάζοντας το βιογραφικό σου παρατήρησα ότι έχεις μια σφαιρική μόρφωση- παιδεία στην μουσική. Τι είναι αυτό όμως που πραγματικά σε έχει γοητεύσει από το μαγικό κόσμο της μουσικής;
Αυτό το οποίο με ενθουσίαζε από παιδί, ήταν η αρμονίες. Θυμάμαι μουσικές οι οποίες είχαν σημεία ανατριχιαστικά, αισθανόμουν ευφορία χωρίς να ξέρω γιατί! Όταν πλέον άρχισα να διαβάζω νότες, κατάλαβα ότι τα συναισθήματα αυτά είχαν και τεχνικά ονόματα, όπως αρμονικές αλυσίδες, μετατροπίες, απροσδόκητες πτώσεις, αντικαταστάσεις, αναστροφές, χρωματικά κατεβάσματα…και τόσα άλλα τα οποία ακούω με “τεχνικό” αυτί, όμως το συναίσθημα παραμένει το ίδιο. Αυτός ήταν και ο λόγος που επέλεξα να παίζω ένα πολυφωνικό όργανο, το πιάνο!
Μετά από πολλές συμμετοχές σε δισκογραφικές δουλειές, εδώ και πολλά χρόνια, κυκλοφόρησες πριν δυο μήνες το πρώτο σου προσωπικό άλμπουμ με τίτλο “Los Eroticos”. Υπήρχε κάποιος λόγος που δεν ήρθε νωρίτερα μια προσωπική δουλειά;
Πολλές από τις προηγούμενες μουσικές δουλειές μου ήταν μοιρασμένες. Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω καμία τους άκρως προσωπική δουλειά, αλλά ούτε και συμμετοχή, διότι λειτουργούσα ως ερμηνεύτρια ή πιανίστα. Το Los Eroticos είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση και νομίζω πως αυτή την περίοδο είμαι έτοιμη να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό.
Το “Los Eroticos” θεωρώ ότι δεν είναι ένα συνηθισμένο άλμπουμ, αφού μελοποιούνται στίχοι μεγάλων Ισπανόφωνων ποιητών από τον Μιχάλη Νικολούδη σε ρυθμούς ξενόφερτους. Αντιμετώπισες δυσκολίες στην ερμηνεία των τραγουδιών;
Η δυσκολία δεν ήταν η γλώσσα, λόγω εξοικείωσης με τις λατινογενείς γλώσσες, αλλά ο τρόπος της τοποθέτησης της φωνής. Για εμένα είναι η πρώτη φορά που κινούμαι φωνητικά στους δρόμους του κλασσικού τραγουδιού, αφού στο παρελθόν, τα είδη της μουσικής που ερμήνευα είχαν διαφορετικές φωνητικές απαιτήσεις.
Αν σου έλεγα να περιγράψεις με λίγα λόγια το περιεχόμενο του άλμπουμ, ποια θα ήταν αυτά;
Τάνια Νικολούδη: Για εμένα είναι ένα είδος Progressive Flamengo, ένας ήχος καινούριος ο οποίος συνταξιδεύει με φλογερά ποιήματα προερχόμενα από τους μεγαλύτερους Ισπανόφωνους ποιητές, ένα άλμπουμ με μουσικά ευρήματα και ερμηνευτικές ακροβασίες, από όλους τους συντελεστές.
Γενικά στην μουσική διαδρομή σου είσαι ένα άτομο που κυνηγά τις προκλήσεις για κάτι διαφορετικό, ακόμα και όταν έχει ρίσκο; Ή προτιμάς τα σίγουρα και σταθερά βήματα;
Τα σίγουρα και σταθερά βήματα δεν είχαν ποτέ κάποιο ενδιαφέρον για εμένα. Αρνούμαι πεισματικά την κάθε οριοθέτηση – και πόσο μάλλον στην τέχνη!
Η γοητεία των πάντων πηγάζει από το ρίσκο.
Γνωρίζω ότι από το 1995 δίνεις παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Θα ήθελα να μου περιγράψεις κάποιες διαφορές που έχεις συναντήσει, όσον αφορά το κοινό και τους συναυλιακούς χώρους.
Κάθε παράσταση είναι και μια διαφορετική εμπειρία. Είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό. Το κοινό, δεν έχει να κάνει με το μέρος, αλλά με τον χώρο στον οποίο παρουσιάζεται μια μουσική δουλειά και φυσικά το ύφος αυτής.
Κάθε συναυλιακός χώρος έχει τη δική του ιστορία (και αύρα θα έλεγα) και αναλόγως του χώρου, διαφοροποιείται το κοινό.
Στην χώρα μας φαντάζομαι είναι δύσκολο για πολλούς να νιώσουν τον ρυθμό του Φλαμέγκο και να εκφραστούν μέσα από αυτό. Μήπως τελικά ο απώτερος σκοπός σας με την συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά ήταν να ξεφύγετε από τα στενά ελληνικά πλαίσια και να ανοίξετε δρόμο μόνο για το εξωτερικό;
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει άνθιση του φλαμέγκο, σε όλη την Ευρώπη. Αυτό έχει αρχίσει να εμφανίζεται και στην Ελλάδα και ήδη υπάρχει κοινό το οποίο είναι προετοιμασμένο για κάτι τέτοιο.
Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που να αρνείται τις “πόρτες” του εξωτερικού!
Η διάδοση της μουσικής δεν έχει τόπο, αλλά το κοινό είναι αυτό που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την όποια “έδρα”.
Υπάρχει κάποιο πλάνο για ζωντανές εμφανίσεις όσο αφορά την παρουσίαση του “Los Eroticos”;
Ξεκινάμε στις 14 Φεβρουαρίου με τη συναυλία στην ιστορική αίθουσα Παρνασσός, με τον Μιχάλη Νικολούδη και Ντίνο Καλύβα και συνεχίζουμε με μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίες θα ανακοινωθούν σύντομα.
Θέλω να σε ευχαριστήσω για την κουβέντα μας και να ευχηθώ καλή επιτυχία.
Κι εγώ σας ευχαριστώ, εύχομαι ότι καλύτερο και για εσάς.
πηγή: www.e-orfeas.gr
