Γράφει ο Σάκης Ιντζεβίδης
Σε όλο αυτό το χάος που επικρατεί στην ελληνική μουσική σκηνή, και λέω χάος, γιατί η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια και άλλα προβλήματα από τα ήδη υπάρχοντα, βλέπω ότι υπάρχει φως. Ένα φως και μια ενέργεια που οφείλεται στην αξιόλογη εμφάνιση νέων ονομάτων τα οποία βάζουν το λιθαράκι τους στο να εξελίξουν τον ήχο που παρέλαβαν από τους παλαιότερους, να χτίσουν μουσικά την δεκαετία του 2010. Νέοι τραγουδοποιοί, νέοι ερμηνευτές, νέα πρόσωπα στην τελική, αυτό είναι η εξέλιξη. Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς παιδιά του Πανεπιστημίου με πτυχία που διάλεξαν τον καλλιτεχνικό χώρο γιατί τον αγάπησαν περισσότερο, έδωσαν προτεραιότητα στην μουσική και προσπαθούν να φανούν ανταγωνιστικοί μέσα από σκληρή δουλειά, αφήνοντας τα χνάρια τους στον χρόνο, όπως και οι προκάτοχοι τους. Ο Ορφέας εδώ και χρόνια έχει αποδείξει ότι είναι δίπλα στην προσπάθεια των νέων καλλιτεχνών. Η σημερινή φιλοξενούμενη μου είναι η Ζαχαρούλα Κληματσάκη, και την καλωσορίζω.
Καλησπέρα Ζαχαρούλα. Αποφοίτησες το 2006 από την Δραματική Σχολή Βεάκη και μέχρι σήμερα που μιλάμε έχεις ένα πλούσιο βιογραφικό. Πότε ανακαλύπτεις ότι το θέατρο δεν είναι η μόνη τέχνη που σε ενδιαφέρει;
Η μουσική ήταν μέρος της ζωής μου από πολύ μικρή ηλικία. Σπούδαζα πιάνο και θεωρία μουσικής ενώ ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής παράλληλα με της θεατρικές μου σπουδές. Επίσης στη δραματική σχολή που φοιτούσα η μουσική είχε κυρίαρχο ρόλο. Στη συνέχεια όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο στις περισσότερες παραστάσεις στις οποίες έπαιρνα μέρος λειτουργούσα όχι μονάχα σαν ηθοποιός αλλά και σαν τραγουδίστρια, ενώ δειλά – δειλά ξεκίνησα να συμμετέχω και σε κάποια μουσικά σχήματα. Επομένως μπορώ να πω πως η ενασχόλησή μου με το τραγούδι έγινε πολύ φυσικά και ομαλά.
Ως ηθοποιός έχεις δώσει δείγματα δουλειάς σε αρκετές παραστάσεις, ως τραγουδίστρια πιστεύεις ότι η κυκλοφορία των πέντε πρώτων σου τραγουδιών στην “Antelma Music” του Στάθη Δρογώση, είναι η αφετηρία για μια καριέρα;
Είναι πολύ σημαντικό για έναν τραγουδιστή να έχει τα δικά του τραγούδια. Μέσα από αυτά μπορεί να τον γνωρίσει ο κόσμος και να αρχίσει να παρακολουθεί τις μουσικές του εμφανίσεις και την καλλιτεχνική του εξέλιξη. Χαίρομαι που κατάφερα να κάνω αυτό το πρώτο βήμα ενώ παράλληλα είμαι σε σκέψεις και συζητήσεις για το ποιο θα είναι το επόμενο.
Μίλησε μου για τους δημιουργούς των τραγουδιών σου και όσους βοήθησαν να έρθει σε πέρας το πρώτο σου μίνι άλμπουμ. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που περίμενες;
Οι στίχοι είναι του Νικόλα Φραγκιουδάκη, η μουσική του Σπύρου Πρατίλα και οι ενορχηστρώσεις του Πάρη Περυσινάκη. Με το Νικόλα είμαστε φίλοι από τα πρώτα χρόνια στη δραματική σχολή ενώ με το Σπύρο από ακόμα πιο πριν. Η συνεργασία έγινε μέσα σε ζεστό και «οικογενειακό» κλίμα κι έτσι το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά αυτό που προσδοκούσα αφού είχαμε τη δυνατότητα να συζητάμε και να πλάθουμε τα κομμάτια ανάλογα με τις επιθυμίες μας.
Αλήθεια, πόσο βαθιά πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη ένας νέος καλλιτέχνης προκειμένου να κυκλοφορήσει μια δισκογραφική δουλειά;
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν σχεδόν εκλείψει οπότε για να μπορέσει ένας νέος καλλιτέχνης να ηχογραφήσει και να κυκλοφορήσει τη δική του δουλειά πρέπει να κάνει ο ίδιος την παραγωγή. To κόστος είναι σχετικό. Έχει να κάνει με την ενορχήστρωση, το mastering, το στούντιο…Το παρήγορο όμως είναι πως με την εξέλιξη της τεχνολογίας μπορεί κάποιος με ένα σχετικά χαμηλό budget να έχει ένα αρκετά αξιοπρεπές αποτέλεσμα.
Τα digital singles και το διαδίκτυο μπήκε για τα καλά στην ζωή μας. Δηλώνεις στο βιογραφικό σου αθεράπευτα ρομαντική, πως νιώθεις όταν βλέπεις να κυκλοφορούν καινούργια τραγούδια, χωρίς να υπάρχουν σε φυσική μορφή cd;
Το cd ήταν απόρροια μιας εποχής που πολύ απείχε από τον ρομαντισμό. Είμαι πολύ χαρούμενη που ξαναεμφανίζεται στο προσκήνιο το βινύλιο και σκοπεύω η επόμενή μου δουλειά να κυκλοφορήσει σε αυτή τη μορφή.
Αυτό το διάστημα που μιλάμε υπάρχει κάποιο πλάνο για ζωντανές εμφανίσεις σου;
Εμφανίζομαι τις Πέμπτες του Μαρτίου (6/13/20/27) στον Πολυχώρο Ιλιον (Πατησίων 113 & Τροίας 34). Το live μου ονομάζεται «Ονειροκρίτης» και έχει άκρως εικαστικό χαρακτήρα. Η σκηνοθεσία και το σκηνικό είναι του Ηλία Καρελλά, τα κείμενα και το performing του Νικόλα Φραγκιουδάκη ενώ συμμετέχουν και δυο μουσικοί. Επίσης πρωταγωνιστώ στην παιδική μουσική παράσταση «Χιονάτη» από το θίασο Ηλία Καρελλά στο κινηματοθέατρο Τριανον (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων).
Το ρεπερτόριο που προτιμάς να τραγουδήσεις ποιο είναι;
Αν πρέπει να βάλω μια ταμπέλα στη δουλειά μου αυτή θα ήταν μάλλον το έντεχνο τραγούδι. Γενικά όμως μου αρέσει να καταπιάνομαι με διάφορα είδη και ειδικά στα live μου η ποικιλία και ο αιφνιδιασμός του θεατή, είναι ζητούμενο.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που θαυμάζεις και σ’ έχουν επηρεάσει στο τρόπο που τραγουδάς;
Υπάρχουν καλλιτέχνες που θαυμάζω και προέρχονται από τελείως διαφορετικούς χώρους. Μερικοί από αυτούς είναι η Βίκυ Μοσχολιού, η Ella Fitzgerald, ο Elvis Presley,ο Νίκος Ξυλούρης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Φλέρυ Νταντωνάκη, η Lana Del Rey…Μοναδικοί όλοι με το δικό τους τρόπο. Προσπαθώ να ανακαλύψω τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο ξεχωριστούς, να το «κλέψω» και να το φέρω στα μέτρα μου. Αν και τώρα που το σκέφτομαι είναι ένας αρκετά αλλόκοτος συνδυασμός.
Τι σημαίνει για σένα το τραγούδι και η μουσική γενικότερα;
Η μουσική είναι κομμάτι του εαυτού μου πια. Κοιμάμαι, ξυπνάω, κλαίω, γελάω, πενθώ, χαίρομαι, ονειρεύομαι πάντα μουσικά. Όταν τραγουδάω νιώθω να γεννιέμαι ξανά και ο κόσμος γύρω μου γεμίζει χρώμα. Νιώθω ευλογημένη που έχω τη δυνατότητα να εκφράζομαι με αυτό τον τρόπο.
Θέλω να σε ευχαριστήσω για την όμορφη κουβέντα που είχαμε, καλή επιτυχία σε ότι κάνεις.
Εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πολύ όμορφη κουβέντα που κάναμε και για τη υποστήριξή σας!
πηγή: http://www.e-orfeas.gr/
