Ο Βαγγέλης Κοντόπουλος γεννήθηκε στο Krnovτης Τσεχοσλοβακίας από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες. Ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 15 χρονών και σπούδασε κοντραμπάσο στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης από όπου και αποφοίτησε το 1996. Δεν είναι μόνο εξαιρετικός σολίστ, συνθέτης και ενορχηστρωτής, αλλά για πολλά χρόνια έκανε και κάνει ακόμα παραγωγές σε δίσκους. Δίσκους, που αν αρχίσω να τους αναφέρω θα χρειαστώ αρκετές γραμμές και θα χάσουμε την ουσία της συνέντευξης. Σαν χαρακτήρας έχει ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ και μια ευθύτητα στον λόγο όπου πολλές φορές τον κάνει, όπως λέει, στριφνό και με έντονη τάση για κριτική. Σπανίζουν οι αυθεντικές προσωπικότητες στις μέρες μας, γι’αυτό είναι πρόκληση μια συζήτηση μαζί του. Βέβαια, υπάρχει και η πρόσφατη κυκλοφορία του άλμπουμ με το γκρουπ «Νόστος» που δίνει ένα λόγο παραπάνω για να τον συναντήσω και να μιλήσουμε για το πριν και το τώρα.
Μετά την δισκογραφική σου δουλειά « Όλα είναι αλλού» το 2011, επιστρέφεις με το νέο άλμπουμ του μουσικού σχήματος «Νόστος». Ποιος είναι ο λόγος που άργησες τρία χρόνια να κάνεις δισκογραφική δουλειά;
Σοβαρά, πέρασε τόσος καιρός; Πέρα από την πλάκα, έχω δικούς μου ρυθμούς και έπειτα αυτός δεν είναι ακριβώς προσωπικός μου δίσκος. Εδώ είμαι μέλος και παραγωγός του συγκροτήματος «Νόστος».
Θα ήθελα να μας συστήσεις την παρέα σου, δηλαδή τους συνεργάτες σου, οι οποίοι βοήθησαν στην ολοκλήρωση του «Νόστος».
Ο Γιάννης Γιακουμάκης ο οποίος είναι ένας πολύ σπουδαίος σολίστ στην κλασική κιθάρα, ο Δημήτρης Παναγούλιας, εκπληκτικός και με άποψη στα κρουστά και η Ματίνα Μάστορα, γλυκιά και πάρα πολύ καλή τραγουδίστρια στα φωνητικά. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου στην Ξάνθη και το διασκεδάσαμε πολύ! Είναι περιφερειακή δουλειά, μιας και ο Γιάννης με την Ματίνα ζουν στην Ρόδο, εγώ στην Ξάνθη και ο Δημήτρης Θεσσαλονίκη.
Ως παραγωγός και δημιουργός της RedTree, εταιρείας όπου κυκλοφόρησες το νέο cd, έβαλες βαθιά το χέρι στην τσέπη;
Το βάζω συνεχώς, αλλά τώρα πια δεν βρίσκω και τίποτα μέσα! Κοίταξε, εμείς που προερχόμαστε από την πιο ορχηστρική η (εναλλακτική) μουσική έχουμε μάθει να επενδύουμε χωρίς να περιμένουμε οικονομικό όφελος από αυτό. Ειδικά στην σημερινή εποχή, τίποτα απολύτως. Τώρα πια είναι σαν να δίνεις κάρτα για να συστηθείς ώστε να σε μάθουνε, είναι όμως πολύ ακριβή κάρτα, πίστεψε με! Αναγκαστικά έπρεπε να γίνω ηχολήπτης, παραγωγός, ενορχηστρωτής και χρηματοδότης ώστε να ρίξω τα έξοδα γιατί δεν βγαίνει αλλιώς.
Πιστεύεις ότι θα επιστραφούν τα χρήματα που επένδυσες ή θεωρείς τον εαυτό σου ιδεολόγο, και ό,τι κάνεις έχει να κάνει με το μεράκι και την αγάπη σου για την μουσική;
Ούτε για πλάκα δεν επιστρέφονται τα χρήματα. Μια σοβαρή δουλειά ξεκινάει από εφτά με οχτώ χιλιάδες για να ολοκληρωθεί, αυτό που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι υπάρχει το κόστος στούντιο ηχογράφησης, του εργοστάσιου που θα τυπωθεί το cd, τα εξώφυλλα που πρέπει κάποιος να κάνει, η φωτογράφηση και πολλά άλλα, όποιος βγάλει τα μισά είναι τυχερός. Για μένα προσωπικά έχει να κάνει μόνο με το μεράκι, την αγάπη μου για την μουσική και την ανάγκη για έκφραση, τίποτα άλλο. Μιλάμε για τεράστια ταλαιπωρία, αλλά και απίστευτη χαρά, για να μην γκρινιάζουμε συνέχεια!!!
Ένα σημαντικό γεγονός στην ζωή σου πιστεύω ότι υπήρξε η μετακόμιση σου στην Ξάνθη από την Αθήνα το 2005. Σε επηρέασε θετικά ως δημιουργό αυτή η αλλαγή;
Ναι πολύ, βρήκα την απαραίτητη ηρεμία για να δημιουργήσω και δεύτερον αισθάνθηκα ότι δεν υπάρχει λόγος πια να είμαι στην Αθήνα. Έχω μακριά ιστορία με μετακομίσεις από Τσεχία όπου γεννήθηκα, έπειτα στα Γιαννιτσά, μετά Θεσσαλονίκη, Αθήνα και τέλος Ξάνθη, και θα δούμε που αλλού ακόμα.
Σε ποια Ελλάδα ζούμε κατά την γνώμη σου καλλιτεχνικά; Είναι το «σύστημα» των τελευταίων τριάντα χρόνων ένοχο για όσα έχουν συμβεί;
Είναι απίστευτη η παραπληροφόρηση, ο κάθε σκυλάς λέγετε καλλιτέχνης, που μόνο κακοτέχνης είναι, η καθόλουτεχνης θα έπρεπε να λέγετε. Μια μουσική εκπομπή που να παρουσιάζει νέους καλλιτέχνες στην τηλεόραση δεν υπάρχει, μόνο κάτι τύποι που χορεύουν ζεϊμπεκιές και τρώνε, και κάτι τάλεντ σόου της κακιάς ώρας που προωθούν ανούσια λαϊκοπόπ . Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν υπάρχει τίποτα καλό σε αυτήν την Ελλάδα, και δεν μιλώ μόνο για μουσική. Το σύστημα δεν είναι ακριβώς σύστημα, μακάρι να ήταν, είναι ο κάθε τυχάρπαστος που προσπαθεί να βγάλει λεφτά με όποιον τρόπο μπορεί για αυτό είμαστε τόσο χάλια.
Υπάρχει όμως μια αθέατη Ελλάδα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας που δημιουργεί εκπληκτικά πράγματα και δεν την ξέρουνε, γιατί εκεί τι να κάνει το λεγόμενο σύστημα δεν μπορεί να βγάλει λεφτά η έτσι νομίζει!!! Σε αυτήν την Ελλάδα θέλω να ανήκω!
Κατά κάποιο τρόπο ήσουν μέρος του συστήματος, γιατί στο παρελθόν έχεις παίξει με μεγάλα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου, ως σολίστ βέβαια του Κόντρα μπάσου. Αλλά ποτέ σε όσες συνεντεύξεις σου έχω διαβάσει δεν «χάιδεψες αυτιά». Είναι έτσι;
Ναι, έχω παίξει, και μάλιστα πριν να γίνουν γνωστοί οι πιο πολλοί, μετά δεν νομίζω ότι με χρειαζότανε (γέλια) γιατί πάντα ήμουνα στριφνός και με έντονη τάση για κριτική, αλλά τότε κάναμε και ωραία πράγματα με την τρέλα μας. Ποτέ δεν έχω παίξει με στόχο το μεροκάματο, έπρεπε πάντα να υπάρχει κάτι να με τραβήξει, και όταν σταμάτησε να μου αρέσει, απλός έφυγα και δεν ξαναγύρισα! Δυστυχώς για μένα δεν είμαι και τόσο ματαιόδοξος.
Γιατί στην Ελλάδα πια δεν δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό και εκτίμηση στους ανθρώπους που προάγουν φιλότιμα τον πολιτισμό. Φταίει η κρίση; Είναι καιρός για επανάσταση ή ακόμα είμαστε μακριά για κάτι τέτοιο;
Βρήκαμε την κρίση για δικαιολογία. Αν πήγαινε το μεροκάματο εκεί που ήταν και υπήρχανε δουλειές θα ξεχνούσαν όλοι τι τραβήξανε και θα χόρευαν στα τραπέζια πάλι με σκυλομπαρόκ τσιφτετέλια, και έπειτα γινόμαστε μεγαλώνοντας ό,τι μισούμε! Πρώτα να ξεκινήσουμε από μέσα μας και μετά γίνονται όλα. Η επανάσταση δεν ξεκίνησε ποτέ από την τέχνη, αλλά για πιο σπουδαία πράγματα, για το ψωμί ας πούμε, για τις ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για την ελευθερία, και μετά ακολουθούσε η τέχνη, πάντα ήταν καθρέφτης της κοινωνίας.
Πιστεύεις ότι ζούμε την παρακμή μας ως λαός, χρειάζεται μια επανεκκίνηση για να συνέλθουμε;
Πιστεύω ότι ζούμε το τέλος εποχής και τα πράγματα είναι πιο δύσκολα από ό,τι φαίνονται, τώρα για επανεκκίνηση δεν έχω ακούσει ποτέ, δεν νομίζω να υπάρχει τέτοιο πράγμα μόνο ο δόκτωρ Χάουζ μπορεί να το κάνει (γέλια)
Θέλω να επανέλθω στο πρώτο άλμπουμ των «Νόστος». Ο δίσκος περιλαμβάνει έντεκα τραγούδια, δέκα από αυτά είναι διασκευές και ένα νέο τραγούδι σε σύνθεση του Γιάννη Γιακουμάκη. Στις διασκευές περιλαμβάνονται ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια, αγαπημένα λαϊκά και ένα παραδοσιακό αρμένικο. Πως καταφέρνετε να δώσετε νέα πνοή σε ήδη γνωστά τραγούδια και να τα εξελίξετε με τέτοιο τρόπο που όσοι τα ακούσουν φαντάζομαι θα τα αγαπήσουν;
Μέσα σε αυτά υπάρχει και ένα του Χατζιδάκι, το bitterway, απλός βάλαμε ό,τι αγαπούσαμε. Στις συναυλίες παίζουμε και άλλα πολλά, μέχρι και Αττίκ και μερικά δικά μου και του Γιάννη Γιακουμάκη. Αν και στο cd δεν έχουμε βάλει κανένα δικό μου, βλέπεις δεν είμαι και τόσο εγωιστής, απλός δεν ταίριαζε, έπειτα είμαστε και πολύ αγαπημένοι και παίζουμε μόνο για να ευχαριστιόμαστε, από εκεί ξεκινάμε πάντα.
Τέλος θέλω να σε ευχαριστήσω για την κουβέντα μας, και να ρωτήσω αν υπάρχει πλάνο για ζωντανές εμφανίσεις προκειμένου να παρουσιάσετε σε κοινό την καινούργια σας δισκογραφική δουλειά.
Μόλις τελείωσα έναν παιδικό δίσκο του Γιώργου Φραντζολά που λέγετε «με τον Αίσωπο εκδρομή» για το Κόκκινο δέντρο(RedTree). Στο πλάνο υπάρχει τώρα ο προσωπικός μου δίσκος που τον άφησα στην μέση για να τελειώσω τους «ΝΟΣΤΟΣ», λίγες συναυλίες το καλοκαίρι και ένας ορχηστρικός δίσκος που επίσης άφησα στην μέση. Ααα και πρέπει και να δουλέψω σαν ενορχηστρωτής για να έχω να τους πληρώσω!!! Ευχαριστώ και γω που με φιλοξενήσατε στον Ορφέα.
Τον Βαγγέλη Κοντόπουλο μπορείτε να τον βρείτε:
Face book: https://www.facebook.com/vangelis.kontopoulos
Το κανάλι της RedTree στο U-tube: https://www.youtube.com/user/RedTreeGreece
Το προσωπικό του site: http://www.vangeliskontopoulos.gr
πηγή: http://www.e-orfeas.gr/
