Από τις ιστορίες του Ζαφείρη. Πρωτοδημοσιεύθηκαν στο http://www.mylady.gr/
Τελευταία, όλο και περισσότερο. Έτσι αποφάσισα να σας βλέπω και να με βλέπετε συχνότερα. Γιατί το μωσαϊκό της βεράντας, το παρκέ κι οι πολυάριθμες -είναι η αλήθεια- εκδηλώσεις φίλων και θαυμαστών, δε με καλύπτουν πολιτισμικά.
Θέλω το λοιπόν, ν’ ανοίξω τα φτερά μου. Ή για να το εκφράσω ακριβέστερα, τα παχιά μουστάκια μου. Να φτάσει η φωνή μου, ως την άλλη άκρη της υδρογείου. Να θίξω, όσα με αφορούν, να καταδείξω την ανεπάρκεια της κοινωνίας σας και ταυτόχρονα, να αναδειχθώ σε γάτο σταρ το λιγότερο, ή σε γάτο γκουρού. Στο μέλλον, θ’ ακούω και στην τυπική προσφώνηση «δάσκαλε».
Κι αν όλο το πρότζεκτ αποβεί προς βέβαιον όφελός μου, ίσως ασχοληθώ στο μέλλον με την πολιτική, τη δισκογραφία ή τη συγγραφή βιβλίων. Έτσι κι αλλιώς, έχω πλήρη συνείδηση πως, η έννοια γιγαντοαφίσα, θ’ αποκτήσει άλλη διάσταση με τη συμβολή μου στα κοινά, με τη γενικότερη έννοια. Ούτως ή άλλως, ταμεία σπάνε η πολιτική ή το εμπόριο αυτή την εποχή, οι μούτζες καλά κρατούν, για τη δε αγορά, δε καθίσταται ανάγκη να προσδιορίσω τα μεγέθη των απεγνωσμένων φωνών της. Ίσως και να ‘μαι η λύση για την εθνική μας οικονομία. Εσείς με τη σειρά σας, θα πρέπει:
α. ν’ αναγνωρίσετε άμα τη εμφανίσει μου, την μαλλιαρή μου υπεροχή, β. να καλουπώσετε το συντομότερο, κουκλάκια λουξ ποιότητας με τον εξιδανικευμένο μου σωματότυπο και κατά το κυριότερο, γ. να με κάνετε παγκόσμιο βίντεο γκέιμ αφενός πολύ θα υποχρεώσετε τη ματαιοδοξία μου, αφετέρου θα κόψετε χοντρό χρήμα, που με τη σειρά του, θα δώσει μια ανάσα εξυπηρέτησης στο ματιασμένο εθνικό μας χρέος.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή: Με λένε Ζαφείρη, είμαι δεκατριών ετών και πέντε μηνών και πλήττω σε καθημερινή βάση. Συμπερασματικά, ¬δεν είμαι καθόλου καλά. Αν αυτό τώρα, το βάλετε πλάι στο γεγονός ότι σα γάτος, πληκτρολογώ αργά, άρα καθυστερώ, έχετε τον απόλυτο συνδυασμό γοητείας, αλλά και τσαντίλας. Λουστείτε με, λοιπόν.
Τη γάτα της ζωής μου, τη λέγανε Λιλή. Τ’ όνομά της –δε παίρνω κι όρκο- ήταν εμπνευσμένο από τη Λιλή Παπαγιάννη, τη γνωστή ηθοποιό, που ‘χε ο Γιάννης γειτόνισσα. Άλλο δε γνωρίζω να πω, εγώ βρέθηκα σαν ώριμο φρούτο στη μοναχική αγκαλιά της. Οκτώμισι μηνών κι ήμουνα ήδη πατέρας, ούτε το σεξ δε χάρηκα σαν απόλαυση ή υπέρτατη ολοκλήρωση. Η Λιλή έκανε τα περισσότερα: γκαστριές, αναγούλες, όνειρα για το μέλλον μας. Αποκτήσαμε μαζί πέντε άξια τέκνα: τον λευκό Αδιάφορο, τον ανάμικτο Σιαμέζο Μαξιλαράκια, τον χαζοβιόλη Μπάρμαν –του άρεσε να τρίβει μουσούδια στα ποτήρια με αλκοόλ- τον κοινό Κατουρλή –δεν έχει μεγάλη πλάκα, που διαλέχτηκε πρώτος για υιοθεσία;- κι ένα κορίτσι, που σας άφησα τελευταίο και καλύτερο: την απίστευτη Παρδαλίτσα, που ξάπλωνε γαλήνια και πολύχρωμη απ’ την πολλή ανάμιξη φυλών, πλάι στην πάλλευκη μάνα της κι απολάμβαναν τ’ αγόρια, που επιδίδονταν σε σαχλαμάρες ή εξαλλοσύνες.
Μετά την παρέλευση διμήνου, ξεπέσαμε στις μικρές αγγελίες των εφημερίδων. Άρχισε να ‘ρχεται κόσμος, η οικογένεια όλο και μίκραινε. Ώσπου, μείναμε με την ώριμη σύζυγο μαγκούφηδες και δύσπραγοι, να βλέπουμε το μέλλον με απογοήτευση κι απαισιοδοξία. Τζάμπα κόπο είχαμε καταβάλλει, αφήστε που δε ζήτησε κανείς την άδειά μας. Επτά γάτες, θα κάναμε φοβερή οικογένεια στο διαμπερές δυάρι της οδού Τύχης, μπορεί και να συστήναμε ένα άξιο θεατρικό σχήμα, η μεταφορά του ομώνυμου με μας μιούζικαλ [The Cats], θα ‘τανε παιχνιδάκι σωστό, αρκεί να βρίσκαμε τον ιδανικό χορηγό.
Αλίμονο όμως, τα παιδιά μας είχαν εξαιρετική επιτυχία στις αγκαλιές των αγνώστων. Και ξεμείναμε μόνοι, η Λιλή κι εγώ, αντιμέτωποι με τη σχέση μας, που μοιραία έπεσε σ’ ένα ευρύχωρο υγρό τέλμα. Σαν άτεκνοι γονείς, προσπαθήσαμε να δούμε τη ζωή μας από την αρχή, απλώνοντας στο τραπέζι όσα μας έδεναν κι όσα μας χώριζαν. Εκείνη ήθελε αγκαλιές, εγώ βαριόμουνα οικτρά, προτιμούσα τις δροσερές γλάστρες, ειδικά εκείνη την πλατιά με τον τροπικό φοίνικα, άσχετα αν πολλές φορές κινδύνεψε, να μ’ αφήσει γάτο-Οιδίποδα, εγώ εκεί: πιστός στα χώματα. Η Λιλίνα ήτανε φαν κλαμπ των δυο τελευταίων κύκλων του fame story κι εγώ προτιμούσα τα μενεξεδιά ηλιοβασιλέματα στα Πατήσια. Ενδιαφέροντες, αλλά διαφορετικοί οι κόσμοι μας. Και σύντομα επήλθε ρήξη και διάσταση, που εντάθηκε πριν τη μετακόμιση.
Αλλά γι αυτά, θα σας μιλήσω την επόμενη φορά. Γιατί θέλω να σας λείψω ως την άλλη βδομάδα, να με ψάχνετε και να μιλάτε για μένα. Γιατί έκτος από ευαίσθητος κι εσωστρεφής, είμαι και καίρια σαδιστικός σα προσωπικότητα, δε το ‘παμε; Ορίστε, το λέμε. Τι καταλάβατε;
• Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
https://www.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki
http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/pezografia/giannis-filippidis.html
http://yannis-filippidis.blogspot.gr
