Από τον Κροπότκιν μέχρι τον Τολστόι κι από τον Προυντόν μέχρι τον Νίκο Ρωμανό, πολύ μελάνι κι ακόμη περισσότερο αίμα έχει χυθεί για τον ορισμό, την κατανόηση, αλλά κυρίως για τον αφανισμό της αναρχίας. Στο άκουσμα και μόνο της λέξης, εικόνες βίας έρχονται στο μυαλό μας υπονομεύοντας έτσι την πραγματική διάσταση και ερμηνεία της. Αν, λοιπόν, η αναρχία είναι βία τότε γιατί όλα αυτά τα τόσο φωτεινά μυαλά την ασπαστήκαν με μοναδική ευκολία; Κι αν η Αναρχία είναι το κατάπτυστο φιλοσοφικό, οικονομικό, κοινωνικό ιδεολόγημα των τάχα επαναστατών ή των «μπαχαλάκηδων» γιατί ο Τολστόι-εύπορος ο ίδιος- με κτήματα και στρέμματα γης κυλίστηκε με τους «άθλιους» φτωχούς συμπατριώτες του στο όνομα της ισότητας. Γιατί ο Προυντόν, επίσης με δική του γη, έγραψε το περιβόητο «η ιδιοκτησία είναι κλοπή» και απαρνήθηκε την ιδιοκτησία του. Ακόμη κι αν κατηγορήθηκε από αρκετούς φιλόσοφους και στοχαστές για την στάση του απέναντι στην Αναρχία είναι ο πρώτος που αυτό-αποκαλέστηκε αναρχικός.
Ποιοι είμαστε σήμερα εμείς με τις στοιχειώδεις γνώσεις ενός άθλιου εκπαιδευτικού συστήματος και την εντελώς ανύπαρκτη μετέπειτα πνευματική, ηθική, ψυχολογική, ακόμη και αισθητική καλλιέργεια να μιλούμε για τα οικονομικά συστήματα ή για την φιλοσοφία του αναρχικού, αφού για πάντα το μέλημα μας είναι «να τη βγάλουμε καθαρή». Αν ζούσε ο Κροπότκιν για παράδειγμα ποιος από τους πολιτικούς μας -τους διαβασμένους και μορφωμένους- θα μπορούσε σε ένα διάλογο μαζί του να του δικαιολογήσει τις συνθήκες της κρίσης ή ακόμη καλύτερα να του αποδείξει πως «όλο αυτό» γίνεται στα πλαίσια ενός δημοκρατικού συστήματος για το καλό του κόσμου!
Ο καπιταλισμός δημιουργεί φτώχεια και ανισότητα. Ο ίδιος ο Κροπότκιν καταγόταν από αριστοκρατική οικογένειας. Ο πατέρας του μάλιστα ήταν Πρίγκιπας. Τι δίνει την ώθηση σε όλα αυτά τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών να ασπαστούν την αναρχία; Όλες οι απαντήσεις του σήμερα ειδικά αυτές οι ψυχολογικές αναλύσεις των δημοσιογράφων που με το κύρος που τους δίνει ο τηλεοπτικός φακός μιλούν σαν ειδήμονες για οποιοδήποτε θέμα από το πώς καθαρίζεται το μήλο μέχρι γιατί ο Ρωμανός κάνει απεργία πείνας, μόνο ανεπαρκείς μπορούν να χαρακτηρισθούν. Κι αυτό για να κρατήσουμε κάποιο επίπεδο.
Μήπως η μελέτη των πραγματικά πεφωτισμένων ανθρώπων, του σήμερα αλλά και των προηγούμενων αιώνων, μας ωθεί στην ανακάλυψη της αλήθειας; Μήπως το κόλπο για να γλιτώσεις από την μιζέρια του δεν έχω να καταναλώσω είναι να μάθεις το γιατί θέλεις να καταλανώνεις.. «Η εργασία θα είναι 4, με 5 ώρες την μέρα από το εικοστό μέχρι το τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας του ανθρώπου. Η ατομική ιδιοκτησία και τα άνισα εισοδήματα θα αντικατασταθούν από την ελεύθερη διάθεση αγαθών και υπηρεσιών… κάθε άτομο θα κρίνει τις δίκες του ανάγκες… θα υπάρχει ποικιλία ευκαιριών για ευχάριστες απασχολήσεις». Αυτά έλεγε ο μέγας Άναρχο-κομμουνιστής Κροπότκιν… Πως θα γίνει η ιδανική αυτή κοινωνία; Μα φυσικά ή προπαρασκευή τέτοιων κοινωνικών-ανθρώπων θα πρέπει να στηριχτεί στην παιδεία. Στην εκπαίδευση. Στην καλλιέργεια.
Ο Κροπότκιν δεν έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος με την βόμβα στο χέρι, παρόλο που διατύπωσε την θεωρία του άναρχο-κομμουνισμού. Έμεινε γνωστός-ανάμεσα σε άλλα γιατί η ζωή του αποτέλεσε υπόδειγμα υψηλών ηθικών στόχων. Απίστευτο για τους περισσότερους… κι όμως αληθινό.
Περνάω περίπου 20 χρόνια τον Νίκο Ρωμανό. Και αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς στα είκοσι μας θα μπορούσαμε να έχουμε τη δική του πορεία. Άραγε αν ανταλλάζαμε την βολή μας τότε μήπως σήμερα ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος… Γιατί αν δεν είναι βία το σημερινό σύστημα τότε τι είναι; Η Αναρχία δεν ασπάζεται την αρχή της βία ως μέτρο νουθεσίας. Στην παιδεία στηρίζεται για να σε αλλάξει. Κι αυτήν ακριβώς την παιδεία αρνείται σήμερα το «μη-αναρχικοό» σωφρονιστικό μας σύστημα… δια νόμου…
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα
https://www.facebook.com/maria.liaska.16?fref=ts
https://www.facebook.com/pages/Μη-μου-πεις-το-τέλος-Μαρία-Λιάσκα-Μαυράκη-Άνεμος-εκδοτική/278596392316447?fref=ts
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/telos.html
