Ωραία, τώρα που πέρασε η ημέρα των ερωτευμένων μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα χωρίς να φοβάμαι τα επικείμενα σχόλια. Το παραδέχομαι: μου αρέσει η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ναι, το λέω και δημόσια, την αγαπώ αυτή την μέρα του χρόνου. Και για να σας προλάβω όχι δεν είμαι ερωτευμένη αυτό τον καιρό. Για την ακρίβεια δεν έχει τύχει ποτέ ως τώρα να είμαι σε σχέση την συγκεκριμένη ημέρα. Και ναι συμφωνώ απόλυτα ότι την αγάπη δεν πρέπει να την γιορτάζουμε και να την θυμόμαστε μόνο μια φορά τον χρόνο. Και ναι είναι μια εμπορική γιορτή που φτιάχτηκε για το καλό των καταστημάτων και ότι δεν είναι δικός μας άγιος για να τον γιορτάζουμε. Και γενικά συμφωνώ και με όλα τα υπόλοιπα κλισέ που λένε οι αντιβαλεντικοί αυτού του κόσμου. Όπως είχα μια έντονη συζήτηση με έναν φίλο μου τις προάλλες γι’ αυτό το θέμα. Εγώ από την μια πλευρά και εκείνος από την άλλη. Να υποστηρίζει όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα. Ναι Π. συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Έχεις δίκιο σε όσα είπες. Ε και; Και όπως τα ανέλυσα σε εκείνον, έτσι τα αναφέρω και παρακάτω. Όχι τίποτε άλλο αλλά να σταματήσουμε κάθε χρόνο την ίδια ημέρα να χωριζόμαστε στα δυο.
«Ε και;» θα σου πω εγώ. «Τι πειράζει; Τι σε εμποδίζει να γιορτάσεις με τον/την αγαπημένο/η σου;» Ας χαλαρώσουμε λίγο. Είναι μια γιορτή, ας την αντιμετωπίσουμε έτσι ακριβώς. Είναι μια παραπάνω ευκαιρία να δείξεις σε αυτόν/αυτήν που αγαπάς το πώς αισθάνεσαι. Όχι δεν λέω να πας να ξοδέψεις χρήματα, που έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν αυτή την περίοδο. Το αγαπημένο της φαγητό, ένα μασάζ για να χαλαρώσει, μια λίστα με τα αγαπημένα του τραγούδια. Κάτι απλό, δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω. Να δείτε αγκαλιά την αγαπημένη της ταινία και ας την βαριέσαι αφόρητα εσύ (την ταινία όχι την κοπέλα), ’κάν΄ το για το χατίρι της.
Η έννοια αυτής της ημέρας ίσως να κρύβεται στο γεγονός ότι με όλα τα άγχη, τα προβλήματα, την κρίση, ίσως κάπου στην διαδρομή ξεχνιόμαστε και δεν εκδηλώνουμε τα αισθήματα μας. Και έρχεται αυτή η ημέρα και όλες οι βιτρίνες γεμίζουν λουλούδια και κόκκινες καρδούλες. Και ομορφαίνουν λίγο την μουντή ατμόσφαιρα. Ή ίσως θέλει να μας δείξει πόσο τυχεροί είναι αυτοί που μέσα σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο που ζούμε έχουν βρει το ταίρι τους. Γιατί ναι είναι τυχεροί. Πολύ. Και αυτοί που ακόμη ψάχνουν βλέποντας όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια κρατάνε μέσα τους την ελπίδα ότι μια μέρα θα το βρουν.
Ναι ανήκω στο κλαμπ των Α. Ρ. (αθεράπευτα ρομαντικών). Και θα είμαι για όλο το υπόλοιπο της ζωής μου και χαίρομαι γι’ αυτό. Χαίρομαι που συγκινούμαι με τα πιο απλά πράγματα όπως ένα και μόνο τριαντάφυλλο, ένα όμορφο τραγούδι με μια γλυκιά αφιέρωση, μια απρόσμενη επίσκεψη. Μπορώ και βλέπω τον κόσμο πιο όμορφο, λίγο πιο χαρούμενο, πιο χρωματιστό. Με προτιμώ έτσι παρά κυνική που ήμουν για πολλά πολλά χρόνια. Με το να μην περιμένω τίποτα και όλοι και όλα να μου φαίνονται ύποπτα. Γιατί τελικά ξέρετε τι έγινε; Όντος τίποτα. Ίσως τελικά να ισχύει αυτό που λένε με το σύμπαν, το ό,τι ενέργεια του στέλνεις αυτή θα πάρεις και πίσω. Οπότε τι θα μας κοστίσει να είμαστε λίγο πιο αισιόδοξοι και χαρούμενοι; Ίσως τώρα όντος κάτι ευχάριστο να συμβεί και αν όχι τουλάχιστον δεν θα έχει περάσει ο χρόνος μου μουντά και καχύποπτα.
Εσείς εκεί έξω λοιπόν που μορφάζετε με αηδία κάθε χρόνο στις 14 Φλεβάρη, είπαμε χαλαρώστε. Μια γιορτή είναι. Γιατί πρέπει δηλαδή για όλα να γκρινιάζουμε και για όλα να είμαστε αρνητικοί; Ας αφήσουμε για λίγο την γκρίνια πίσω μας και ας αφήσουμε τους ερωτευμένους αυτού του πλανήτη να γιορτάσουν. Και που ξέρεις; Μπορεί του χρόνου να είσαι και εσύ τόσο πολύ ερωτευμένος που την συγκεκριμένη ημέρα να προσπαθείς να βρεις πως θα τον/την ευχαριστήσεις. Γιατί ο έρωτας αυτό σου κάνει, σου ανατρέπει όλες τις θεωρίες σου. Γι’ αυτό έχει και τόση πλάκα.
• επικοινωνήστε με την δημιουργό
https://www.facebook.com/stavroula.alats?fref=ts
