Κάποιος πετυχημένος και ξύπνιος νεόπλουτος πήγε κάποια στιγμή διακοπές στην Κεφαλλονιά. Γοητεύτηκε από το νησί, αλλά προβληματίστηκε με τους κατοίκους. Αυτή η άνεσή τους με τα σκαμπρόζικα αστεία, οι πλάκες τους, οι βλασφημίες τους αλλά κυρίως η κουρλαμάρα τους, που την συζητούσαν στην παρέα του, τον τρέλαινε. Δεν μπορούσε ο πετυχημένος ξύπνιος ν’ αποδεχτεί ότι υπήρχε μυαλό που να στροφάρει περισσότερο από το δικό του…
Καταπιάστηκε λοιπόν να τα οργανώσει έτσι που να αποδείξει πως η Κεφαλλονίτικη κουρλαμάρα είναι μύθος.
Έψαξε και αγόρασε έναν αγρό εύφορο από έναν Κεφαλλονίτη που είχε αρκετά χωράφια και μάλιστα το πήρε αμέσως χωρίς παζάρια στην πρώτη τιμή που του έδωσε ο Κεφαλλονίτης, ώστε να μην τον πονηρέψει.
Ενώ κάμαν τα χαρτιά του εξήγησε πως ο ίδιος δεν είχε την δυνατότητα να καλλιεργήσει το χωράφι του και πρότεινε να συνεταιριστούν στην καλλιέργεια, ώστε να μη γίνει το χωράφι χέρσο. Ο Γεράσιμος ο Κεφαλλονίτης δέχτηκε και πρότεινε να σπείρουν στάρι.
Έτσι και έγινε, ο Γεράσιμος έσπειρε το χωράφι και το φρόντιζε μαζί με τα δικά του. Σαν έφτασε η ώρα του θερισμού μήνυσε στον συνεταίρο του να έρθει για να κάνουν το θέρισμα. Πήγε ο επιχειρηματίας στο νησί και κίνησε να βρει τον Γεράσιμο στα χωράφια μέσα στη ζέστη και στο λιοπύρι. Τον είδε ο Γεράσιμος σκασμένο και κουρασμένο και του πρότεινε:
«Κάτσε κουμπάρε στη σκιά να ξεκουραστείς και κάνω πρώτα εγώ τη δική μου δουλειά στα γρήγορα, που είμαι και μαθημένος. Θα κόψω τα απάνω και θα σου αφήσω το μεγαλύτερο κομμάτι από τα σπαρτά να το μαζέψεις με την ησυχία σου σαν πέσει ο ήλιος».
Ο ξύπνιος συμφώνησε χαρούμενος, ο Γεράσιμος θέρισε τον καρπό, όπως συμφωνήθηκε και έφυγε. Το απόβραδο μπήκε ο ξύπνιος καμαρώνοντας στο καφενείο και καυχήθηκε πως βγήκε κερδισμένος από την συναλλαγή, αφού ο Γεράσιμος που δούλεψε πήρε μόνον τις άκρες από τα στάρια, ενώ αυτός μια βόλτα ήρθε και πήρε τα περισσότερα που δεν του στοίχησαν και τίποτα.
Οι χωριανοί που τον ήξεραν γέλασαν μαζί του και του εξήγησαν πως την πάτησε…
Δαγκώθηκε ο Αθηναίος και λύσσαξε, αλλά δεν είπε κουβέντα στον Γεράσιμο. Την επόμενη χρονιά του έκανε πάλι την ίδια πρόταση αλλά δήλωσε πως τώρα δεν ήθελε στάρι.
«Κανένα πρόβλημα», είπε ο Γεράσιμος, «θα φυτέψουμε πατάτα».
Σαν βγήκαν τα βλαστάρια από τις πατάτες, ο Γεράσιμος ειδοποίησε τον συνεταίρο του να κατέβει στο νησί να μαζέψουν τη σοδειά. Προετοιμασμένος ο ξύπνιος κατέφτασε νωρίς το πρωί στο χωράφι και δήλωσε πως θα μάζευε πρώτος αυτή τη φορά. Ο Γεράσιμος έκανε πίσω ιπποτικά, άραξε στη σκιά του δέντρου και άφησε τον συνεταίρο του να κουρέψει όλα τα βλαστάρια. Σαν έφυγε ο ξύπνιος από το χωράφι με τα σακιά γεμάτα βλαστάρια, μπήκε ο Κεφαλλονίτης στο χωράφι με την τσάπα του στο χέρι, έσκαψε, έβγαλε τις πατάτες και γέμισε τα δικά του σακιά.
Το απόβραδο στο καφενείο μπήκε πάλι καμαρωτός ο Αθηναίος, παρήγγειλε τον καφέ του, άναψε το πούρο του, τράβηξε τις πρώτες ρουφηξιές και με περισπούδαστο ύφος δήλωσε:
«Αυτή τη φορά μπήκα πρώτος στο χωράφι και μάζεψα με τα χέρια μου τα βλαστάρια από τις πατάτες. Δυο τσουβάλια γέμισα. Στον Γεράσιμο έμεινε το αποκάτω. Τώρα ποιος την έφερε σε ποιόν;»
Ο χωριανός που τον ήξερε πια τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και ψέλλισε:
«Μα έπρεπε να καταλάβεις πως ήξερε ότι την επόμενη φορά θα έμπαινες εσύ πρώτος στο χωράφι να μαζέψεις το μερτικό σου από τη σοδειά, για αυτό και σου είπε να φυτέψετε πατάτα. Τώρα τις μάζεψε όλες για τον εαυτό του, αφού ο καρπός είναι κάτω από τα βλαστάρια μέσα στο χώμα! Αχ βρε κουμπάρε γελιέται ο Κεφαλλονίτης;»
Σημ.: Ευχαριστώ τη συμπατριώτισσα και φίλη μου κα Αφροδίτη από το Αργοστόλι, που μου διηγήθηκε τόσο χαριτωμένα αυτή την ιστορία και με έκανε να γελάσω με τη καρδιά μου με τη κουρλαμάρα της ράτσας μας.
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/elina.galanopoulou?fref=ts
http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/mia-zwh-antres.html
https://www.facebook.com/ElinaGalanopoulou.AnemosEkdotike?ref=ts&fref=ts
www.kythirionpolitia.gr
http://www.aloizianika1768.com
