Μπορούν οι λέξεις να ‘ναι σφαίρες; Ρωτάω κι απαντάω ταυτόχρονα: Μα και βέβαια μπορούν. Οι κυριολεκτικές σφαίρες βλέπεις, όπως και το τραύμα που αφήνουν, γιατρεύονται ευκολότερα, άσε που χάνουν πολύ εύκολα το στόχο τους. Τουναντίον, ο λόγος, εκτός από αρχή των πάντων, βρίσκει πάντα το στόχο του, εκεί που άλλοτε θες κι άλλοτε τσούζει ελαφρά: κατάκαρδα. Ιδιαίτερα αν ο/οι σκοπευτής/ες είναι άξιοι στους ρόλους τους, το αποτέλεσμα έχει συχνά την ανάγκη της καταγραφής.
Οι «Λέξεις σφαίρες», που ανεβαίνουν στο «Θέατρο της Ημέρας» είναι μια σειρά από άπαιχτα –κυριολεκτικά και μεταφορικά- μονόπρακτα, που ανεβαίνουν στην ευρηματική σκηνοθεσία του Ζανό Ντάνιας, είναι γραμμένα από το Γιώργο Σκούρτη κι εστιάζουν το απόλυτο σήμερα. Φωτίζουν τις καθημερινές μας σκέψεις.
Τρεις σημαντικοί ηθοποιοί επί σκηνής σε ρόλους που εναλλάσσονται, προσκαλούν/προκαλούν το κοινό σ’ ένα παιχνίδι ακριβών συναισθημάτων, κερδίζοντας την παρτίδα κατά κράτος, αφήνοντας στο πέρασμά τους μπροστά, αλλά και πλάι στους θεατές, αυθεντικό άρωμα θεάτρου.
Ρομποτικοί όσο όλοι μας σε ρυθμό, αλλά ταυτόχρονα βαθιά ειλικρινείς και με σεβασμό απέναντι στους ρόλους τους, ο ίδιος ο Ζανό, η Άννα η Παντζέλη και η Βιβή Νικολάου καταφέρνουν να κλέψουν τη ματιά μας. Απρόοπτες ατάκες μοναδικά δοσμένες, προκαλούν αυθόρμητο, όσο και τρανταχτό γέλιο.
Άπαιχτος ο Ζανό στη μοναδική σκηνή του γραφιά με μια κορνίζα της φράου Άνγκελα, ό,τι και να σου πω γραπτά, είναι λίγο, λειψό. Αξίζει να το δεις ζωντανά, να αισθάνεσαι το μένος του ανυπόταχτου πολίτη και την ηχώ της αντίδρασής του. Μαγικά διεισδυτικές, οι δυο γυναίκες, άλλοτε παίζοντας ρόλους σε έργα της μιας πράξης κι άλλοτε ισορροπώντας μεταιχμιακά ανάμεσα στη συγκίνηση και το απρόοπτο κι ασυγκράτητο γέλιο, προλαβαίνουν να σου υγράνουν τα μάτια, λίγο πριν κλάψεις από ασυγκράτητα γέλια. Ίσως είναι επειδή βλέπεις στιγμές από τη δική σου ζωή σε παραλλαγές στο σανίδι, ίσως όμως αυτό συμβαίνει επειδή βλέπεις να γκρεμίζονται μπρος στα μάτια σου, όλα τ’ ανεπιθύμητα ταμπού, που «κουμπώνουν» την κάθε μέρα μας.
Ούτως ή άλλως, πρόκειται για μια παράσταση, που αυτοχαρακτηρίζεται σαν έργο «ακατάλληλο για ανηλίκους και μνημονιακούς» και πίστεψέ με, ισχύει.
Κι αν σε πρόλαβα σα θεατή θεάτρου, δώσε σημασία, γιατί το έργο κλείνει σεζόν, κάνοντας τις τελευταίες του παραστάσεις κι ανήκει σ’ αυτές που ΔΕΝ θες να ΜΗΝ έχεις δει.
Σκηνοθεσία:Ζανό Ντάνιας
Μπορούν οι λέξεις να ‘ναι σφαίρες; Ρωτάω κι απαντάω ταυτόχρονα: Μα και βέβαια μπορούν. Οι κυριολεκτικές σφαίρες βλέπεις, όπως και το τραύμα που αφήνουν, γιατρεύονται ευκολότερα, άσε που χάνουν πολύ εύκολα το στόχο τους. Τουναντίον, ο λόγος, εκτός από αρχή των πάντων, βρίσκει πάντα το στόχο του, εκεί που άλλοτε θες κι άλλοτε τσούζει ελαφρά: κατάκαρδα. Ιδιαίτερα αν ο/οι σκοπευτής/ες είναι άξιοι στους ρόλους τους, το αποτέλεσμα έχει συχνά την ανάγκη της καταγραφής.
Οι «Λέξεις σφαίρες», που ανεβαίνουν στο «Θέατρο της Ημέρας» είναι μια σειρά από άπαιχτα –κυριολεκτικά και μεταφορικά- μονόπρακτα, που ανεβαίνουν στην ευρηματική σκηνοθεσία του Ζανό Ντάνιας, είναι γραμμένα από το Γιώργο Σκούρτη κι εστιάζουν το απόλυτο σήμερα. Φωτίζουν τις καθημερινές μας σκέψεις.
Τρεις σημαντικοί ηθοποιοί επί σκηνής σε ρόλους που εναλλάσσονται, προσκαλούν/προκαλούν το κοινό σ’ ένα παιχνίδι ακριβών συναισθημάτων, κερδίζοντας την παρτίδα κατά κράτος, αφήνοντας στο πέρασμά τους μπροστά, αλλά και πλάι στους θεατές, αυθεντικό άρωμα θεάτρου.
Ρομποτικοί όσο όλοι μας σε ρυθμό, αλλά ταυτόχρονα βαθιά ειλικρινείς και με σεβασμό απέναντι στους ρόλους τους, ο ίδιος ο Ζανό, η Άννα η Παντζέλη και η Βιβή Νικολάου καταφέρνουν να κλέψουν τη ματιά μας. Απρόοπτες ατάκες μοναδικά δοσμένες, προκαλούν αυθόρμητο, όσο και τρανταχτό γέλιο.
Άπαιχτος ο Ζανό στη μοναδική σκηνή του γραφιά με μια κορνίζα της φράου Άνγκελα, ό,τι και να σου πω γραπτά, είναι λίγο, λειψό. Αξίζει να το δεις ζωντανά, να αισθάνεσαι το μένος του ανυπόταχτου πολίτη και την ηχώ της αντίδρασής του. Μαγικά διεισδυτικές, οι δυο γυναίκες, άλλοτε παίζοντας ρόλους σε έργα της μιας πράξης κι άλλοτε ισορροπώντας μεταιχμιακά ανάμεσα στη συγκίνηση και το απρόοπτο κι ασυγκράτητο γέλιο, προλαβαίνουν να σου υγράνουν τα μάτια, λίγο πριν κλάψεις από ασυγκράτητα γέλια. Ίσως είναι επειδή βλέπεις στιγμές από τη δική σου ζωή σε παραλλαγές στο σανίδι, ίσως όμως αυτό συμβαίνει επειδή βλέπεις να γκρεμίζονται μπρος στα μάτια σου, όλα τ’ ανεπιθύμητα ταμπού, που «κουμπώνουν» την κάθε μέρα μας.
Ούτως ή άλλως, πρόκειται για μια παράσταση, που αυτοχαρακτηρίζεται σαν έργο «ακατάλληλο για ανηλίκους και μνημονιακούς» και πίστεψέ με, ισχύει.
Κι αν σε πρόλαβα σα θεατή θεάτρου, δώσε σημασία, γιατί το έργο κλείνει σεζόν, κάνοντας τις τελευταίες του παραστάσεις κι ανήκει σ’ αυτές που ΔΕΝ θες να ΜΗΝ έχεις δει.Σκηνοθεσία:Ζανό Ντάνιας
Φωτισμοί:Τάκης Μπαρδάκος
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
• Δευτέρα 27 και Τρίτη 28/05 στις 21.00
«Θέατρο τη Ημέρας»
(Γεννηματά 20- ΜΕΤΡΟ Πανόρμου)
τηλ. κρατήσεων:2106929090 και 2106995777
