Θεωρία, νούμερο 004: Κλείσε την τηλεόραση κι άνοιξε λιγάκι παραπάνω τα μάτια σου. Τόσα χρόνια σου διδάσκουν ότι η τηλεόραση κι η οπτική σου ικανότητα, είναι αξίες που συμβαδίζουν. Δε στα ‘πανε καλά και το ‘χεις πάρει πια χαμπάρι και σ’ έχω με το μέρος μου, αφού είσαι δω και με διαβάζεις, σημαίνει ότι είσαι σε πολύ καλό δρόμο.
Αλλά η τηλεόραση κοντά σου έχει κλείσει; Ή απλά πρόσθεσες στον ερωτικό σου δεσμό με τον καναπέ κι ένα λάπτοπ ανοιχτό; Μέγα σφάλμα, αν το κάνεις έτσι. Γιατί σε πυροβολάνε με φόβο και σαχλή ψυχαγωγία, που μας έχει καταντήσει κουνουπίδια όρθια, εκτός από δυστυχή λόγω των κακών συγκυριών. Το «χρυσό» γυάλινο κουτί της προηγούμενης δεκαετίας, σου οφείλει σιωπές και νεκρές οθόνες, «μαύρο» όπως λένε οι σχετικοί με το αντικείμενο.
Για να βρεις λίγο ανθρώπινο πραγματικό χρόνο, να σκεφτείς. Να σκεφτείς, χωρίς να σε υποβάλλουν άλλοι να σκέφτεσαι. Ν’ ανακτήσεις το ποταπό δικαίωμα να απευθύνεις –ακόμα και στον εαυτό σου- ερωτήσεις, ν’ αρχίσεις να ψάχνεις απαντήσεις από μόνος/η σου, πράγμα τουλάχιστον υγιές. Οι απαντήσεις στο μύλο της στοχευμένης πληροφόρησης μοιάζουν τόσο αστείες, τόσο όμοιες, που απορείς για το πόσο βλαξ πιστεύεις ότι σε θεωρούν, σαν να συγκρίνουμε ένα πιάτο δελεαστικό φαγητό μ’ ένα μπολ πολτοποιημένης τροφής.
Τα μπλέντερ είναι άγια για τα μωρά και τους υπερήλικες, σε εγκεφαλικό επίπεδο, κάνουν κακό, σου καίνε κύτταρα.
Κράτα αν θες να μ’ ακούσεις το εγκεφαλομπλεντεράκι κλειστό κάτι φορές συχνότερα και μη νομίζεις, ίσως το νιώσει και κάνει τις ψιλοδιορθώσεις του, τουλάχιστον στο επίπεδο να μη δημιουργεί οργή ή φοβίες. Αλλά ως τότε σιγουρέψου, ότι κλείνοντας το γυάλινο κουτί –που ‘φέρει χαρακτηριστικά πλακέ πλέον- θα νιώσεις εσύ αλλιώτικα.
Αν έχεις ελεύθερο χρόνο –τι σου λέω τώρα- στην τελική, βγες έξω, βάλε μουσική, εκτονώσου κάνοντας σπορ ή βλέποντας φίλους. Αρκετά με το TV-lifestyle, αξιοποίησε τη συσκευή σου για να χαλαρώσεις αργάμιση ή στοχευμένα για να δεις ότι σ’ ενδιαφέρει, όχι ότι τύχει, γιατί τα βελάκια για το πόσο κακοπληρωτής είσαι και σα δε ντρέπεσαι που χρωστάς και δεν έχεις ν’ αποδίδεις, πέφτουν βροχούλα ψιλή, ακόμα και στα «ενημερωτικά» τρέιλερ.
Διαχώρισε λοιπόν την οπτική από την τηλεοπτική δραστηριότητα κι επίστρεφε συχνότερα στην κανονική ζωή κι ας σου την έχουνε κάνει ρημάδι ή έστω πολύ πιο δύσκολη κι απρόβλεπτη απ’ όσο ποτέ σου φαντάστηκες. Να σου πω ένα μυστικό; Γράφοντάς σου, βάζω κι ακούω ξανά ένα αγαπησιάρικο τραγούδι του Σταμάτη του Κραουνάκη. Αν έβλεπες τη γλυκιά έκφραση στα χαρακτηριστικά μου, θα με ζήλευες.
Εξακολουθείς να βλέπεις και να συναισθάνεσαι αρκετά καλά; Σιγά το διλημματικό ερώτημα: «Τα ελάχιστα θα μου πεις» κι ούτε και συ θ’ ακουστείς με τρόπο πρωτότυπο. Έχεις ωστόσο συνείδηση του πόσες μυρωδιές, χρώματα, αισθήματα κι εικόνες χάνεις ή αφήνεις να περνάνε απαρατήρητες γύρω σου; Αν καταφέρω τους Έλληνες να μας δω σα κόμικ αυτή την εποχή, μοιάζουμε με το ζωάκι στα «Ice age», που ψάχνει το βελανίδι του. Και ΜΟΛΙΣ το βρει το ξαναχάνει, όχι γιατί του το διεκδικεί καμιά θελκτική ύπαρξη όπως στις ταινίες, στη δική σου περίπτωση ως Έλλην-ζωάκι, ΑΠΛΑ το χρωστάς στο ελληνικό δημόσιο και πριν το δαγκώσεις, θα πρέπει να αποδώσεις και μετά ξεγέλα την πείνα σου, καταπίνοντας αέρα.
Πάρ’ το αλλιώς και διέγειρε αισθήσεις και συνειρμούς. Βρες λύσεις να θεραπεύεις την κακή σου διάθεση ή την ατονία. Έχεις ακόμα σπίτι-κεραμίδι; Πάλι καλά να λες και θύμωνε πολιτικά όσο θες, όσο θα ξελαμπικάρεις από την εσκεμμένη κι εναντίον σου πληροφόρηση. Κι αν για παράδειγμα μέσα στην αιωρούμενη τσαντίλα κι αφραγκία σου αισθάνεσαι σα να ‘σαι από μάρμαρο ή σκεβρωμένο αλάτι, και πάλι, βγες έξω. Μη κλείνεσαι στα δυο κουτιά, αυτό της τοιχοποιίας που σε περιβάλλει και τ’ άλλο το μικρότερο, το πονηρό.
Ας μην έχεις σέντσι τσακιστό για εισιτήρια-εξόδους και καφεδοποτάκια. Βγες και περπάτα σα κανονικός άνθρωπος, ακόμα και χωρίς λόγο και σκοπό. Έξω θα θυμηθείς ξανά καθετί. Η άνοιξη παραδίδεται μέρα τη μέρα σ’ ένα γλυκό καλοκαιράκι. Επωφελήσου. Έξω θα βρεις αρκετούς σαν εσένα, καλύτερα από σένα ή χειρότερα από σένα. Αλλά θα ‘χεις πάψει να μιλάς με το «κουτί».
Κι αν δεν έχεις βρει ακόμα το άλλο σου μισό σ’ αυτή την άχαρη ζωή, πού ξέρεις; Μπορεί ν’ ακολουθεί το πιο απρόοπτο γλυκό σου καλοκαίρι, η έλλειψη του χρήματος θα σε σταματήσει λες από το ν’ ακολουθήσεις ή να συναντηθείς με τα καρμικά πρόσωπα, που θα καθορίσουν στιγμές από το ολοδικό σου μέλλον; Και ποιος σου ‘πε στην τελική, ότι η ευτυχία ή τα συναισθήματα αγοράζονται με λεφτά;
• Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
https://www.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki
