Όταν μπήκ’ εκείνο το πρωί στο Βlack Duck η Μαριέττα Φαφούτη -η συνέντευξη ήταν δεδηλωμένη πρόφαση απ’ τη μεριά μου, να τη γνωρίσω- μου ξέπεσε η «καλημέρα» απ’ το στόμα για το πανέμορφο κορίτσι, που ‘ναι σχεδόν μωρό ακόμα, αλλά τραγουδά μαγικά και δε σταματάει να συνθέτει μουσική και να ονειρεύεται. Από τα πλάσματα, που χαιρόμαστε να βλέπουμε. Η κουβέντα μας, εξελίχθηκε τόσο γλυκά και χαλαρά, ξεφεύγοντας από τους συνηθισμένους χρόνους μιας κοινής συνέντευξης.
▶ Περιτριγυρίζεσαι από μουσική, την αισθάνεσαι και την εκπέμπεις. Σκέψου και φέρε πέντε λέξεις, έννοιες, επίθετα ή ό,τι άλλο θέλεις πιο κοντά στο δρόμο της μουσικής.
Η πρώτη λέξη που μου ’ρχεται είναι το «παιχνίδι». «Αισιοδοξία» σίγουρα, που μου λείπει, γιατί περισσεύει η μαυρίλα. «Ανεμελιά» για να ’ναι και λίγο πιο ελεύθερη η μουσική, να σου βγάζει το μη συμβατικό. Θα μ’ άρεσε ν’ ακούσω πράγματα, που δε παραπέμπουν κάπου αλλού, «δροσιά» επίσης, ν’ ακούω μια μουσική και να νιώθω δροσιά…
▶ Είδα πρόσφατα μια πάρα πολύ ωραία φωτογράφισή σου με αφορμή το δίσκο σε λιβάδια, φωτεινή, λαμπερή. Είσαι τέτοιο παιδί;
Λατρεύω γενικά τη φύση, τα περισσότερα τραγούδια μου μιλάνε για τ’ αστέρια, τον ήλιο, τη βροχή, είν’ αρκετά φυσιολατρικά.
▶ Άρχισες να σπουδάζεις μουσική στα δεκάξι. Ως εκείνη την ηλικία, ποιες ήταν οι ενδείξεις ή τα προμηνύματα αν θες, ό,τι θα αγκαλιαζόσασταν τόσο σφιχτά οι δυο σας;
Γενικά δεν είχα πολύ πιο νωρίς προμηνύματα. Η πρώτη μου σχέση με τη μουσική, ήταν επειδή η μητέρα μου έπαιζε κιθάρα, μας τραγουδούσε τα βράδια στα πάρτι κ.λπ. Θυμάμαι ότι, μου άρεσε πάρα πολύ να την ακούω να τραγουδάει αλλά από ‘κεί και πέρα, δεν είχα σκεφτεί να κάνω κάτι μόνη μου. Ούτε καν να παίξω κιθάρα δεν είχα προσπαθήσει. Ήμουν ίσως και αρνητικά προδιατεθειμένη, γιατί έβλεπα τους φίλους μου, που έκαναν μουσική από παιδάκι . Υπέφεραν όλοι, είχαν τη μουσική σα βασανιστήριο.
▶ Σαφής η εικόνα σου, τότε.
Δεν είχα μπει καν στη διαδικασία ποτέ να ψαχτώ. Κάποια στιγμή, αποκτάει πιάνο και ξεκινάει μαθήματα μια φίλη μου, περίπου δυο χρόνια πριν ξεκινήσω εγώ. Όποτε πηγαίναμε στο σπίτι της, κατευθυνόμουν κατευθείαν στο πιάνο κι έπαιζα! Εκείνη αναρωτιόταν, πως το κάνω αφού δεν ξέρω πιάνο! Μου φαινόταν εύκολο, να βγάλεις μελωδιούλες. Τ’ άκουγε αυτά η μητέρα μου, μου ’χε προτείνει καναδυό φορές να ξεκινήσω μαθήματα, δεν ήθελα. Κάποια στιγμή, ανοίγει ένα διαφορετικό από τα άλλα ωδείο, το “ΕΙΡΕΣΙΑ”, το είχε μια κοινή γνωστή της μητέρας μου, η Τζένη Θεοφανοπούλου η δασκάλα μου. Μαζί με τον Άγγελο Βολεγράκη τον άλλο δάσκαλό μου, ήταν οι άνθρωποι που μ’ έκαναν να λατρέψω τη μουσική, όσο τίποτε άλλο και να νιώσω ό,τι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου.
▶ Κάπου διάβασα, πως θα σου άρεσε να επενδύσεις μουσικά μια ταινία του Mel Brooks, φαντάζομαι ό,τι και στο εμπορικό Hollywood να σε ρίχναμε, θα καταφέρνεις να δημιουργήσεις ένα πολύ ιδιαίτερο soundtrack. Τι ταινίες χαίρεται να βλέπει η Μαριέττα; Σε ποιες από αυτές θα ήθελε να προτείνει τις δικές της παρτιτούρες;
Ευχαριστώ πάρα πολύ κατ’αρχήν. (γέλια) Κοίτα, ο έρωτας μου από την αρχή και η ανάγκη που είχα, δεν ήταν να γίνω τραγουδίστρια και να τραγουδάω τραγούδια μου, αυτά μου φαίνονταν αστεία. Ήθελα να γράψω μουσική κινηματογράφου, αυτό ήταν το όνειρό μου. Υπάρχουν άπειρες ταινίες, όπου θα ήθελα να έχω γράψει τη μουσική. Αλλά αν μπορούσα να διαλέξω στιλ, για τα πιο κωμικά θα σκεφτόμουν σίγουρα Mel Brooks, λιώνω πραγματικά για Mel Brooks.
Ένας άλλος λατρεμένος σκηνοθέτης, του οποίου βλέποντας ταινία, έγινε το πρώτο «κλικ» για να πω πως θέλω να κάνω μουσική για σινεμά, είναι ο Tim Burton, τον «Ψαλιδοχέρη» για παράδειγμα με την καταπληκτική μουσική του Danny Elfman. Όταν είδα την ταινία κι άκουσα τη μουσική λέω «εδώ είμαστε! Αυτό! Αυτό θέλω να κάνω κι εγώ στη ζωή μου!»
▶ Υπάρχει κάποια ταινία από τις πολύ γνωστές που θα είχες ένσταση, που θα έλεγες, «εγώ εδώ θα έβαζα την έξης δική μου μουσική;» Υπάρχει ;Έχεις αντιδράσει με κάποια ταινία έτσι; Στο ότι «εγώ θα την έντυνα πολύ καλύτερα» ας πούμε…
Το καλύτερο είναι σχετικό, είναι λίγο περίεργο. Ακόμα και σε ταινία που έχω γράψει εγώ μουσική, τώρα θα έγραφα τελείως αλλιώς. Πολλές φορές την ώρα που δουλεύεις, βγαίνει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό, που αρχικά είχες στο μυαλό σου. Οπότε δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική.
▶ Ποια συνθήκη της μέρας ή της νύχτας λειτουργείς καλύτερα ως συνθέτης; Περιμένεις να έρθει η έμπνευση στο δικό της χρόνο ή έχεις ανακαλύψει έναν δικό σου τρόπο να τη διαχειρίζεσαι;
Αυτό με την έμπνευση έχει πολύ πλάκα, γιατί πραγματικά δεν έχω «στιγμές έμπνευσης» όπως τις εννοούμε. Στην ουσία, αυτό που κάνω, είναι ό,τι μπορώ να βρεθώ οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, να πάω στο πιάνο και απλά ν’ αρχίσω να παίζω και να τραγουδάω από πάνω. Συνήθως με βοηθάει η πρώτη ανάγκη, που έχουν τα χέρια μου. Ακόμη κι αν έχω δουλειά στο studio, λέω θα πάω πάνω στο πιάνο να παίξω, ό,τι έχω ανάγκη και συνήθως, βγαίνει κάτι πάρα πολύ ουσιαστικό εκείνη την ώρα. Μπορεί να είναι κάτι μέτριο αλλά παρ’ όλ’ αυτά, ουσιαστικό. Είναι σαν να βγάζω τον πανικό που γίνεται στο μυαλό μου και στη ψυχή μου . Τα εναποθέτω στο πιάνο μου, χαλαρώνω και συνεχίζω μετά. Όταν είμαι ερωτευμένη, όπως κι αν ακουστεί αυτό, γίνεται στο κεφάλι μου χαμός! Τότε είμαι πραγματικά δημιουργική.
▶ Έχεις κάνει πετυχημένες μουσικές επενδύσεις σε ένα πλήθος από διαφημίσεις. Φέρε στο νου σου προιόντα, υπηρεσίες ή έννοιες που δεν θα άντεχες με τίποτα να ασχοληθείς;
Δεν υπάρχει. Το πιο αστείο, το πιο γελοίο και το πιο τραγικό ως προϊόν, ό,τι μπορεί δηλαδή να φανεί σε κάποιον περίεργο, θα μου άρεσε πολύ να το δουλέψω σαν ιδέα. Μου φαίνεται πολύ παιχνιδιάρικη, όλη αυτή η διαδικασία. Ειδικά στις διαφημίσεις, το να μπορέσεις σε τριάντα δευτερόλεπτα, να δεθείς με την εικόνα και να μείνει στο μυαλό του θεατή, δείχνει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Στην αρχή φοβόμουν, μη θεωρηθεί πως ξεπουλάω τη μουσική μου, τουναντίον: το να φτιάχνω μουσική για οποιοδήποτε λόγο, είναι κάτι που κάνω πάρα πολύ αγνά κι ειλικρινά, ακόμη κι αν κάποιος τ’ ακούσει και πει «άκου τώρα τι έγραψε», εγώ πραγματικά το έχω κάνει με τη ψυχή μου και το έχω αγαπήσει.
▶ Παραμύθια θα ήθελες να επενδύσεις;
Πάρα πολύ! Γενικά, με ό,τι έχει να κάνει με πράγματα που αφορούν στα παιδιά, με κάνουν να λιώνω από χαρά! Ο «Παραμυθάς» ήταν, ό,τι πιο υπέροχο έχω κάνει ποτέ!
▶ Κυκλοφορεί το soundtrack;
Δυστυχώς, όχι. Το συζητάμε με την εταιρεία όμως και ίσως κυκλοφορήσει, αλλ’ αυτό προϋποθέτει κάποια επιπλέον δουλειά, γιατί μιλάμε για 26 επεισόδια με μουσική, από την αρχή μέχρι το τέλος, με διαφορετικό θέμα στο κάθε επεισόδιο. Πιστεύω ό,τι θα ’βγαινε κάτι πολύ δυνατό, είναι πολύ καλές οι μουσικές.
▶ Πέρυσι είδα ξανά το «Κράτησέ με» της αξέχαστης κοινής φίλης Λουκίας Ρικάκη. Σ’ ένα τέτοιο φιλμ δένουν μουσικά, ο φακός της μηχανής, η ήχος και ο λόγος, που θα μπορούσε να είναι από μόνος του ένα άξιο βιβλίο, ακόμη και ανεξάρτητα από την ύπαρξη της ταινίας. Πώς είδες ένα τόσο πολύπλοκο σμίξιμο; Ένιωθες περισσότερο λαχτάρα για μια τέτοια συνεργασία ή φόβο για το αποτέλεσμά της;
Ευγνωμονώ τη Λουκία γιατί τότε, πριν πέντε χρόνια, εμπιστεύτηκε ένα παιδάκι και μου ’δωσε τη δυνατότητα από το πουθενά, να φτιάξω μουσική για μια ταινία. Πραγματικά θα την ευχαριστώ για πάντα. Εκτός απ’ την τεράστια λαχτάρα που είχα, θυμάμαι ακόμα όταν μου τηλεφώνησε, να μου προτείνει να δοκιμάσω, να γράψω τη μουσική για τους τίτλους τέλους. Μου ’πε «αν μας αρέσει εντάξει, αν όχι, δεν έγινε και τίποτα. Κλείνω θυμάμαι το τηλέφωνο, ξετρελαμένη από τη χαρά μου, πάω στον υπολογιστή και σε τρεις ώρες, είχα έτοιμο τραγούδι! Της το έστειλα με τρελή αγωνία! Της άρεσε και μου ζήτησε και μια πιο ακουστική εκδοχή, της άρεσε και αυτό κι άρχισε να το χρησιμοποιεί σε διάφορα σημεία της ταινίας. Μετά μου πρότεινε, να δοκιμάσουμε να κάνουμε τη μουσική για όλη τη ταινία κι ήταν μια καταπληκτική διαδικασία, αλλά μαζί και τρομακτική, αφού ήταν η πρώτη μεγάλη δουλειά κι είχε μεγάλες απαιτήσεις. Εν τω μεταξύ εγώ δούλευα κι αλλού τότε αλλά ήταν υπέροχη εμπειρία!
▶ Αισθανόσουν ό,τι έδινες αρκετά δικά σου πράγματα ή σε νικούσε το άγχος;
Νομίζω πως τότε, με νικούσε το άγχος.
▶ Συνηθίζεις να παίρνεις μονταρισμένη την ταινία και να δουλεύεις πάνω της;
Έχει τύχει σκηνοθέτες, να μου στείλουν αμοντάριστο υλικό για να πάρω μια αίσθηση για λόγους αισθητικής ή μου στέλνουν το σενάριο και μου λένε φτιάξε πράγματα και τα βάζουμε εμείς. Άλλοι μου δίνουν την ταινία μονταρισμένη και γράφω πάνω της. Το προτιμώ αυτό, γιατί έχω το ρυθμό της. Τώρα για το «Under Ground», μια καταπληκτική ταινία μικρού μήκους της Θέλγιας Πετράκη, την πήρα έτοιμη και ήτανε μαγικό, το πόσο όμορφα βγήκε.
▶ Είναι ταξιδιάρα η μουσική. Εσένα σου αρέσουν τα ταξίδια;
Πάρα πολύ, τα λατρεύω! Αλλά να πω την αμαρτία μου: δεν έχω ταξιδέψει στην Ελλάδα πολύ, γιατί συνήθως ταξίδευα το καλοκαίρι. Μ’ ενοχλεί που εδώ είναι όλα πανάκριβα τους θερινούς μήνες. Συχνά φεύγαμε στο εξωτερικό, που ήταν όλα στις μισές τιμές.
▶ Σε ποιες χώρες;
Σουηδία, Βέλγιο, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Πολωνία, Νέα Υόρκη έχω πάει, από Αφρική στην Τυνησία…
▶ Εγώ πάλι, στην Αφρική έχω πάει ως βιβλίο μόνο!(γέλια)
Ισπανία (Η Μαριέττα συνεχίζει), Πορτογαλία, Μάλτα, γενικά έχω πάει σε αρκετά μέρη.
▶ Πως φαντάζεσαι μια απόδραση σε πιο κοντινά σημεία;
Αυτό που έχω καταλάβει τώρα με τα tour, είναι πόσα πράγματα έχω χάσει τόσο καιρό, που δεν έχω γυρίσει την Ελλάδα. Πήγαμε σε πέντε-έξι πόλεις πέρυσι και τόση ομορφιά είναι απερίγραπτη!
▶ Λες ότι ο ελληνικός στίχος για να είναι άξιος πρέπει να είναι ποιητικός. Καταξιωμένοι συνθέτες, έχουν ντύσει στο παρελθόν στίχους Ελλήνων ποιητών, τη Λένα Πλάτωνος ή το Θάνο Μικρούτσικο φέρνω στο νου μου αυτή τη στιγμή, έχει συμβεί ως τώρα, να εστιάσεις στο έργο κάποιου ποιητή;
Όχι, δεν έχει συμβεί. Αλλά θέλω πάρα πολύ να ντύσω ελληνικό στίχο. Ο μόνος μου προβληματισμός, είναι ό,τι γράφω τελείως διαφορετικές μουσικές σε συνάρτηση μ’ αυτόν. Πρώτη μου ανάγκη για μένα σα μουσικός, είναι η μελωδία, έτσι ως τώρα έχω επιλέξει τον αγγλικό, είναι εύπλαστος. Οι λέξεις είναι μονοσύλλαβες ή δισύλλαβες, προσαρμόζονται ιδανικά στις μελωδίες μου. Όταν πάω να πιάσω ελληνικό στίχο, αλλάζει κι η μουσική. Αυτός είναι ο μόνος φόβος μου: μήπως δώσω τελείως διαφορετικά δείγματα γραφής. Από την άλλη, είναι μεγάλη μου ανάγκη. Ευχαριστιέμαι πιο πολύ να τραγουδάω ελληνικά. Τώρα έγραψε ένα τραγούδι ο Στάθης ο Δρογώσης, ένα καταπληκτικό κομμάτι το «Κυριακή». Πόσο χαιρόμουν όταν το τραγουδούσα, δεν μπορείς να φανταστείς! Είναι ο Θέμης ο Καραμουρατίδης, που έγραψε άλλο ένα τραγούδι για μένα και περιμένω πως και πως να το τραγουδήσω. Τον ελληνικό στίχο, τον αναζητώ και πιστεύω πως στην επόμενη δουλειά, θα υπάρχει σίγουρα κάτι ελληνικό.
▶ Τραγουδάς στα ελληνικά;
Ναι, πάρα πολύ!
▶ Σε παρέες τραγουδάς;
Γενικά σε παρέες δεν τραγουδάω, ντρέπομαι. Η μητέρα μου κι η αδελφές μου με άκουσαν, να τραγουδάω μπροστά τους αναγκαστικά, πριν από τη πρώτη μου συναυλία, γιατί έπρεπε να δω πως ακούγομαι! Ντρέπομαι φοβερά! Δηλαδή οι κολλητοί μου δεν μ’ έχουν ακούσει να τραγουδάω πέρα απ’ τη σκηνή.
▶ Οι φίλοι της Μαριέττας, τι γνώμη έχουν για εκείνην;
Είμαι πάρα πολύ τυχερή στο θέμα των φίλων! Γιατί έχω πάρα πολύ αγαπημένους φίλους, πολλούς, ουσιαστικούς…
▶ Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια;
Χρόνια με δύο από τους καλύτερούς μου φίλους. Έχω πέντε έξι κολλητούς και κολλητές. Με τον έναν τον Ιάσονα, είμαστε από την πρώτη δημοτικού και μαζί μας είναι κι ο Λευτέρης από την πρώτη γυμνασίου μέχρι τώρα κι είμαστε αχώριστοι. Από εκεί και πέρα έχω κι ανθρώπους οι οποίοι έγιναν κολλητοί μου μετά, τους οποίους γνωρίζω πέντε-έξι χρόνια και λιγότερο. Ο Αντώνης ας πούμε ο φωτογράφος μου, που έκανε τις φωτογραφίες στους αγρούς, που σου άρεσαν. Με τον Αντώνη, γίναμε φίλοι τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αγαπημένοι φίλοι.
▶ Έχουνε καλή γνώμη για σένα; Σ’ αγαπάνε;
Ναι, γενικά σου λέω, νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη!
▶ Ως μουσικό σε προσέχουν ή μένουν στη Μαριέττα σαν ιδιότητα; Γιατί καμιά φορά λειτουργεί κι ανάποδα αυτό…
Μα αυτό νομίζω πως είναι το ουσιαστικό, δεν τους απασχολεί, νιώθουν όλοι υπερηφάνεια και χαρά, αλλά ακόμη κι αν αυτό δεν είχε συμβεί ποτέ, δεν θα είχε αλλάξει τίποτα. Αισθάνονται περηφάνια, όπως αισθάνομαι εγώ για εκείνους, γιατί τους έχω στη ζωή μου κι είναι υπέροχοι άνθρωποι!
▶ Ο δίσκος σου λέγεται;
«Try a little romance», που σημαίνει
«Δοκιμάστε λίγο ρομαντισμό!»
▶ Εσύ, τι σχέση έχεις με τον ρομαντισμό;
Είμαι αηδιαστικά ρομαντική! (γέλια) Βέβαια, δεν είμαι μόνο ρομαντική, γιατί έχει φαίνεται ένα προφίλ… Εγώ προφανώς το έχω βγάλει, δεν το συζητώ, ξέρεις…του γλυκού ρομαντικού κοριτσιού κι όλα αυτά, αλλά δεν είμαι μόνο έτσι, είμαι και φορτηγατζής μαζί!
▶ Πάρα πολύ καλό αυτό! Θα μπορούσε να είναι κι ο τίτλος της συνέντευξης!
Κοίτα, αγαπώ τον ρομαντισμό αλλά δεν είμαι μόνο αυτό! Φροντίζω, να ρίχνω δόσεις ρομαντισμού στις διάφορες φάσεις τις ζωής μου, όχι μόνο στο ερωτικό μέρος και το συναισθηματικό. Εννοώ, να υπάρχει ρομαντισμός, ακόμα και στα απλά καθημερινά πράγματα, να τα βλέπω όλα λιγάκι πιο ροζ! Απλά αυτό είναι ένα μέρος.
▶ Πιο ροζ ή πιο καλόπιστα; Μήπως πιο εύκολα;
Πιο καλόπιστα σίγουρα!
▶ Αντέχεις να βλέπεις τον κόσμο στη σκληρή του εκδοχή;
Δε νομίζω να μου ’κανε κάτι τέτοιο. Έχω επίγνωση ότι ο κόσμος, εννοείται ότι δεν είναι αγγελικά πλασμένος, υπάρχει στενοχώρια, υπάρχει αδικία, υπάρχει σκληρότητα, υπάρχουν όλα αυτά. Αλλά φροντίζω, να μην είναι η βάση μου! Η βάση μου, είναι, ότι μπορούν να γίνουν όλα καλύτερα κι ότι υπάρχει ομορφιά σε όλο το μαύρο, που μας έχει. Φροντίζω, να ομορφύνω την καθημερινότητα τη δική μου και των ανθρώπων που αγαπώ και μετά πιο έξω στο σύνολο. Αν το κάνουν περισσότεροι αυτό, μπορεί να πετύχουμε και μια ομορφότερη πραγματικότητα. Δε ξεκινώ λοιπόν από τα άσχημα, αλλ’ απ’ το πως μπορούμε να βρούμε τα όμορφα γύρω μας…
▶ Με το μέλλον, τι σχέση έχεις;
Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, αλλ’ όχι για τα επαγγελματικά μου. Για μένα ευτυχία θα είναι σε δέκα-είκοσι χρόνια από τώρα, να είμαι με τους ανθρώπους που αγαπώ και να έχουμε όλοι την υγεία μας. Αυτό είναι το σημαντικό. Δεν με φοβίζει τίποτα, εκτός από το θέμα της υγείας για εμένα και τους αγαπημένους μου.
▶ Πως ορίζεται μέσα σου η έννοια του ελεύθερου χρόνου;
Τώρα που δεν έχω πρωινή δουλειά, παρ’ ό,τι κάνω συνέχεια μουσικές, αισθάνομαι πως είναι συνέχεια ελεύθερος ο χρόνος μου, γιατί κάνω κάτι το οποίο λατρεύω! Δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι ξένο ως προς τη ψυχική μου ελευθερία, αλλά από κει και πέρα πράγματα, τα οποία με κάνουν να πιστεύω, ότι έχω ελεύθερο χρόνο, πράγματα που ίσως είναι πολύ βαρετά για άλλους. Ας πούμε, μου αρέσει πραγματικά πάρα πολύ, να είμαι με τις αδελφές μου στο σπίτι μας πλάι στους υπολογιστές μας, να έχουμε ανοιχτή τηλεόραση, να παίζει ό,τι μπορείς να φανταστείς από πίσω και απλά να χαζεύουμε! Με τις αδελφές μου συγκατοικούμε κι έχουμε μια σχέση εξάρτησης η μια από την άλλη.
▶ Οι γονείς;
Οι γονείς μας, μένουν κάτω από μας…
▶ Οπότε είστε και μαζί τους κι ανεξάρτητες ταυτόχρονα, μια χαρά!
Από την ηχογράφηση που είχες κάνει για το δίσκο, έχει περάσει κάποιος καιρός. Τι συμβαίνει τώρα που έχει αρχίσει να ηρεμεί όλο αυτό; Αλλά έχεις αφήσει ένα διαμαντάκι πίσω…
Νομίζω, ότι αυτό που έχω εισπράξει από τον δίσκο κι είναι ανεκτίμητο είναι η αγκαλιά, που βρήκα από ανθρώπους απ’ το πουθενά! Η τρομερή υποστήριξη! Αυτό πραγματικά είναι ανεκτίμητο δώρο! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω, πως υπάρχουν άνθρωποι, που πάνε και παίρνουν τον δίσκο μου, νομίζω πως ακόμα κι αν το δω να συμβαίνει, δεν θα το πιστέψω. Και βέβαια τ’ ότι μπαίνει κάποιος στη διαδικασία, να σου γράψει και να σου πει όμορφα πράγματα για τη μουσική σου ή να σου περιγράψει πως, η δική σου μουσική του είπε τόσα πολλά και τον άγγιξε, αυτό είναι πολύ ωραίο και βέβαια, όλους τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει τόσο καιρό. Το μόνο μου άγχος, είναι μην ξεχάσω και δεν απαντήσω σε κάποιον! Δεν θέλω να φανώ αγενής, έχω ένα θέμα με την ευγένεια.
▶ Τι ετοιμάζεις τώρα; Θα έχουμε κάτι νέο;
Κατ’ αρχήν, ετοιμάζουμε το tour μας με τα παιδιά με την λατρεμένη μου μπάντα, θα λέγεται το tour ‘back to hapiness’ και θα είναι γενικά πολύ ευχάριστο και χαρούμενο.
▶ Έχετε συγκεκριμένους χώρους, όπου εμφανίζεστε;
Θα εμφανίζομαι στο Club του Σταυρού του Νότου κάθε Τρίτη μέχρι τις 31/1. Η Κατερίνα Σταματάκη (Prospero), που μας έχει αναλάβει τώρα τα live και η Ελένη Γιαννοπούλου (είναι καταπληκτικές κι οι δύο) αλλά και μία εξαιρετική ομάδα συνεργατών τους, μας έχουν κανονίσει τις διάφορες εμφανίσεις τις οποίες ετοιμάζουμε με πολλή αγάπη. Θα έχουμε video, τα οποία φτιάχνει η αδελφή μου η Κλαίρη, είναι αυτή που έκανε και το videoclip. Παράλληλα έχουμε μπει στο studio για τον νέο δίσκο ο οποίος θα βγει αρχές Απριλίου από την αγαπημένη μας Inner Ear Records και με παραγωγό τον Θοδωρή Ζευκιλή. Τέλειωσα την ταινία της Πετράκη το Under Ground και ολοκλήρωσα και τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του Ιωσήφ Βαρδάκη, που λέγεται ‘I am my own wife’ η οποία κάνει πρεμιέρα στις 30 Ιανουαρίου στο Bios. Σε ένα τραγούδι της παράστασης μάλιστα θα τραγουδήσω και γερμανικά και περιμένω πως και πως!
πρώτη δημοσίευση: www.mylady.gr
